Studiebeurs in Utrecht
Omstreeks 8.45 kwam ik in Utrecht aan om me daar door de menigte te begeven naar de overbekende Jaarbeurs hallen 10, 11 en 12. Daar stond ik voor een niet nader te noemen Hogeschool uit Rotterdam, voor een niet nader te noemen Rotterdams Instituut voor Informatica Opleidingen, mijn school aan te prijzen voor een niet nader te noemen bedrag onder de 8 euro per uur. En om het nog gekker te maken hadden die niet nader te noemen opleiding ook nog de volgende kleding regels opgesteld: een donker blauwe spijkerbroek en een overhemd die je bij aanvang uitgereikt krijgt.
Diegene die mij al wat langer kennen weten dat ik een gruwelijke hekel heb aan spijkerbroeken en er dus geen in mijn kast heb liggen. Dus ik kwam aan in een zwarte broek met een wit T-shirt en een trui van mijn opleiding. Uiteraard moest daarover ook weer even gezeurd worden.
Skinkie wat was jouw taak dan?
Dat zal ik jullie eens uit de doeken doen. Ik moest potentiële HBO Informatica studenten proberen over te halen om maar naar onze opleiding toe te komen, daarbij had ik de volgende attributen tot mijn beschikking:
-Een lieftallig jongedame en heer die wat over de opleiding Grafimedia konden vertellen
-Een lieftallig en uiterst charmante jongedame en heer (in de zin van aanhang) die bedrijfskundige informatica studeerden
-Een bijzonder intelligente afstudeerder van een studie richting uit vervlogen jaren, Computer Integrated Manufacturing (CIM), die samen met onder getekende uit kon wijden over Hogere Informatica
-Een paar verkeerde schoenen waar stijldansen redelijk op gaat
-Een kleine 500 A4 gedrukte kleuren boekjes
-En 100 kleine rode tasjes van de niet nader te noemen opleiding
-Een kaartje met de volgende mededingen:
* Hou het leuk voor jezelf en anderen!
* Wees collegiaal, dan zijn anderen dat ook naar jou toe!
* Lach om de dingen!
* Erger je niet, maar verwonder je over de dingen die er gebeuren!
* Blijf actief en betrokken, ook als het einde van de dag nadert. De beste Groep voorlichters ontvangt dagelijks een slagroomtaart van de jury. Gelet wordt op uitstraling, positiviteit en aanwezigheid!
SUCCES EN VEEL PLEZIER!!
Eerst maar is mijn tas opbergen, nee die mocht niet bij de stand staan dus ik kon 1 euro aan garderobe betalen. Ik liep samen met mijn CIM-Man nog even langs de Mac om daar een colaatje te halen � 1 euro 65.
De cola werd tijdens het teruglopen naar de stand, opgezogen, want we mochten niet eten en drinken op de stand, dat geeft namelijk een verkeerd beeld.
Natuurlijk kwamen er in het eerste half uur geen personen van betekenis langs, we zaten nog net niet uit onze neuzen te eten, maar van samenscholing tussen voorlichters was zeker sprake. Dit mocht van hogerhand absoluut niet plaats vinden. Hangen op de stand was ook verboden en de zogenaamde promotiegeleerden hadden ook bedacht dat krukken c.q. stoelen de sterkte van onze opleiding (die pas gefuseerd was, met een (zogenaamd) bijna failliete Rotterdamse Economische School) aantastte.
Nou we begonnen los te komen, er kwamen wat mensen langs en onze core-business werd het omtassen van plastik tassen met rode stoffen tassen en tegelijk wat boekjes toestoppen tijdens het uitleggen wat de studies inhielden.
De eerste koffie break was voor sommige al aan gebroken en mondjes maat verdwenen wat mensen en kwamen er wat terug. Toen ik eenmaal aan de beurt was ging ik maar even polshoogte nemen op het terras en een "Breakers" scoren die voor 1 euro in de "aanbieding" was. Na een kwartiertje gepraat te hebben over zaken die de pers niet konden verdragen omtrent de fusie van scholen gingen we weer back to business.
De volgende uren gingen eigenlijk hetzelfde, echter er trad een kleine verandering op, de zaken liepen te goed de tasjes gingen als broodjes over de spreekwoordelijke toonbank en voorraden begonnen minder te worden, en er scheen gemeld te zijn dat we nog wat over moesten houden.
Ik als de grote man achter de fantastische presentaties achter het befaamde "Paardenspel", ben is gaan babbelen met de organisatie van dit evenement en gevraagd of meneer iets van PR afwist. Meneer was namelijk niet erg duidelijk geweest en een kleine paradox opgesteld, die het verbood met onze pack-UR-bag actie verder te gaan, om de kosten te drukken moesten we toch stoppen met het best lopende onderdeel.
De CIM-Man waarmee ik een halfuur durende lunchpauze inging, bracht me eerst langs de Mac, het was erg druk, door La Place het was erg duur, richting station het was erg vol, naar de Burger King, het was nog drukker, naar een duister zaakje die deed in broodjes kroket, broodjes hamburg en nog een paar fast-food en gezonde gerechten. Aan die twee broodjes was ik totaal 4 euro 30 kwijt, de verkoper probeerde me zelfs tien eurocent te tillen, maar het superieure hoofdrekenwonder wat niet kan spellen was daar te snel achter. Ondertussen waren al twintig minuten om en we moesten nog terug, broodjes tijdens het terug lopen maar opgegeten, en weer aan de slag gegaan.
Nou goed dan, we gaan weer verder met de boekjes, na heel wat mensen te hebben vertelt hoe slecht mijn opleiding wel niet is en de paar dingetjes die wel positief waren kwam er een dame voor mijn stand aan, mmm, soms is CU2 verdomd handig. Die kende ik! Na een check op de achternaam gedaan te hebben, heb ik even gebabbeld met het leuke doch bezette meisje die me altijd doet herinneren aan een ander leuker meisje. Kon ik er weer even tegenaan.
M'n voeten begonnen al aardig tegen te sputteren en ik moest nog zolang, door steeds op mijn horloge te kijken schoot de tijd ook niet op, en werd de "Breakers", die door iemand anders voor me geript was, al aardig heet in mijn broekzak.
Eindelijk was het dan zover, ik kon me weer begeven naar een terrasje; zitten, een kwartiertje uitrusten.
De volgende uren kenmerkte zich met een teruglopend bezoekers aantal en we stonden ons ook serieus af te vragen wat we daar deden. Rond vijf uur werd het een grote ruilbeurs tussen de opleiding, alle gadgets gingen van over en weer, pen hier kubus daar, postertje hebben?
Ik was er een rondje naar de Koninklijke Luchtmacht om ook ff in de F16 te gaan zitten, had geluk, mocht er als laatste nog twee minuten in.
Terug op de stand aanlopend werd na een kwartiertje de prijsjes uitgedeeld, wij hadden de eerste prijs gewonnen, positiviteit... ja vraag me ook niet waarom dat was. Er werd snel voor ons besloten dat wij wilden. Diegene die dat bier wilde was er alleen nog niet achter dat uiteindelijk vier van de zes mensen geen bier dronken.
Uitschrijven en hup naar huis, op het nippertje de trein richting Den Haag CS gehaald, helaas eerste stuk gestaan, later maar een coupeetje verder gelopen en gaan zitten op een uitklap stoeltje met uitzicht op een steeds van W.C. wisselende zwerver. Aangekomen op het station moest ik de wel bekende "Last Mile" lopen richting de bushalte, helaas liet de bus op zich wachten...
Eenmaal thuis gekomen lees je dat je geëvalueerd gaat worden door de medeweblogcrew... spannend!
Misschien wel het laatste stukje van Skinkie
Deels herzien; vanaf nu kunnen alle overige taal en grammatica correcties per e-mail gedaan worden.
)
. (binnenkort weer een verslag)
