Zoo Tycoon

Op 11 december plaatste Jorwol de review van de Xbox 360-versie van Zoo Tycoon. Hier kwamen een aantal kritische punten naar boven: de game is te makkelijk, heeft te weinig dieren en te weinig mogelijkheden om je dierentuin aan te passen. Doet de Xbox One-versie dit beter?

Simpel gezegd: nee. Zoo Tycoon voor Xbox One maakt precies dezelfde fouten. De hoop was dat de ontwikkelaar een jaar later een aantal patches zou hebben doorgevoerd om de problematiek te verhelpen. Ontwikkelaar Frontier Development heeft deze kans helaas laten liggen. Jammer, want de game toont veel potentie.

Laten we beginnen met de positieve punten. Grafisch gezien is het, logischerwijze, de mooiste Zoo Tycoon. De dieren zien er realistisch uit en hebben ook allemaal een uniek uiterlijk. Je ziet dat een olifant een ruwe huid heeft en dat een beer een zachte vacht heeft. Het is bovendien duidelijk dat de makers van Kinectimals ervaring hebben met het leuk en realistisch doen overkomen van dieren, want dat is erg geslaagd. Het is vermakelijk om de dieren in hun verblijf te zien lopen, eten, spelen en ga maar door. Ook de interactieve mogelijkheden voegen hieraan toe. Bouw je een waterspuit, dan kun je lekker je neushoorns en nijlpaarden wassen, die daarvoor lekker hun pootjes optillen. Bouw je een voedingsplaats, dan kun je olifanten voeren die de appels en bananen met hun slurf van je pakken.

Helaas weten deze positieve punten de negatieve punten niet te compenseren. De titel Zoo Tycoon is namelijk erg misleidend. Zoals Jorwol terecht vermeldde in zijn review: de game is geen tycoongame. De game had beter Zoo kunnen heten. Vrijwel elke aanpassing die je kunt maken in het spel, heeft slechts drie opties. Prijzen (dit geldt voor toegang, toiletten, eet- en drinktenten enzovoorts), de grootte van verblijven en meer. Je kunt hier alleen kiezen voor low, medium en high. Waarom dit zo is, is een raadsel. Het beperkt in ieder geval de mogelijkheden enorm.

Bovendien hebben verblijven ook beperkte opties voor aanpassingen. Het is niet mogelijk zelf bomen, struikjes, heuvels et cetera te plaatsen. Afhankelijk van de verblijfsgrootte kun je twee tot vijf ‘attracties' plaatsen om je dieren te verzorgen. Dit kan een wasplaats zijn, een speeltoestel of iets met meer interactie. Verder is voor alle verblijven van tevoren bepaald hoe ze eruitzien. Het jammere hieraan is dat dieren per definitie een douche en een voedingsbak nodig hebben. In de kleinere verblijven is het dus niet mogelijk om interactieve attracties te plaatsen, wat een gemis is.

Eigenlijk gelden deze beperkingen voor alles in het spel. Je kunt wel de kleur van de paden in je park aanpassen, maar ze worden wel automatisch geplaatst. Je kunt wel de kleur van een gebouw bepalen, maar ze worden wel in een standaard lay-out geplaatst. Het grootste hekelpunt in het spel is nog wel dat je een enorm groot speelveld krijgt, maar dat je dit nooit vol krijgt. Er is namelijk een meter die langzaam volloopt hoe meer je plaatst in het park. Is deze vol, zal je eerst dingen moeten verwijderen om verder te kunnen bouwen. Hier houdt het al gauw op. In een Tycoon-game zou dit nooit mogen gebeuren.

Hierdoor maakt het ook niet meer uit dat je vier verschillende speelmodi hebt (training, freeform, challenge en campaign). Alles is te makkelijk en alles heeft last van de beperkingen die de makers je hebben opgelegd. Heb je een aantal keer een complete dierentuin gemaakt, dan heb je het wel weer gezien. Erg zonde, erg jammer.

Zoo Tycoon is een geweldige serie, maar Zoo Tycoon voor Xbox One weet de eer helaas niet hoog te houden. De makers houden te veel je hand vast en beperken je speelvrijheid enorm. Het spel is makkelijk, niet goed aan te passen naar je eigen wensen en, helaas, te kort. Dit terwijl het er grafisch prima uitziet en de dieren relistischer zijn dan ooit tevoren. Wie weet leert Frontier Developments van deze fouten en wordt Zoo Tycoon 2, mocht het ooit komen, een waardig vervolg op de pc-games.