Het online gokverbod is achterhaald
Het is in Nederland immers nog altijd verboden om -buiten de al lang achterhaalde Toto- online sportweddenschappen af te sluiten. Toon Gerbrands, technisch directeur van PSV, pleit voor regulering van de gokmarkt in Nederland. Zo kunnen Nederlandse voetbalclubs een deel van de financiële achterstand op het buitenland inhalen, zo is het idee. En dat is helemaal niet zo gek.
Tegenstanders van legalisering wijzen op het gevaar van matchfixing onder sporters en verslaving onder gokkers. Laten we deze punten eens onder de loep nemen.
Ten eerste de matchfixing. Een slechter argument voor een online gokverbod is nauwelijks voorstelbaar. Natuurlijk, het komt voor, dat weet iedereen. Geregeld duiken er verhalen op in de media over gemanipuleerde sportwedstrijden. Berucht is het Italiaanse onderzoek naar matchfixing in het voetbal, waarin reeds talloze spelers van uiteenlopend allooi voor hun aandeel zijn veroordeeld. De pijlen zijn inmiddels ook gericht op de tenniswereld. Vorige week gaf de Italiaan Daniele Bracciali als eerste toe zijn kas te hebben gespekt door erbarmelijk slecht te tennissen.
Maar ik heb geen flauw benul wat matchfixing te maken heeft met legalisering van de gokmarkt in Nederland. In honderden landen kan worden gewed (of gegokt, zo u wil) op wedstrijden uit Nederlandse competities. Dus het is wel heel naïef om te denken dat matchfixing nu niet aan de orde zou kunnen zijn. Omkoping gebeurt niet door het zakelijk ingestelde neefje van Wouter van der Steen (u weet wel, de keeper van Helmond Sport), die zijn ingelegde 5 euro met dividend uitbetaald wil zien worden. Neen, de hoofdrolspelers zijn grote buitenlandse goksyndicaten. Nietsontziende criminele organisaties die zich echt niet laten afschrikken door onzichtbare landsgrenzen. De kans dat Cees Toet (u kent hem natuurlijk, de befaamde verdediger van Almere City) een duizendje of wat krijgt aangeboden om de bal tegen Telstar in eigen doel te knikken hangt niet af van een verbod op online kansspelen.
Wanneer we een willekeurige wedsite in ogenschouw nemen, dan zien we daar de meest uiteenlopende sporten waarop ingezet kan worden. Van surfen tot bandy, van biatlon tot pesäpallo. Waar loopjongens van de Aziatische gokmaffia voorheen richting voetbalstadions werden gestuurd, om daar de scheidsrechter van dienst een mooie bontjas in het vooruitzicht te stellen, opereren ze tegenwoordig in nog veel schimmigere wereldjes. Waarom zouden ze het risico lopen om in het oog te lopen bij een wedstrijd met veel media-aandacht, terwijl het veel simpeler en veiliger is om een derderangs tafeltennisser iets minder zijn best te laten doen. De opbrengst is hetzelfde, maar de pakkans vele malen geringer (bijkomend voordeel is dat een individuele sporter veel eenvoudiger de uitslag kan manipuleren dan een teamspeler, die tot zijn afgrijzen zijn medespelers hun stinkende best ziet doen om zijn blunder ongedaan te maken). Vond u Enzo Angles tijdens het laatste Challenger-toernooi ook niet opvallend bedroevend in vorm? Matchfixing in voetbal is zó 2010.
Wat rest is de verslavingsgevoeligheid. Dat kan ik niet ontkennen. Ik heb aan den lijve ondervonden dat er zeker een kern van waarheid in zit. Meerdere malen per week zie ik dezelfde wereldvreemde jongemannen bij de plaatselijke tabakshandelaar in- en uitstrompelen om hun geld te doneren aan de overheid, middels een van hun melkkoeien die Toto heet. Wanneer ze met enkele muisklikken datzelfde geld kunnen beleggen in veel gunstiger gequoteerde wedstrijden, dan zal dat zeker hun voorkeur verdienen. En als die vermaledijde gang naar de sigarenboer wegvalt, dan ligt gokverslaving, althans voor sommigen, op de loer. Klik, klik.
Wanneer u zich herkent in deze omschrijving, dan zal ik maar niet verklappen dat de overheid ongeveer dezelfde strenge maatregelen treft tegen online gokken als tegen het al even strafbare verkopen van wiet. Vanwege veranderde wetgeving is het op veel goksites vanaf 2014 nodig om allerlei persoonlijke documenten op te sturen, zoals een kopie van je ID en van je laatste bankafschrift. Maar is dit eenmaal gedaan, dan bestaat er geen enkel beletsel meer om onze goklusten te kunnen botvieren. Hoewel de betreffende sites formeel gezien fors kunnen worden beboet, gebeurt dit helemaal niet.
Zo lang de overheid dit gedoogbeleid toepast, moet ik Toon Gerbrands gelijk geven. Verbieden is niet alleen een wassen neus, maar het kost bovendien een hoop geld.
Unibet, here I come.