Lotgenoten (0001)
Lotgenoten,
Wat me onlangs in het weekeinde weer is overkomen, je houdt het niet voor mogelijk.
Die zaterdagmorgen deed ik mijn gebruikelijke zaterdagmorgenboodschappenronde. Zo fietste ik helemaal naar de andere kant van ons zo majestueuze Apeldoorn om daar de broodnodige zaken te kopen in de biowinkel. Jazeker, ik ben nogal van de bio. En mijn scheten zijn niet zuur. Zelf ben ik ook niet zuur, al zeg ik het zelf. Integendeel. Opgewekt reed ik terug. Op die terugweg deed ik de markt aan en daar trakteerde ik mijzelf op een zak niet-biologische mandarijnen. Af en toe zondigen mag van mijzelf. Nog weer verder op de terugweg kwam ik langs de Turkse winkel. Die bevindt zich op een plein niet ver bij mijn huis vandaan. Nu ik toch aan het zondigen was, ging ik die Turkse winkel eens binnen ook. Ik kocht er pepers, bosuien en brood. Toe maar. Ik propte alles in mijn fietstas en reed weg. En toen gebeurde het!
Op het plein staat een glascontainer. Bij de glascontainer zag ik hem staan. Hij woont ergens bij mij in de straat, weet ik. Zijn lange haren zijn net zo lang als die van mij, alleen die van hem zijn steil, die van mij hebben (pijpen)krullen. Hij droeg zijn vale spijkerjasje en een legergroene flodderbroek. En daaronder? Niets. Ja, zijn teenslippers. En het was hartstikke koud!
Nu heb ik zelf ook zo’n malle gewoonte. Met een goede bekende heb ik een weddenschap. Het gaat erom wie in het seizoen het langst op blote voeten in sandalen blijft lopen. Vaak win ik het als ik hem mail dat ik eind oktober nog altijd zonder sokken rondbanjer. Hij heeft begin september zijn legerkisten al aan. Maar ja, hij woont in Wenen en dan kan het daar al vrij fris zijn. Daar staat tegenover dat hij al eind maart of in de eerste week van april zijn schoenen verruilt voor sandalen. Ik laat mijn sokken pas uit per koninginnendag.
Ja, ik weet het, het is tegenwoordig koningsdag. Maar voor mij blijft koninginnendag, 30 april, het ijkpunt om de sokken in de sokkendoos te laten en de Teva’s tevoorschijn te trekken. Koningsdag is me – ook vanwege de koude - veel te vroeg in het seizoen.
Koninginnendag, het moment vanaf wanneer mijn wasmand minder gevuld is. Ik kijk er alweer naar uit.
Ik moest in de straatgenoot mijn meerdere erkennen. Velen vinden het op 30 april nog te koud om op blote poten over straat te gaan; deze gast liep eind januari barrevoets! Ik rilde en was blij dat ik met hem geen weddenschap was aangegaan. Een van mijn minder goede eigenschappen is namelijk dat ik bepaald niet tegen mijn verlies kan.
Wat een avonturen weer.
-
Apeldoorn, februari 2017
