CD: James Yorkston - Roaring The Gospel
Het oeuvre van de meeste artiesten, en dan in het bijzonder singer-songwriters, wordt uiteindelijk vaak beoordeeld op één album dat hun doorbraak of hoogtepunt betekende. Een logische visie, maar is het niet veel interessanter om iedereen te taxeren op de nummers die de reguliere albums niet haalden? Zo liet Elliott Smith met New Moon postuum zien dat zelfs de songs die eerder 'afvielen' nog van zo'n hoge kwaliteit zijn, dat hij met recht éénn van de groten der aarden mag worden genoemd.B-sides en rarities
De Schotse singer-songwriter James Yorkston zal niet snel in die categorie worden geplaatst, maar misschien dat de verzameling van nog niet eerder uitgebrachte en lastig verkrijgbare songs, getiteld Roaring The Gospel, daar verandering in gaat brengen.
De intieme folkliedjes die hij de afgelopen jaren op drie albums uitbracht waren in ieder geval van een uitzonderlijke klasse. The Year of the Leopard was zelfs zo bijzonder dat het in 2006 op de tweede plek in mijn befaamde jaarlijstje eindigde.
Roaring The Gospel opent in ieder geval als vanouds. Geen grootse dramatiek, hoge uithalen of spannende drumsolo's. Gewoon een man en zijn gitaar die aan de luisteraar zijn levensverhaal ontvouwt. Af en toe wordt Yorkston bijgestaan door zijn band The Athletes, maar de minimalistische, intieme sfeer vol melancholie wordt (gelukkig) niet verlaten. In zijn eenvoud toont zich ook hier weer de meester, maar het zit hem ook vooral in de details. Tijdens 'Blue Madonnas' haalt Yorkston plotseling een aanstekelijke riff uit zijn banjo tevoorschijn, en op de cover van Tim Buckleys ' Song to the Siren' is de toevoeging van de dwepende viool op de achtergrond zo bloedmooi dat het dicht bij het fameuze origineel in de buurt komt. Het zijn elementen die je gemakkelijk mist als je niet geconcentreerd luistert, maar ze maken uiteindelijk wel het verschil. Ideale muziek om aan het einde van een lange dag, onder het genot van een goed glas Schotse whiskey, gezamelijk met Yorkston het leven te relativeren en te genieten van alles wat het zo moeilijk en mooi maakt.
Veelbelovende toekomst
Van de twaalf nummers had het merendeel zo op zijn normale albums gekund, maar tegen het einde zakt Roaring The Gospel een beetje in. Echt erg is dat niet, zijn carrière is nog kort en het kan niet lang meer duren voordat hij met zijn definitieve meesterwerk komt, dat zijn naam voor eeuwig in de muziekgeschiedenis kerft. Het gaat nog net iets te ver om hem in het rijtje van Elliott Smith en Nick Drake (waar hij veel mee gemeen heeft) te plaatsen, maar ook daar zal de komende jaren vast verandering in komen. James Yorkston behoort tot de grote muzikanten van de afgelopen jaren, en ook Roaring The Gospel mag weer absoluut niet gemist worden.
Label Domino Datum: 4 juni 2007 Waardering:
