Ik ga scheiden (3)
De verkrachting.
Er was een verstandhouding tussen ons beiden die alleen constructief was voor de kinderen, tenminste dat dachten wij. Markus, onze zoon van 12, begon afwijkend gedrag te vertonen op school. Dromen in de klas, bijzonder agressief reageren op relatief kleine gebeurtenissen in zijn buurt. Jan en ik waren ervan overtuigd dat we niets negatiefs met betrekking tot onze relatie aan de kinderen doorgaven. De relatietherapeute, waar wij nu inmiddels vijf keer geweest waren, dacht daar anders over. Kinderen hebben veel scherpere antennes dan ouders denken. Zij voelen nog puur. Dat betekent dat zij gesproken woorden niet interpreteren, maar de lichaamshouding achter de woorden wel. Zij interpreteren, onderbewust, de gevoelens die ouders tegenover elkaar hebben zonder dat zij het daar over hebben. Daar kun je het dan mee doen. En zelfs ik kan niet ontkennen dat onze ruzies weldegelijk te zien waren aan ons. Ook al zeiden we niets tegen elkaar, non-verbaal moeten we heel veel uitgestraald hebben. Dit moet hard binnengekomen zijn bij de kinderen.
Jan en ik hebben al meer dan een jaar geen seks met elkaar gehad. Of Jan helemaal geen seks heeft gehad, weet ik niet. Ik vermoed van wel. Ik heb het in ieder geval niet gehad, alhoewel de gelegenheid zich wel voordeed. Wij sliepen nog wel naast elkaar, maar ook alleen om de kinderen te laten zien dat wij nog steeds een normaal huwelijk hadden.
Twee weken geleden werd ik 's nachts wakker met een enorme kater. Ik had de avond ervoor een fles wijn gedronken bij een vriendin thuis. Zij had een taxi gebeld, ik werd keurig thuisgebracht.
"Was het weer gezellig bij je vriendin?" vroeg Jan een beetje sarcastisch.
"Het was prima, Jan."
Ik wilde naar bed, maar hij had al een glas rode wijn ingeschonken toen ik even naar het toilet was. Hij stond erop nog even met mij dit laatste rondje te doen. Ik zag dat hij ook al aardig op weg was dronken te worden. We praatten nog wat en zoals zo vaak, het ging over niets. Juist op dit soort momenten dacht ik: Wat doe ik hier nog? Waarom laat ik mij niet inschrijven voor een goedkope huurwoning? Of waarom ging hij niet gewoon weg. Maar ik lag nog naast hem en kookte en waste nog voor hem. Niet bewust, maar de kinderen moesten ook verzorgd worden. Ik zou hem alleen maar valse hoop geven wanneer ik nog meer zou doen voor hem, zoals met hem naar bed gaan bijvoorbeeld. Ik hou echt niet meer van hem. Maar ik besloot er morgen over na te denken, niet vandaag. Het was zo gezellig geweest bij mijn vriendin. Zij begreep mijn situatie als geen ander. Ze was twee jaar geleden gescheiden en had haar leven nu weer opgebouwd. Soms was ik jaloers op haar en zei dat haar gewoon. Dan kuste ze mij op mijn mond, wat ik nooit vervelend vond, en zei dat mijn tijd ook zou komen en waarschijnlijk heel snel. Ze schetste dan een tijd die ik zou hebben samen met de kinderen in een leuk huurhuisje. Dat ik zo af en toe met een man zou uitgaan, lekker eten. Een man die gewoon weer goed voor mij zou zijn. Ik droomde weg, het waren altijd lekkere dromen.
Ik voelde mij na het glas wijn van Jan nog veel moeër worden, eigenlijk niet normaal zo moe. Ik wilde mijn tanden zelfs niet meer poetsen, zo moe was ik. Ik had zo af en toe het gevoel dat ik flauw zou vallen. Ik wist dat ik in bed lag en dat Jan aan mijn laarzen had getrokken en mijn panty's had uitgetrokken. Maar ik voelde dat ik mijn slip nog aanhad. Hij zat ook aan mijn bh te sjorren, maar die ging ook uit. Ik leek wel verlamd van de moeheid. Ik zei hem ook steeds dat het mij zo speet dat hij mij nu zo moest helpen. Hij sprak alleen sussende woorden. Hij kwam echt heel aardig over. Maar ik viel in een diepe slaap, dat wist ik, want vanaf dat laatste moment herinnerde ik mij niets meer. Maar ik had een nare droom.
Nog steeds weet ik niet of werkelijkheid en dromen mij deze nacht beiden hebben bezocht als nare geesten uit de film A Christmas Carol waar Ebenezer Scrooge bezocht wordt door naargeestige geesten. Ik had een van mijn weinige erotische dromen. Ik voelde mij goed, het was warm buiten. Ik kende de man niet waarmee ik in een voor mij onbekend bos liep. Met zijn hand om mijn middel en vingertoppen van zijn rechterhand tegen mijn rechterborst liepen we verder. Ik voelde het wel maar vond het oké, terwijl ik hem niet kende. Hij leek op een van mijn oud-collega's van kantoor. Plotseling zoenden wij, ik voelde zijn tong in mijn mond. Ik zoende terug, ik kreeg het nog warmer dan ik het al had. En voor het eerst in een lange tijd voelde ik een warm gevoel in mijn onderbuik.
We liepen verder het bos in, van het pad af. We zochten een plek waar we niet bespied zouden worden. We vonden een plek vol oud en droog blad. We zoenden verder terwijl zijn hand tussen mijn benen gleed. Ik voelde een intense pijn, schrok van zijn gezicht, het was Jan!
"Wat doe je nou, klootzak!" schreeuwde ik, maar het was te laat. Met zijn vingers nog tussen mijn benen en in mijn vagina. Ik duwde zijn arm hard weg en vloog het bed uit.
"Doe eens normaal zeg, het is het einde van de wereld niet", zei hij rustig. "Je vond het prettig want je was drijfnat." Ik voelde hoe zeven liter bloed zich allemaal in mijn schedel wilde nestelen. Ik ontplofte bijna. "Doe trouwens eens wat zachter, Petra. De kinderen slapen nog, het is half vijf in de ochtend."
"De kinderen slapen nog? Daar denk jij aan, vuile klootzak. Je hebt mij verkracht!"
"Verkracht? Doe niet zo raar, alleen mijn vingers, meer niet."
"Ook dat is verkrachting, domme lul!"
Mijn kinderen klopten op onze kamer, ik sommeerde ze naar de woonkamer beneden.
"Wat kun jij je aanstellen, zeg. Ik ben nog steeds je man, ik snap niet wat er verkeerd aan is wat ik gedaan heb."
"Ik had nee gezegd als ik wakker was geweest. Ik wil dat je vandaag het huis uit gaat. Ik wil echt dat je hier weggaat."