Lokale interruptie: De tragische val van Mary Fiers

De afgelopen maandagavond. Mary overleefde de loodzware vergadering over de orgelpleinaffaire met moeite. Maar de afgelopen week kwamen er in het dossier nieuwe lijken uit de kast vallen waarmee ze niet meer te handhaven leek. Mary bleek de grip op het dossier helemaal kwijt te zijn geraakt. Terwijl ik op partijcongres aanwezig was kwam het bericht dat er een extra raadsvergadering werd uitgeschreven voor een mededeling van Mary Fiers. Onder Brabantse partijleden ging direct het gerucht rond dat ze zou aftreden. Dat was de eerste verwachting en die werd later die dag ook bevestigd.

De Orgelpleinaffaire begon in januari als donderslag bij heldere hemel. Op een onrustig drukke avond in een commissievergadering deed wethouder Staf Depla de mededeling dat de gemeente de afgelopen jaren was opgelicht voor een miljoen euro, door een inhuurkracht die de verhuizing van enkele woonwagens moest regelen, omdat geen enkele ambtenaar er trek in had in het onderhandelen met de woonwagenbewoners over een verhuizing om de bouw van een woonwijk mogelijk te maken.

Maar hoewel Staf Depla in de eerste weken de klappen opving waren de ogen steeds meer gericht op Mary Fiers, die sinds 2006 verantwoordelijk was voor het dossier en onder wiens bewind de inhuurkracht in 2007 in dienst van de gemeente was gekomen. Wat volgde was een lange en zware vergadering waarin de oppositie om haar aftreden vroeg. Voor D66 en onze coalitiegenoot VVD lag het moeilijk om deze affaire zonde politieke gevolgen te laten. Maar omdat het voor ons duidelijk was dat het niet zozeer aan de persoon Fiers lag dat dit fout was gegaan besloten we haar toch het voordeel van de twijfel te geven. Een week later bleek het weer helemaal mis te zijn. De geplande verhuizing van een woonwagen moest er voor afgeblazen worden. Dat werd teveel om overeind te blijven. Afgelopen maandagavond legde ze daarom haar functie neer.

Hoewel het politiek gezien juist is dat ze opstapt is het voor de persoon Mary Fiers tragisch. Het wethouderschap was voor de ongehuwde, kinderloze Mary niet slechts een baan maar haar leven. Ze gaf zich wat dat betreft helemaal. Daar bovenop was ze onder haar achterban populair vanwege haar voorkomen. Fiers was eigenlijk de tegenpool van onze eigen wethouder Mary-Ann Schreurs. Mary-Ann heeft een glamoureuze stijl en schetst in haar speeches graag filosofische vergezichten in de geest van Hans van Mierlo. Mary Fiers is meer van de praktische Jan Schaeferiaanse kant en heeft een volksere toon. Dat botste nog wel eens in de periode dat Mary-Ann wethouder was en Mary woordvoerder in de raad (2002-2006) en ook in de periode dat de rollen omgekeerd waren (2006-2010). In 2009 kwam het tot een frontale botsing over de heiwerkzaamheden rondom het stadionkwartier. Toen beide in 2010 samen in een college stapten werd dan ook gevreesd dat het fout zou lopen. Maar na enkele goede gesprekken tussen de dames bleek er probleemloos samengewerkt te kunnen worden. De eerdere problemen waren zakelijk, niet persoonlijk.

Als fractie hadden we politiek het gezien ook nog wel eens aan de stok met Mary Fiers. Haar visie over de rol van de overheid binnen de ruimtelijke ordening was nu eenmaal fundamenteel anders. Zo stonden we lijnrecht tegenover elkaar bij het dossier over de parkeerbedrijven op Eindhoven airport. En ook bij studentenhuisvesting ging het in de lente van 2011 een keer bijna mis. Waar sommige PvdA-bestuurders verborgen D66’ers zijn was dat bij Mary Fiers zeker niet het geval. Het was een echte sociaaldemocraat die machtspolitiek zeker niet schuwde om haar idealen verwezenlijkt te krijgen. Maar ze deed het ook wel met het hart op de goede plek, het was niet om de macht of om het baantje. Politieke verschillen van inzicht zijn echter geen reden om iemand ten val te wensen. De emotionele afscheidsrede kwam bij enkele raadsleden, van zowel coalitie als oppositie, zichtbaar hard aan. Want hoe onvermijdelijk het vertrek ook is. Het blijft een tragische val van een spraakmakende wethouder. Gelukkig kon de hardheid van het politieke vak nog een beetje verzacht worden door afscheid te nemen met een applaus.

Met het aftreden van wethouder Fiers eindigt haar rol in de Eindhovense politiek. De PvdA komt een dezer dagen met een vervanger. Die zal met ons als raad voor een moeilijke klus staan. Aan de ene kant het Orgelplein tot een goed einde brengen. Maar daarnaast is het misschien nog wel belangrijker dat we de stofzuiger door de ambtelijke organisatie halen. Een pijnlijke affaire als deze bespaar ik toekomstige raadsleden graag.

Rogier Verkroost (29) is gemeenteraadslid namens D66 in Eindhoven. In de weblogserie 'Lokale interruptie' beschrijft hij het reilen en zeilen van een lokale politicus.