Trots op Amsterdams verkeersgedrag

Iedere zondagmorgen deel ik als Het Zondags Orakel mijn gedachtekronkels over een column of columns van de afgelopen week. Voor de goede orde: ik heb niet altijd gelijk. Ik heb wel altijd een mening.

Vandaag over ongefundeerde trots.

Rick Evers sprak dinsdag in mijn ogen terecht zijn afkeer van ongefundeerde trots op Nederland uit. Waar halen mensen het lef vandaan om trots te zijn op zaken waar ze zelf amper aan hebben bijgedragen? Trots, die wordt verbonden aan tradities en geschiedenis. Trots, die vergeet dat geschiedenis en tradities juist een dynamisch gegeven waren, waar de huidige verworvenheden het gevolg van zijn.

Wat we als land nu 'zijn' is het resultaat van geschiedenis. De huidige welvaart is voor een belangrijk deel het gevolg van slavenhandel en kolonisatie. Veel van de huidige tradities zijn een uitwas van een ooit zwaar onderdrukkende religie. Je mag blij zijn met de vrijheid en welvaart van onze huidige samenleving en je kunt genieten van tradities. Maar moet je dan 'trots' zijn op die oorsprong. Je zou eerder trots mogen zijn op het feit dat we niet in dat verleden zijn blijven hangen.

De reacties onder Evers' column vervielen echter al snel in het bekende geneuzel. 'Wij' zijn trots omdat 'zij' slechter zijn. 'Wij' doen het beter dan andere landen en culturen. 'Zij' moeten zich aanpassen, want 'wij' zijn wel normaal.

In mijn column van woensdag spitste ik dit toe op Amsterdam. Sommigen zijn bijzonder trots op hun stad. Soms in een dusdanige mate, dat ze alles buiten die stad minderwaardiger noemen. Als je hier iets van zegt, blijken velen weer net zo hard in de verdediging te schieten. Ik benoemde enkel het simpele feit dat je op sommige zaken in Amsterdam echt niet zo trots hoeft te zijn. Zonder ook maar één seconde de misstanden te noemen, wordt de focus dan meteen op de mooie dingen gelegd en worden 'anderen' als achterlijk en jaloers weggezet.

Als je alle kritiek als aanval ziet, handel je altijd vanuit verdediging. Als je dan ook nog de ogen sluit voor foute zaken, los je ze nooit op. Hoe kun je trots zijn op een geinig centrum als andere stadsdelen alle voorwaarden in huis hebben om achterstand in stand te houden?

Trudy reageerde donderdag op mijn column. Als zijnde een import-Amsterdamse, getrouwd binnen een prettige Amsterdamse familie en wonend in een geweldig stukje Amsterdam, kan ik me voorstellen dat voordelen dan aanzienlijk opwegen tegen nadelen. Ik lees in die voordelen echter vooral blijdschap. Niet zozeer trots. Daarom is het jammer dat Trudy vervolgens weer wijst op zaken die ergens anders óók fout gaan.

Ik ben import-Bosschenaar. Ik heb in meerdere plaatsen gewoond en heb door heel Nederland gewerkt. Het is inderdaad overal wel wat en toch ik ben blij in Den Bosch te wonen. Alleen is mijn blijdschap dus niet gebaseerd op wat ergens anders klote is. Dit is namelijk nogal krom.

Kun je trots zijn op jouw omgeving, omdat het ergens anders beroerder is? Hoe moet je dit dan volhouden als het ergens anders beter gaat? Wat als in Marknesse en Epe incest wordt uitgebannen? Als een aantal Amsterdamse vaders zich dan alsnog aan hun kinderen vergrijpen, kun je als Amsterdam zomaar de incesthoofdstad van Nederland worden.

Tenslotte kwam Driek met repliek op mijn column. Driek: je stelt me zwaar teleur! Je gebruikt het eerste feitje over Den Bosch dat je die ochtend met Google op je scherm kon vinden. En vervolgens kom je volledig willekeurig met fout rijgedrag van Brabanders?

Amsterdammers die de verkeersmentaliteit buiten Amsterdam als argument gebruiken. Dan ben je echt iedere vorm van trots verloren!