HZO - Willem Hollaader en Project X

Iedere zondagmorgen deel ik als Het Zondags Orakel mijn gedachtekronkels over een column of columns van de afgelopen week. Voor de goede orde: ik heb niet altijd gelijk. Ik heb wel altijd een mening.

Vandaag over Willem en Project X

Pleidooi voor de doodstraf? – DriekOplopers
Tja. Lastige dilemma's. Wie is het meest crimineel? De overtreder of zijn advocaat? Mag iemand met zwart geld zijn advocaat betalen? Is het crimineel om mensen met een strafblad een theaterkaartje te geven? Of is het hele gerechtelijke systeem crimineel?

Het dilemma begint al bij de misdaad zelf.
Willem Hollaader en zijn kornuiten zagen de ontvoering van Heineken en zijn chauffeur ook eerder als een jongensboek. Stelen van de rijken en schenken aan de armen. Die armen waren stomtoevallig Willem Hollaader en zijn kornuiten, maar dat deed aan het principe niets af. Voor Willem en die andere belhamels was dit amper een crimineel feit. Het was een geintje. Een dolletje. Een gebbetje.

Toch is het technisch niet minder erg dan wat Marc Dutroux heeft geflikt. En Marc zou zowat iedereen toch wel het liefst een uurtje zien braden op een elektrische stoel. Ik denk zelfs dat Willem Hollaader en zijn vriendjes nog heel vaak hebben gediscussieerd over wat ze allemaal voor lijfstraffen op Dutroux los wilden laten. Hoewel Willem Hollaader en Co toch echt de meest vreselijke zaken hebben uitgevreten en zelf gewoon ordinaire ontvoerders, drugsdealers en moordenaars waren en zijn, weet ik zeker dat zij zichzelf toch ver boven Dutroux hebben geplaatst.
“Nee, die Marc Dutroux. Die is pas echt slecht.”

Zo werkt dit in ieders beleving. We kennen allemaal wel een daad of misdaad, die we slechter vinden dan alles wat we ooit zelf hebben geflikt. Maar ook een misdaad die onszelf overkomt wordt al snel als de meest smerige van allemaal ervaren. Iemand die ziet dat zijn fiets wordt gejat, zal haast hetzelfde reageren als iemand wiens kind in een auto wordt gesleurd. Bij de fiets komt iets sneller de bezinning, maar de eerste reactie is ook bij een fiets blinde woede.

Daarom blijft het zo lastig om altijd maar met de zwaarst mogelijke straffen en maatregelen op de proppen te komen. Helpt het? Wordt de criminaliteit minder? Zou Willem Hollaader dameskapper zijn geworden als de straffen zwaarder waren in de jaren tachtig?

Het systeem is niet ideaal. Soms worden blunders gemaakt. Toch deugt het doorgaans wel. Ik krijg altijd pas een onveilig gevoel als je alle misdaden en blunders op een rij gaat zetten.

Project X Haren: een gemiste kans – Bakoenin
Een onveilig gevoel. Dat kreeg ik vreemd genoeg nog niet van die debielen in Haren. Voor het grootste deel komt dan dan weer wel omdat fucking Groningen wel verdomde ver van mijn bed is. Ik zie het domste deel van onze jeugd eigenlijk liever stranden in een vaag dorpje ver in het noorden van het land, dan dat ik ze voor mijn eigen deur heb.

Want dom waren en zijn ze! Een uitnodiging voor een feestje dat door een foutje aan te veel personen wordt verstuurd. Er wordt ruim op tijd aangegeven dat het een vergissing was. Als het toch uit de klauwen dreigt te lopen, geven zelfs de autoriteiten aan dat er géén feestje is en dat het dus zinloos is om naar Haren te komen. En toch zijn er een paar duizend sufkutten die even met de OV-kaart naar Haren reizen! Voor een feest dat er niet is!

Voor de lol. Omdat ze waren uitgenodigd en dus recht hadden op hun aanwezigheid. Het was niet hun schuld: Merthe had het gedaan. Het liep uit de hand omdat de burgemeester niet binnen drie dagen een feest voor een paar duizend man kon organiseren. Die mishandelde agenten en hulpverleners vroegen zelf om klappen. Die bejaarde man die een stoeptegel tegen zijn hoofd kreeg trouwens ook.

Kom op Jan. Had die burgemeester het dorp nu echt voor kunnen bereiden op zo veel stompzinnigheid? Binnen twee of drie dagen een feest organiseren, waar anderen alleen al vanwege veiligheidsmaatregelen maanden aan voorbereiding voor nodig hebben? Misschien was het inzetten van het leger niet eens zo'n slecht idee geweest. Zulk dom volk zou een mitrailleursnest misschien nog wel als serieuze reden hebben gezien om toch maar terug naar pappie en mammie te gaan.

Maar zoals ik hierboven al schreef. Als je alles wat er op één zo'n avond gebeurde op een rij zet, klinkt het ook wel heel gruwelijk. Als we nu iedere week een Haren hadden, zou ik pas echt ongerust worden.