Vijftig tinten blond (3)

Martin (Martin7sloten)

Het vorige deel lees je hier: 'Vijftig tinten blond (2)'

'Klik', de deur valt in het slot. Mijn gezicht gloeit. Ik hoef eigenlijk helemaal niet te plassen. Toch rits ik mijn broek open en doe maar een beetje alsof. Tijdens mijn 'surrogaat'-boodschap hoor ik op balkon: "Hoi, met Lilly." ... "Nee, ik denk dat ik wat later thuiskom vanavond." ... "Ja, het is erg druk hier." ... "Begín daar toch niet steeds over!!" ... "Ik heb daar zó genoeg van!!" ... "Dag André."

"Hey lieverd, nog een keer met mij." ... "Nee, weer hetzelfde gezeur met André." ... "Als hij zo doorgaat, kap ik met hem." ... "Kon ik maar vaker bij jou zijn." ... "Ja, dat was geil, hè?" ... "Die zit net op het toilet." ... "Wat? Nu?" ... "Ja, over tien minuten op centraal."

Op dat moment wordt er drie keer op de deur geklopt. Snel mijn broek dicht. Ik trek de wc door en was mijn handen. Geen papieren handdoekjes. Dan maar in mijn haren. Vervolgens open ik de deur.

"Uw vervoersbewijs alstublieft", het is de conducteur. Lilly bergt net haar portemonnee op in haar tas. Haar roze jas hangt nu over haar arm. Ik kijk haar aan. Zij mij. "Uw vervoersbewijs??", vraagt de conducteur nu wat dringender. Oh ja. Onhandig geef ik hem mijn bankpas. Lilly schiet in de lach. Gelukkig heb ik het in de gaten voordat de conducteur zijn geduld verliest.

"Ik ben af en toe ook zo'n stuntel. Moet jij er ook in Utrecht uit?, vraagt ze. Ik knik. "Weet jij dan waar de taxi's stoppen?" Zonder het voor haar in te willen vullen, is ze volgens mij best bekend hier. Ik speel het spelletje mee: "Jawel." "Zou je even met mij mee willen lopen anders?" Ze kijkt me quasi onschuldig aan en knippert met haar wimpers.

De trein rolt het station binnen. Bij het uitstappen word ik bijna omvergeduwd door een man met haast. Het is die man van de koffie van daarstraks. Ik schud met mijn hoofd. We stappen gezamenlijk het perron op en lopen naar de betonnen trap. Haar slippers klepperen onder haar voeten. Ze heeft het tempo er goed in. Ze loopt voor mij de trap op, haar billen ter hoogte van mijn gezicht. Ze wiebelen zachtjes heen en weer in haar strakke rok. Ik merk dat ik loop te staren. Opeens staat ze stil. Bijna bots ik met mijn neus tegen haar aan. Ze grinnikt. "Hier moeten we links, toch?" Ze zwaait haar lange blonde haren de lucht in.

Ik knik, maar ze ziet dat niet meer. Ze is in de weer met haar telefoon. Na het bordje 'Kiss & Ride' gaan we door de schuifdeuren naar buiten. "Waar moet jij eigenlijk naartoe?", vraagt ze mij. "Zuid", antwoord ik. "Wil je misschien meerijden?", knipoogt ze. "Met de taxi?", vraag ik naar de bekende weg. Voordat ze kan antwoorden, heeft ze haar telefoon al weer tegen haar oor. "Ja, ik ben er lieverd." ... "Ik kan niet wachten." ... "Ja, die is hier nog." ... "Volgens mij wel." ... "Ja, lijkt mij ook wel lekker." ... "Ah, ik zie je al!", en ze bergt haar telefoon weer op.

'Toet-toeeeet', een rode Toyota Yaris scheurt de bocht om en stopt pal naast ons. Een dame met donkerblonde haren rekt naar de passagierskant en opent de deur. "Hey lieverd!" Ze zet haar zonnebril op het puntje van haar neus en bestudeert mij van top tot teen. "Nou, daar heb je niks over gelogen!"

Het vervolg lees je op: 'Vijftig tinten blond (4)'.