FOK!toen: zelfmoord Del Shannon
Ooit was hij een muzikaal baanbrekende rock-'n-roll-superheld in de hele Westerse wereld. Vandaag in 1990 was zijn carrière echter definitief voorbij toen hij depressief en aan de Prozac met zijn geweer zelfmoord pleegde in zijn huis in Californië. Del Shannon werd 55 jaar oud.
Van dienstplicht naar wereldfaam
Shannon werd op 30 december 1934 geboren als Charles Weedon Westover in het stadje Grand Rapids, Michigan. Hij speelde al vroeg allerlei muziekinstrumenten als de ukelele. In '54 moest hij het leger in en speelde op een basis in Duitsland veel gitaar, zoals o.a. Elvis Presley en Johnny Cash dat ook deden.
Twee generaties later kennen de meesten nog steeds zijn grootste hit “Runaway”, waarmee hij in 1961 de wereldwijde hitlijsten bestormde. Het jaar ervoor hadden hij en zijn band na jaren toeren, naam en bandleden wijzigen en keer op keer blijven proberen, eindelijk een platencontract aangeboden gekregen. De jaren ervoor werkte Westover parttime in een nachtclub als gitarist en was hij onder meer vrachtwagenchauffeur en tapijtverkoper.
Het label Big Top Records, waar ook Johnny and the Hurricanes gecontracteerd waren, stelde voor Shannon's shownaam van Charlie Johnson te veranderen naar Del Shannon. Shannon had sinds 1959 keyboardspeler Max Crook in zijn band, die een zelfgebouwde, zeer vroege synthesizer bespeelde. Die noemde hij 'Musitron'. De rest is geschiedenis: op 21 januari 1961 nam de groep een bewerking van hun oude nummer “Little Runaway” op met harder gitaargeluid en een belangrijke plek voor Crooks Musitron.
Spaanse Del Shannon-Best Of (eigen foto)
De Kennedyjaren in muziek
De jaren '60-'63 werden in de Amerikaanse popmuziek gekenmerkt door een tijdelijk zeer pop-achtige periode tussen twee rock-'n-rollgolven in. Holly, Valens en de Big Bopper waren dood, Elvis het leger in, Jerry Lee Lewis met zijn nichtje getrouwd, enkele anderen zaten in de gevangenis of werden dominee (sic!).
De Britse invasie van Beatles, Stones, Petula Clark, Kinks, Monkeys en andere bands die jaren hadden voortgeborduurd op die aanvankelijke golf aan rock, zou nog enkele jaren op zich laten wachten. In dat rock-gat sprong Shannon met zijn enorme vocale bereik maar tegelijk rauwe stem, harder dan gewoonlijk gitaargeluid en unieke Musitron-secties.
Hij was kortom een frisse rock-'n-rollwind in die relatief zoete muziekjaren vol surfrock (Beach Boys, Jan & Dean), dansjesgektes (Twist, Locomotion, Mashed Potato, Fly, enzovoorts), zoetgevooisde mooiboys (Dion, Paul Anka, Ricky Nelson), R&B-damesgroepjes (Shirelles, Ronettes), instrumentele muziek (Booker T. & The MG's, Ventures, Shadows), hartverscheurende dames (Leslie Gore, Brenda Lee, Sue Thompson) en country (Patsy Cline, Jim Reeves.).
"Runaway" enige nummer één-hit
“Runaway” kwam in de VS, Australië, het VK en andere landen op één terecht, maar was ook meteen de laatste nummer één-hit in de VS ooit voor Shannon. Hij scoorde nog enkele andere hits in de VS maar werd vooral beroemd in het VK en (vasteland-)Europa.
De video's embedden mogen we helaas niet van de hyena's bij BREIN, maar linken kan (nog) wel. Daarom hieronder een popup-overzichtje van zijn grotere hits, met de notering op de Amerikaanse en Engelse hitlijsten erachter. (De Nederlandse Top 40 bestond nog niet.)
10th Anniversary Album (eigen foto)
1961 (dikgedrukt de grootste hits):
“Runaway” (VS: 1, VK: 1)
“Hats Off to Larry” (5, 6)
1962:
“The Swiss Maid” (64, 2) [later gecoverd door André van Duin]
“Little Town Flirt” (12, 4)
1963:
“Two Kinds of Teardrops” (50, 5)
Beatles-cover: “From Me to You” (77, –)
1964:
Bobby Freeman-cover: “Do You Wanna Dance?” (43, –)
“Keep Searchin' (We'll Follow the Sun)” (9, 3)
Er moet opgemerkt worden dat de latere nummers van Shannon en zijn band duidelijk softer dan waren dan de eerste twee hits in '61.
Covers, jammerlijk einde en Hall of Fame
Shannon coverde ook het Paul Simon/The Seekers-nummer “Red Rubber Ball” (bekend in de uitvoering van The Cyrkle uit 1966), Roy Orbisons “Pretty Woman”, The Lovin' Spoonful's “Summer in the City” en het Box Tops-nummer “The Letter”. Daarnaast bracht in '81 een cover uit van Phil Phillips' “Sea of Love”, die op 33 kwam in de VS-lijsten. Daarmee is het helaas wel gezegd qua hits, hoewel hij nog jaren muziek bleef maken en o.a. met Jeff Lynne van Electric Light Orchestra samenwerkte.
Toch haalde niets het succes meer van die eerste paar wereldhits van '61 tot '64. Del raakte aan de drank en leed aan ernstige depressies. Daarvoor slikte hij ook Prozac. In de jaren '80 probeerde hij zijn carrière uit het slop te krijgen en toerde hij ook weer, maar het mocht niet baten. Zijn eigen demonen werden hem uiteindelijk teveel en wonnen definitief de strijd toen hij een .22-kaliber kogel door zijn hoofd schoot, vandaag precies 24 jaar geleden.
In 1999 werd Shannon opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame. De (early) sixties zouden niet hetzelfde klinken zonder zijn unieke toevoegingen aan het toch al ijzersterke muziekspectrum van dat decennium.
Hier vind je alle eerdere FOK!toen-stukken terug.