Who cares?!
Twee meiden uit mijn MSN lijst waren het aan het oefenen om hun leerkracht te treiteren, ik doe het natuurlijk puur om wetenschappelijke motieven. Na zeker twaalf jaar tikken op een qwerty keyboard is dit meer dan even wennen.
Toevallig had ik in mijn oude computer museum nog een echt tikkend IBM keyboard met verwisselbare toetsen, dus alles schoolgemaakt toetsen veranderd, lay-out ingesteld en tikken. Ik heb er maar verstandig aangedaan om ff een tik website met oefeningen te doe voordat ik alles straks weer verkeerd aanleer. uhuhuhuhetetetetonononononasasasasas
De eerste week ligt nu achter me, het enigste waar ik regelmatig last van had was hoofdpijn, als ik op een "normaal" keyboard moest tikken, dvorak had ingesteld en een A4tje als hulpmiddel had. Het kan overigens overigens ook aan het weer liggen, griepje op komst.
Ik heb toch weer zin gekregen om jullie wat te schrijven. Sommigen van jullie zijn op de hoogte wat ik allemaal uitspook naast het schrijven van stukjes, naast het standaard verhaal opleiding, bijbaantjes, radio werk heb ik nu voor het eerst in mijn leven te maken met het fenomeen stage. Ik heb niet echt een sociaal type, het aantal blauwtjes rijst de pan uit en ik zie liever iemand als vijand dan als vriend. Zo kom ik dan op de meeste over 
Het gekste van het hele verhaal dat tegenwoordig het "Who cares?!" gehalte van mij afstraalt. Waarom zou je een contract tekenen als je eigen gemaakte contract al getekend is? Dat was eigenlijk de eerste "Who cares?!" reactie die in me opkwam. Dan maar geen betuttelende stage vergoeding. Toen stonden ze me toch even vreemd aan te kijken bij de afdeling Personeel en Organisatie in een niet nader te noemen Universiteit in Delft.
Het ergste was eigenlijk nog dat de eerste tieptoos (=tiepmiep@stage) een gebektere tieptoos riep die op haar beurt mij onder de tafel wilde praten. Het werd gelukkig even stil toen ze de drievelletjes met drie handtekeningen vond, waarop ze als strijdvaardige toon de zin: "Maar wij hebben standaard contracten.", opvoerde, waarna van mij kant de zoektermen "Intellectueel Eigendom", af werden gevuurd.
Dus Skinkie krijgt geen geld, bijbaantjes leveren gelukkig een leuk bedrag op. Ik kan het me nu permitteren door alleen goed werk af te leveren en mijn andere werk er naast te blijven doen. Who cares?
Dus ik zit daar met mijn nieuwe toetsenbord op stage te tikken, en ik ben niet baas over eigen doos, wat vrij vertaald is in: geen wortel power te hebben; geen administrator te zijn, etc. en dus installeer ik het via een omweggetje. Dus vraag ik vriendelijk aan onze eerder besproken categorie systeembeheerders of hij alstublieft een extra configuratie bestand neer willen zetten.
Na een hels kabaal over wat ik wel niet gedaan had (een keyboard aangesloten) dat, dat helemaal niet mocht (staat dat ergens), dat dat DEFAULT nee is en hij dus niet wil toevoegen, heb ik maar mijn biezen gepakt om me vluchtig naar een werk afspraak in Rotterdam te verplaatsen. Who cares?
Ik maak me over weinig dingen meer echt druk, zolang het niet al te veel tijd kost, het een uitdaging blijf en zolang ik er wat winst mee te behalen valt (in meer dan alleen materiële zin), wil ik er best aan mee werken. Geregeld vraag ik me in de Zoetermeerstadslijn af waar het moraalbesef van sommigen is gebleven. Voeten op de bank, peukie in het niet roken gedeelte, en ga zo waar door. Ik kijk dan wel een beetje raar naar die gasten, maar toch niet zo erg dat als een randgroep jongere mij probeert aan te spreken, een vinger naar mij probeert te wijzen ineens achteruit moet vliegen. Ben ik dan zo gevaarlijk
statisch geladen 
(Ik vond m erg leuk). De spot van de 
Denk aan een nummer met 2 cijfers (vb: 54)
De radicale imam Abu Hamza al-Masri zal volgens de leiding van de Finsbury Park-moskee in Londen nooit meer voorgaan in gebed. De moskee was vorige week het toneel van een 
