CD: Usher - Here I Stand
Usher heeft nooit bekend gestaan om zijn bescheidenheid, diepgaande teksten of wereldveranderende nummers. En daar is natuurlijk helemaal niets op tegen, het is in feite min of meer inherent aan het hele R&B/Hip Hop-genre, dus daar kijken we maar door heen. Doen we dat, dan blijft er een man over met genoeg talent om zich boven de rest van het genre te verheffen. Mr. Sixpack heeft niet alleen een afgetraind lichaam en een lekker koppie, maar ook fantastische danskwaliteiten, een degelijke stem en genoeg sex appeal om een heel klooster gek mee te krijgen. Dit alles leverde Usher een unieke sound op die hem op al zijn voorgaande albums succes heeft opgeleverd. Met Here I stand slaat Usher echter een hele andere weg in. Geen nummers meer over het versieren van vrouwen, praten met vrouwen, dansen met vrouwen, vreemdgaan met andere vrouwen en het daarna weer goedmaken met vrouwen, maar een serieuze plaat over de nieuwe fase in zijn leven: die van een getrouwde man met kinderen. In zijn meest persoonlijke plaat tot nu toe beschrijft hij hoe hij nu in het leven staat en wat hem allemaal bezig houdt. Here I Stand dus. Hierop horen we tracks die vertellen over zijn vrouw, het vaderschap en daarbij natuurlijk ook zijn zoontje Usher V. En doordat Usher senior op een andere manier in het leven staat dan voorheen, klinkt ook het album anders dan eerst. En in dit geval is dat niet echt een compliment. De inhoudelijke kant van de nummers is hier voor een deel verantwoordelijk voor. Een interlude waarin hij tegen zijn zoon praat en vertelt hoeveel hij van hem houdt, is nou niet bepaald iets wat je blijft boeien, toch? Ondanks de persoonlijke inslag, klinkt het allemaal toch wat standaard en makkelijk. En dan helpen die tandenknarsende teksten ook niet: "Light as a feather but hard as a rock, cause daddy know just what you like" (dit gaat trouwens niet over die interlude van zojuist). Need I say more?
Je hoort deze verandering ook in de sound van het album. Here I Stand is wat rauwer, minder poppy en lang niet zo dansbaar als zijn voorgangers. Er zijn ook wat nieuwe dingetjes te horen; Usher lijkt een nieuwe 'jeee' te hebben en ook hoor je steeds wat synthesizerriedeltjes, maar het voegt niet altijd wat toe. Zo is het synthesizergebruik op een nummer als 'Best Thing (ft. Jay-Z)' zó aanwezig dat het zelfs storend gaat worden. Echter, de allergrootste tegenvaller op dit album is toch wel het gebrek aan lekkere beats en dansbare tracks, iets waar Usher toch bekend om staat. Krakers als 'Caught Up' of 'Yeah' hadden dit album een stuk beter gemaakt. Er valt wel te dansen op nummers als 'What’s Your Name' met Wyclef Jean, maar echt veel verder kom je niet. Verder zitten er nog wel wat collaboraties bij zoals met Beyoncé, Little Wayne, Will I Am en Jay-Z, maar het voelt allemaal wat makkelijk aan en niets maakt echt indruk. Daar komt ook nog eens bij dat het tekort aan up-tempo nummers er voor zorgt dat sommige tracks op elkaar gaan lijken.
Het is natuurlijk te begrijpen dat Usher een andere inhoud geeft aan zijn nummers dan vroeger. Na een kind en een bruiloft krijg je andere prioriteiten en dat hoor je terug in zijn nummers. Dat hoeft geen probleem te zijn, maar in dit geval is het gewoon ontzettend jammer dat alles wat Usher zo goed maakte niet echt meer te vinden is op dit album. Geen lekkere beats meer, minder sex appeal, geen catchy tracks; het blijft bij een laag tempo en onderwerpen die we niet van hem gewend zijn. Het album zal ongetwijfeld aanslaan bij kwijlende tienermeisjes, maar Here I Stand komt niet verder dan heel, heel matig.
Label: LaFace Records Releasedatum: juni 2008 Waardering:
