Blair: respect centraal in beleid
De Britse premier Tony Blair - die onlangs werd gekozen voor een derde regeringstermijn - heeft aangekondigd de komende jaren stevig op respect te hameren in zijn beleid. Hij deed dit via de Queens Speech, de Britse troonrede, die traditioneel na de installatie van een nieuwe regering wordt gehouden. De oppositie reageerde - zoals verwacht - kritisch. De Conservatieven beschuldigen Labour van het kopieren van hun plannen, terwijl de Liberaal-Democraten menen dat Blair niet naar de kiezers luistert.Blair heeft enkele omstreden maatregelen aangekondigd voor zijn komende termijn. Zo wil hij de identificatieplicht invoeren, waar een deel van de Engelsen fel tegen gekant is. Ook wil hij roken - in navolging van andere Europese landen - verbieden in sommige openbare ruimtes. Daarnaast richt de Britse premier zich weer sterk op zorg en onderwijs. Tevens deed hij een oproep aan de maatschappij om hem te steunen in zijn campagne voor meer respect in de maatschappij. 'Laten we samen de straat heroveren', aldus Blair.
Een belangrijk speerpunt is het uitbannen van de beruchte MRSA-bacterie - ook wel ziekenhuisbacterie genoemd - uit de Britse medische voorzieningen. Binnen het onderwijs wil hij belanghebbenden - zoals ouders - meer zeggenschap over scholen geven. Ook dit stuit echter weer op weerstand; een aantal parlementsleden van Labour heeft al aangekondigd geen enkele vorm van privatisatie te zullen steunen.
De oppositie reageert onverdeeld kritisch op de rede van de koningin. Michael Howard van de Tories zegt weliswaar de regering te steunen waar hij dat toelaatbaar acht, maar hij geeft tevens aan elke vorm van belastingverhogingen te zullen bestrijden. Ook beweert Howard dat Labour voor een groot deel de speerpunten van zijn Tories heeft overgenomen, zoals op het gebied van immigratie, zorg en onderwijs.
Charles Kennedy van de Liberaal-Democraten kwalificeert de aangekondigde maatregelen als vrijheidsbeperkend. Hij vindt dit niet passen bij een regering die slechts bij een geringe meerderheid in het parlement steun geniet. Hij dreigt zelfs met het schenden van de zestig jaar oude afspraak dat het Hogerhuis geen oppositie zal voeren tegen plannen die in het verkiezingsmanifest van de regerende partij staan. Blair hecht echter weinig waarde aan de kritiek van de oppositie. Hij ziet zijn plannen als typisch New Labour: een sterke economie samen met sociale rechtvaardigheid.
