Sielig! 1

"Ja, Climence, ik dacht al, je hebt het jeugdjournaal gezien en nou wil je natuurlijk eventjes van pappa weten hoe het nou kan dat..."

"Ik heb al op MSN met iedereen gepraat pappa, het gaat nu even om jou."

"?"

"Pappa, iedereen heeft het er vreselijk moelijk mee. Op school hebben ze de juffen en de meesters opgevangen, ook de hulpverleners die er maar niet uit konden komen hebben koffie, koekjes en spelletjes mogen doen. De kinderen die hem kenden hebben met elkaar in een kringgesprek doorgenomen hoe ze alle ouders moesten helpen, en de indirekte vriendjes en vriendinnetjes hebben net via de chat afgesproken dat ze ook even bij hun ouders zouden checken, want die maken zich natuurlijk ook weer ontzettend veel zorgen. Daarom ben ik even naar beneden gekomen pappa, om tijd vrij te maken voor jou."

"Ja maar Climensepenceje van me, het is natuurlijk heel erg wat er..."

"Pappa, je moet nu even naar me luisteren, anders krijg je daar later misschien spijt van. Zie je dit mooie lege vel papier? Ik heb het uit je printer gehaald, je kunt er ook hele andere dingen mee doen dan facturen uitdraaien. Samen met dit doosje makkaronie en deze tube lijm kun je er hele mooie creatieve kunstvoorwerpen mee maken, en zo uitdrukking geven aan dat stukje onmacht dat je nu vast moet voelen als ouder van een kind dat getraumatiseerd zou kunnen zijn door wat het misschien heeft meegemaakt maar door jou niet goed in te schatten is. Dat dat erg vervelend voor moderne ouders is onderkennen we, en reageren wij ook op. Kijk, als je zo met het puntje van de lijmtube een lijntje trekt en daar makkaronietjes op legt dan krijg je een heel mooi streepje, maar net even anders dan jij had verwacht toen je dat lijntje met jouw tube trok! Zo is het ook met het leven pappa, soms gaat dat net even anders dan het lijmlijntje dat je vantevoren uitstippelt. En nu ziet dit er misschien leuk uit, maar dat kan soms ook tegenvallen, en soms vallen de makkaronietjes ineens van je velletje af.. Dan moet je er gewoon over praten met je kinderen pappa, die begrijpen dat een stuk beter dan jij je voor kan stellen, daar mag je echt op vertrouwen. Ga maar lekker aan de slag, ik ga nu m'n huiswerk afmaken, maar als je je weer onzeker voelt en niet weet vanuit welke insteek je de communicatie met me op gang moet zetten -of gewoon een beetje wilt huilen- ben je heel erg welkom, jij bent mijn pappie en ik hou van je, jij mag er zijn!"

"...."

"Oh trouwens, jij en mamma moeten overmorgen meelopen met een kaarsjesoptocht, dat hebben de kinderen voor iedereen georganiseerd. Dan kun je met een fakkel en een waksieneligje uiting geven aan je gevoelens van machteloosheid, onbegrip en frustratie, om zo dit hoofdstuk proberen af te sluiten en de draad van jullie leven weer op te pakken"

"Nee, schrik maar niet, mammie heeft nog kaarsjes liggen van die keer dat er een hond door een trein overreden was. Doei!"