Het Zondagse Orakel - Mietjes in de kou

Driek Oplopers – #NationaalSpoorwegdrama
Oké. Er valt één stevige sneeuwbui die bijna ons hele land bedekt, en alles loopt vast. Het wegverkeer. Het openbaar vervoer. De treinen in het bijzonder. Het is niet de eerste keer. We hebben dit de laatste twintig jaar wel vaker gezien. Dan zou je zeggen dat alle verantwoordelijke organisaties er een keer van moeten hebben geleerd en dat het in feite nooit meer zou mogen gebeuren. Rijkswaterstaat zou moeiteloos de snelwegen berijdbaar moeten kunnen maken en op het spoor zou iedere wissel 100% sneeuw- en vorstbestendig moeten zijn. Geen enkele Nederlander zou meer dan een kwartiertje extra aan reistijd kwijt mogen zijn.

Maar is dat wel zo realistisch?

Over een paar dagen zal er feitelijk niet zoveel meer aan de hand zijn. Autorijden bij vorst en in de sneeuw is nooit prettig, maar op zaterdag is alles wel alweer redelijk te berijden. De NS zal na een paar dagen de meeste storingen wel weer verholpen hebben. Ook hier geeft stevige vorst meer problemen dan normaal, maar laten we wel zijn: als we komende zomer plots een maand 40°C voor de kiezen krijgen, zit je ook niet prettig in een Sprinter en wordt een kwartiertje extra wachten ineens ook een drama.

Een jaar of twee terug was dit niet anders. De eerste dagen was het even klote, maar daarna was er niet zo heel veel meer aan de hand. Toen hadden we zowat twee maanden vorst en wat sneeuw en Nederland draaide gewoon door. Het was allemaal niet ideaal, maar een ideaal lopende infrastructuur is alleen mogelijk onder ideale omstandigheden.

In 1970 moesten onze wegen 2,5 miljoen auto's verwerken. Tegenwoordig zijn dat er 8 miljoen. Het aantal reizigerskilometers is sinds 1986 ruim verdubbeld van 7,2 miljard naar 16, 4 miljard in 2010. Verwachten we dan echt nog dat alles bij het oude kan blijven? Iedere reiziger op zijn wenken bediend? Het kan hoor. Als we het personeel en het budget van Rijkswaterstaat, ProRail en de NS verdubbelen. Maar dan krijg je weer gezeik over de kosten.

Oké. Het is niet handig en niet slim van de NS om met loze beloften en domme smoezen te komen. Maar die worden dan ook wel weer stevig onder druk gezet door al die verwende eikels, die iedere dag en zonder uitzondering op de wenken willen worden bediend. Als alle treinen op tijd rijden, komen vanzelf de klachten over klaptafeltjes die niet soepel werken.

Sdivad – Horrorwinter
Dit pleidooi van Robert sluit daar naadloos op aan. Wat een paniekerig gejank eigenlijk! Het is een keer wat kouder dan gemiddeld en we hebben het alweer over extreme omstandigheden. Voor de één is het te koud. De ander klaagt over die ene sneeuwbui, omdat die de aangroei van het natuurijs hindert. Het is vrij letterlijk nóóit goed.

De gemiddelde Nederlander heeft een huis met een prima werkende verwarmingsinstallatie. Warm water is altijd beschikbaar. Niemand is ingesneeuwd. Er hangen geen ijspegels van een meter voor onze voordeuren. Ik zit hier achter mijn laptop gewoon een stukje te schrijven en ben niet bang dat zo meteen de elektriciteit of – nog veel erger – het internet de geest geeft. Er is echt niks aan de hand!

Wat doe je als het eens wat kouder is? De verwarming moet wat harder branden. Je moet warmere kleding dragen. Je moet voorzichtiger lopen en fietsen. En in het verkeer pas je de rijstijl aan.

Mijn hemel! Wat zeg ik nu? Je rijstijl aanpassen? Ook zoiets.
Er wordt ongelofelijk gezeken over de toestand van de wegen als het een keertje sneeuwt, maar er zijn er verdomde weinig die zelf een stukje verantwoordelijkheid nemen. Zelfs in de files die door de sneeuw zijn veroorzaakt, zie je hetzelfde asociale gedrag. Idioten die hun auto tussen het kleinste gaatje willen wurmen om één plaatsje op te kunnen schuiven. Schoften in een SUV die ervan uit gaan dat iedere andere auto net zo makkelijk door de sneeuw komt als zij.

Waar loopt het verkeer het eerste op vast? Op een beetje sneeuw of op de eikels die met hun bezopen kop rijden alsof het hoogzomer is?

Aanpassen. Gewoon af en toe accepteren dat zaken wel eens tegenzitten. Dat de omstandigheden niet altijd ideaal zijn en je daar zelf ook wat maatregelen voor in moet passen. Zoals je in juni geen Elfstedentocht kunt schaatsen, kun je bij strenge vorst en sneeuw moeilijk verwachten dat je met een een open dak 120 kunt rijden op de A2.

Soms vraag ik me echt af of dit door en door verwende volkje het nog wel overleeft als we echt extreme omstandigheden krijgen. Met een metertje sneeuw zit de halve bevolking te klagen dat de gemeente hun stoepje niet veegt. De andere helft verhongert. Die kunnen de deur niet uit omdat de klagende buren de moeite niet nemen om hun gezamenlijke stoep te vegen.