Mon carnet de Tour (1) (Tourdagboekje)
En wat voor een startschot, zelden gezien dat er al zoveel gebeurde bij de eerste tijdrit van de Tour. Nee, dit jaar geen traditionele proloog waar de renners met enkele seconden verschil het startklassement bepalen, maar een volwaardige tijdrit van 19 km lang. We hebben het geweten. De Tour start dan ook dit jaar terug in de Vendée, altijd al een speciale plek geweest. Spijtig dat die mooie streek zo ver ligt, want na de laatste tourstarts die telkens in het noorden plaatshadden meer bepaald in Dunkerque, Luxembourg, Paris en Liege (ik hou van die Franse stadsnamen) is dit de eerste start in jaren waar ik thuis voor mijn teeveetje zit en niet ter plekke aan de kant van de weg. Ik maak het deze Tour nog goed, dit jaar ga ik gele Lance toejuichen op de Champs Elysees zelf.
Ja, Gele Lance, want de klap die hij vandaag uitdeelde was ongemeen keihard voor de concurrentie, als enige van de toppers bleek hij geen last te hebben van de harde tegenwind, de grote opponent Jan Ullrich kreeg zijn 2de klap in evenveel dagen tijd, hij werd los gepasseerd in de tijdrit. Kwam hij dat eigenlijk ooit al eens tegen? Zijn 2de klap ook, gisteren op training vloog hij los door de achterruit van de wagen van zijn ploegleider. Zou het een voorteken geweest zijn? Arme Jan, 9 jaar terug voorspelde men hem de 7 voudige Tourwinst, het zou bij eentje blijven, de andere zes werden tweede plaatsen.
Maar de Tour is dus al beslist, en dat net in de Vendée, een plek die iets speciaals heeft met grote winnaars én met Lance. Twee keer eerder startte de Tour in die streek. In 1993 en in 1999. Laten we even terug gaan naar die twee Tours.
In 1993 is El Miguel op hét toppunt van zijn kunnen, hij heeft zopas voor de tweede de Giro gewonnen en wil een tweede dubbelslag. Hij slaat in de openingsproloog in de Vendée meteen alle dromen van zijn tegenstrevers aan diggelen. In een korte proloog worden concurrenten Zulle, Bugno en Rominger al op seconden gezet. Het was een duidelijk voorteken in wat wellicht de sterkste Tourprestatie sinds Eddy Merckx zou worden. Géén moment kwam Indurain in de problemen, geen moment kon iemand de schijn geven hem te bedreigen. "De Zwijger" was de onbetwiste heerser van de Tour, de concurrenten springen gretig achter de kruimels die hij hen geeft. Want Indurain was een heer, voor hem telde de eindzege, de rest waren cadeaus voor de concurrentie. Een van die cadeaus kreeg een jonge Texaanse tourdebutant. In Verdun mocht de 22 jarige Lance Armstrong de etappe winnen, de dag voor de eerste lange tijdrit had Miguel immers besloten het tempo in het peloton niet te hoog te laten oplopen.
De Vendée was niet alleen de plek van het Tourdebuut van Lance, het was ook de plek van zijn échte Tourcarričre. Immers, na alle bekende perikelen en vele jaren later kwam Lance terug aan een Tourstart in 1999. Opnieuw vertrok de Tour in de Vendée, het werd het begin van het tweede leven van Armstrong. Armstrong won er met overmacht de proloog. De wereld maakt kennis met degene die de Tour de volgende jaren zou gaan overheersen.
De plek van zijn eerste Tourstart, de plek waar hij de aanzet gaf tot zijn eerste Tourzege, en de plek waar hij zijn laatste Tourstunt begon? De cirkel is rond.
Maandag opnieuw een stukje Tourdagboek, tot dan mag u zich vermaken met de eerste twee massaspurts in de Tour …
