In afwachting van uw reactie
Zo, stelletje zeikerds van een lezers, hoe kan ik jullie vandaag weer eens kwetsen en beledigen? En hoe zullen jullie daar vandaag weer eens op gaan reageren?Een column lokt reacties uit. Dat is normaal. Sterker nog: daar is zo'n stukje eigenlijk ook voor bedoeld. Dat de lezer het leest, er het zijne van vindt en dan reageert. Reageren kan zijn: erover nadenken, maar ook erover in discussie gaan.
Vroeger stonden er ook schuine stukjes in de krant. Een column was in mijn ogen altijd een scherp stukje, waarin de schrijver zijn mening geeft of een actueel onderwerp dat gevoelig ligt aansnijdt. Gelukkig hanteert Fok! de 'vrije' uitleg van een column. Dat het gewoon een puntig cursiefje mag zijn. Gelukkig. Want ik héb helemaal geen mening. Nergens over. Als je dan een column 'oude stijl' moet schrijven, dan wordt dat niets, als je geen mening hebt. Vroeger had ik die mening wél. Toen las ik die klassieke columns altijd graag. Niet zelden zag ik na zo'n stukje de volgende dag de rubriek 'ingezonden brieven' in het dagblad.
"Geachte redactie, graag wil ik reageren op de column van de heer Augurkenpot die gisteren in deze krant stond. Ik vond de inhoud stuitend en erg kwetsend voor de betrokkenen die iets dergelijks hebben moeten meemaken. Ik hoop dat de heer Augurkenpot zich voortaan bedenkt alvorens hij weer eens een verhaal als dit meent te moeten maken. Anton Aarsschaef, Waddinxveen."
Misschien stond er de dag erna nóg wel zo'n confronterende brief in de rubriek! Een klein schandaal in de krant was geboren! In spanning wachtte ik het dagblad van de volgende dag af.
Wie leest er tegenwoordig nog een krant in papieren formaat? Vandaag de dag bestaan er nieuwsblogs en internetkranten. Ze worden druk bezocht. Zo'n nieuwsblog of internetkrant is een snel, vluchtig en makkelijk medium voor de gebruiker. Je leest een berichtje, windt je op, drukt een paar toetsjes in en hupsakee, je reactie is geplaatst.
"Wat een kutcolumn weer."
"Krijg de vinkentering met je linkse mening."
"Vuile hippie, waarom ga jij niet dood?"
Ik ben niet zo'n internetsurfer en bezoek eigenlijk nooit weblogs en internetkranten. Sinds een maand of vijf ben ik columnist voor Fok! Ik zie reacties onder mijn verhalen en onder de columns van anderen. Ik schrik me dood.
En het zijn niet alleen de opmerkingen onder de columns, hoor. Ik klik een willekeurig forum op Fok! aan, of een forum buiten Fok! Ook daar hetzelfde liedje.
Een hele gedachtegang samengevat in één enkel zinnetje. Zonder verdere uitleg of onderbouwing. Scheldpartijen, beledigingen, bedreigingen en doodsverwensingen: ze komen maar al te veel voor. De samenleving verhuftert door de snelheid van de communicatie. De snelheid en de luchtigheid. En de leegheid ervan. De dader blijft lekker anoniem achter een nickname.
Wie windt zich erover op? Achteloos klik je naar een ander forum.
Ik ben columnist. Ik ben schrijver. Wie schrijft en publiceert, weet dat hij te maken kan krijgen met mensen die het niet mooi vinden of het er niet mee eens zijn. Dat hoort erbij. Er is ook niets mis met een stevige discussie.
Kennelijk verharden de discussies op het internet steeds meer. En grijpen discussiepartners steeds vaker naar oneigenlijke instrumenten als schelden, beledigen, bedreigen en doodwensen. Moet ik me daarbij maar neerleggen? "Jij wilde columnist worden! Had je je maar eerder moeten bedenken!"
Ik ben dan ook benieuwd wat ik hieronder allemaal te lezen krijg.
Zo lezer, heb je de column helemaal tot hier doorgeworsteld?
Overweeg je om hieronder te gaan reageren?
Dan zou ik het volgende willen zeggen:
"Klotenklapper, drietrapsdebiel, bosmongool!
Ga je reet laten epileren!
Wou je die tanden in je muil houwen of zal ik ze achter in je reet douwen?
Ik weet nog wel een andere optie voor jou!
Pas maar op, want ik ben de grote boze bazbo!"
Apeldoorn, juni 2007
