Dag 3 - Woensdag
Als stille getuige van gisteren ligt de peuk in de asbak. Eenzaam, want ik rook niet veel. Dat weet ik nog wel, of ik moet mijn peuken verstopt hebben. Maar wat was er nog meer? Ik weet van een vruchteloze poging om iets over Berrie uit te zoeken. Mijn kladblok ligt open op tafel en er staan drie woorden op gekriebeld: Eratosthenes, KBI en celeberrie pictures (pron). Alsof het licht geeft springen de letters KBI er uit. Een van de bedrijfjes die op is gegaan in de IT-afdeling van mijn nieuwe klant heette Key Boss Industries. En vanuit het kantoor van die klant is de inbraakpoging bij de bank gedaan... Dit kan geen toeval zijn. Berrie komt met een noodgang op me af.Ik log in en heb een nieuwe e-mail. Berrie, hij mailt me op mijn privé e-mail. Fokkin' hell, mijn privé e-mail. Hoe is hij daar achter gekomen? Ik ben stomverbaasd, want eigenlijk kent niemand dit e-mailadres. Zeker de mensen in en om mijn werk niet en sinds ik op school zit heb ik mijn mailadres al een paar keer keren veranderd, hij kan het niet weten. Hij groet me hartelijk en hij weet dat ik achter zijn 'geintje' bij de bank ben gekomen.
Ik mail hem terug dat ik niet snap dat hij niks heeft gestolen en ga naar mijn werk.
Dit keer ben ik wel redelijk op tijd op de zaak. Zodra ik achter mijn bureau zit, zie ik het welbekende envelopje in mijn systray staan. Op de een of andere manier weet ik dat het een mail van Berrie is. Het is alsof ik een onomkeerbaar proces in gang heb gezet. Een chemische reactie die in een voorspelbare snelheid verloopt naar een onbekende uitkomst.
De mail is kort met een schokkende inhoud.
From: Robbert B Anker
ik heb geen appels geplukt in de tuin omdat ik ze niet kon bereiken. als ik een ladder had zou ik die in goud terug betalen. Grz. B.
Of Berrie is heel slecht in codeberichten, of hij heeft teveel slechte films gezien. Ik gok op allebei.
Ik log in op mijn computer thuis en ga op onderzoek uit, ik combineer alle data, kruischeck alle ip-adressen die ik van of via Berrie heb weten te achterhalen. Alles wat ik de afgelopen tijd in deze zaak heb verzameld, check ik tegen alles wat ik weet en kan bedenken. Sommige scans doe ik heel open, anderen anoniem, sneaky of via open proxy's. Om de zaak op scherp te zetten wil een boodschap over brengen aan Berie: ik weet je te vinden, makker. Al twijfel ik nogal over dat makker. Wie weet is het een linke gast en heeft-ie niets te verliezen. Aan de andere kant kan ik er ook zo tussenuit als ik wil. De boel hier op het werk hangt me al jaren de keel uit, dus als ik ergens rijk van kan worden doe ik het meteen.
Ronald komt binnen. De alt-tab delta van mijn werkplek is aardig, die delta is de tijd die je baas nodig heeft tussen het binnenkomen van je kamer tot dat hij op je scherm kan kijken. In mijn geval een zekere vijf stappen, dus heb ik genoeg tijd om mijn scans op en relaxte manier te verbergen en het document dat ik gisteren heb ingeleverd naar de voorgrond te brengen. Was niet nodig: met een nijdig gebaar gooit Ronald het document in hard copy op mijn tafel. Het staat vol met geel gehighlighte passages. Ik geloof niet dat dit iets goeds betekent. Ronald zegt dat hij graag even in zijn kamer wil praten over wat dit te betekenen heeft. Hij verwacht me over vijf minuten, had ik al gezegd dat hij er niet vrolijk bij kijkt? Mijn scheve, denigrerende lachje helpt niet, al kan het me niet echt boeien. Persoonlijk denk ik dat het wel goed is voor Ronald om eens goed kwaad te worden.
Ik krijg op mijn flikker over het schrale, afgeraffelde rapport. Hij zegt dat ik hem geen keuze laat, en dus hij mij ook niet. Jos krijgt het project van de welzijnsklant toegewezen en ik moet voor Jos gaan werken. Ik vraag hem wat hij bedoelt. Er komt een heel lulverhaal over verantwoordelijkheid en officiële policy en zelfwerkzaamheid en taakverantwoordelijkheid. Bij het vierde bullshitwoord haak ik af en ga ik in de uitstand. Ik zie zijn mond bewegen maar hoor niks. Mijn zelfstandigheid is opgedoekt en ik kan weer klusjes gaan doen voor de grootste nitwit die er in deze waardeloze tent rondkruipt.
Hij loopt mee terug naar de kamer en ik hoor hem Jos vragen mee te gaan, het interesseert me al niet meer. De scans hebben resultaat opgeleverd.
De uitgebreide zoekopdrachten leveren me een e-mailadres op waar Berrie gebruik van maakt als hij zich inschrijft op bepaalde forums. Dingen die zeker niks met zijn werk te maken hebben. Ik mail Berrie op zijn clandestiene adresje. Om het een beetje in stijl te houden, gebruik ik dezelfde bescheten codetaal die hij hanteerde.
From: Treasure Keeper
the eagle has landed sucker, een beetje gouden trap heb je niet voor minder dan zes nullen.
Ik typ ook een mailtje aan een contact van me bij de divisie digitale criminaliteit bij de politie. Zonder enige details kenbaar te maken laat ik ze weten dat ik achter een cyberbankrover ben gekomen. Het is potentieel een grote vis en ik vraag of ze willen assisteren in zijn aanhouding. Ik werk alleen mee in ruil voor een baan.
Jos komt binnen en vraagt Harm en mij om even bij elkaar te gaan zitten in de vergaderkamer om te werken aan kennisoverdracht wat betreft mijn werkzaamheden aangaande het welzijnsproject. Als hij er bij komt zitten steekt-ie meteen van wal. Hij wil dit, en dat, en zus en standaards opstellen voor blah, blah blah ... Net als Harm houd ik mijn mond, in tegenstelling tot Harm teken ik doodskopjes op mijn kladblok. Ik zorg er niet eens voor dat Jos ze niet kan zien. Als hij uitgeblaat is, vraagt hij mij even te blijven zitten. Harm gaat weg en Jos probeert er omzichtig achter te komen hoe ik tegen de beslissing van Ronald aan kijk. Ik zeg dat ik Ronald een goeie manager vind met veel inzicht en dat ik zijn beslissing respecteer. Dat antwoord is niet echt waar Jos op gehoopt had. Hij probeert me uit, denk ik. Voorzichting peilt hij mijn mening over een alternatieve structuur van het project, hij lult - maar ik heb interesse.
"Het lijkt er op dat de afdeling aan het schuiven is richting een zelfstandige tak die deze grote klant moet bedienen op een heleboel verschillende gebieden."
Jos kijkt alsof hij een revolutionair is die het land kan gaan redden van een dictator.
"Ik vind dat een structurele oplossing voor nieuwe klanten het vertrouwen kan wekken dat tot een lange en vruchtbare zakelijke relatie kan leiden." Zeg ik. Jah, mijn gelulmodus is in de loop van de jaren ook behoorlijk op niveau geraakt. Jos knikt instemmend en is er vast van overtuigd dat zijn staatsgreep tegen Ronald kan rekenen op een medestander. Zoals het er naar uitziet zijn Jos en ik vriendjes uit noodzaak. De gevaarlijkste bondgenootschap die bestaat.
Omdat Jos me nog geen echt werk gegeven heeft, en ik voorlopig absoluut passief wens te blijven, ga ik vroeg naar huis.
Thuis zoek ik uit hoe ik in de thuiscomputer van Jos kan komen. Het is vrij eenvoudig. Ik log in op de computer van de welzijnsklant en installeer van daaruit een achterdeurtje op de computer van Jos, zodat ik er altijd gebruik van kan maken. Van daaruit check ik mijn werkmail omdat ik benieuwd ben of Berrie iets heeft laten weten.
Zo langzamerhand begin ik te vermoeden dat ik met een compleet gestoorde van doen heb. Of een geniaal komisch talent. Hij schrijft me:
zoals Tommie vaak zegt: poe-hee. ik heb de sleutel tot het huis waar pino een full house van kan maken. als hij eens in zijn blauwe veren kan kijken of er zin in zit om te gaan bouwen kan hij met gemak een gouden trap krijgen.
Eerlijk gezegd weet ik niet of ik het leuk vind om Pino te zijn. Ik lees wat over de Zeef van Eratosthenes omdat dat ook op mijn kladblok staat. Erg interessant. De ini file van Berrie staat op een van de routers bij de bank. Ik weet het nu zeker. Er staat alleen een lang nummer in als login voor de administrator. Als ik het password bij die login had zou ik makkelijk en ongemerkt de inbraak kunnen plegen waar Berrie zijn kloterige gouden trap voor nodig heeft.
Om mijn zinnen te verzetten ga ik een stuk hardlopen. Tijdens het rennen dwalen mijn gedachten af naar een implementatie van de zeef op een willekeurige reeks getallen. Als ik thuis kom ga ik douchen en eten, daarna begin ik het internetverkeer van Jos te monitoren. Ik zoek naar bankgegevens, logins en passwords en bestanden die hij in zijn netwerk gedeeld heeft. Alles wat me maar een beetje interesseert, sla ik op. Voor de gein stuur ik een bericht vanaf zijn mailadres naar Theo. "Theo, als ik weg ben moet jij op die jongen letten, hij heeft sturing nodig maar kan een hele goeie worden. Ik neem contact met je op als alles veilig is. Groet, Jos."
Al snel raak ik verveeld van het saaie leven van Jos. Ik hoor ook al heel lang niks meer van Berrie. Eigenlijk is het een saaie avond, ik ben moe en ga vroeg naar bed. Zonder drank of dope slaap ik doorgaans moeilijk. Vandaag is het echter geen probleem, en al snel zak ik in het diepe zwart van de slaap.
