Defensie, wakostda?
Toen ik halverwege de jaren 90 opgeroepen werd voor één van de laatste dienstplichtige lichtingen, mocht ik als vrachtwagenchauffeur aan het werk op een opleidingscentrum. De eerste maand heb je het nog best wel druk, maar als je daarna acht uur per dag zit te dammen met de andere dienstplichtigen, dan kom je er al snel achter dat je in een budgetgerichte organisatie terecht bent gekomen. En iedereen weet hoe het werkt met budgetten: je moet ervoor zorgen dat het aan het einde van het jaar op is, ander krijg je het volgende jaar minder.
Bij ons hield dat in dat aan het begin van het jaar bijvoorbeeld honderden retedure gereedschapskisten werden aangeschaft die aan het einde van het jaar ongebruikt voor een habbekrats aan schroothandelaren werden doorverkocht. Het betekende ook dat we in oude vrachtwagens rondreden, waar je met je blote vuist zo door het verrotte pantser sloeg, terwijl tien kilometer verderop de spiksplinternieuwe vrachtwagens op een uitgestorven kazerne stonden weg te roesten in de regen. En dan heb ik het nu alleen nog over de zaken die je als simpele dienstplichtige ziet.
Ik durf met zekerheid te zeggen dat wij niet de enige kazerne waren waar het er zo aan toe ging en ik durf ook met zekerheid te zeggen dat de administratie rond de gereedschapskisten en de vrachtwagens dik voor mekaar was. Je kan je waarschijnlijk niet voorstellen hoeveel geld er zo over de balk gegooid wordt, puur en alleen om het budget te houden.
Mijn advies is daarom: ga eens onderzoek doen naar de budgetten en laat de bonnetjes voor die drie .50 kogels maar zitten. Moet je eens kijken hoeveel geld je gaat besparen op defensie.