Morgenspel

Ja, ik ben een van die mensen die elke morgen uitkijkt naar het morgenspel van Fok!.

Ik hoop dat er een behendigheidsspel bij zit, deze brengen mij in extase. De laatste tijd zit ik uren achter Virus2 en nu weer achter blocky.

Ik kijk naar de score van de blogger en ik moet die verslaan, mijn bloeddruk gaat omhoog, mijn muis maakt overuren, het zweet staat in mijn handen, Ik hoor diep in mij, je moet, je moet. Als ik zo dicht bij de score kom en het lukt net niet, vervloek ik het spel, vervloek de blogger en na een nog een keer diep ademgehaald te hebben, stort ik mij toch weer op het spel.

En dan komt het moment dat het lukt, ik kijk en ja de score is overtroffen, ik voel mij als een voetballer die het winnende doelpunt maakt op het WK, ik voel mij even Hakinen die Schumacher op de streep verslaat. Ik juich, maak mijn ereronde, ik ben de kampioen.

Helaas duurt dit vaak maar voor een kort moment, totdat zoonlief naar beneden komt en nonchalant zijn score komt vermelden, ik stort in, ik voel mij Seedorf die een penalty mist, een Damon Hill die vlak voor de finish zijn auto aan de kant moet zetten, wegens benzinegebrek.

Versuft, verslagen, vernederd zit ik op de bank, alles voor niets geweest.

Dit duurt echter even, de nederlaag is verwerkt en ik duik weer achter de computer, ik weet dat er morgen weer een spel geplaatst wordt en ik weet dat ook voor mij een dezer dagen een feestelijke intocht gehouden wordt.

Dan zal ik eindelijk kampioen van het morgenspel zijn.