Hoe was je weekendwip? (Deel 17)

Huwelijksperikelen in een serie. Vrachtwagenchauffeur Michael, bankbediende Monique. Lees hier de vorige aflevering.

“Zo jongen, heb je er weer een beetje zin in?” Martijn klimt de vrachtwagen van zijn chauffeur in en neemt plaats op de bijrijderstoel. Michael is zich vast aan het voorbereiden voor maandag. Dan zal hij zijn werk hervatten. Maar zijn enthousiasme is ver te zoeken. Hij zucht diep. Martijn kijkt hem bezorgd aan. “Hoe gaat het nou, tussen jou en Monique?” wil hij weten. “Ja, tussen ons gaat het prima. We genieten erg van de kleine meid,” antwoordt Michael. Martijn kijkt hem met een vorsende blik aan. “Je ziet er nou niet bepaald relaxed uit. Vertel op.” Even aarzelt Michael. Maar als hij met iemand kan praten, dan is het wel met Martijn. Bovendien weet zijn baas natuurlijk al een en ander over zijn problemen.

“Je hebt me aangeraden om alles op te biechten aan Monique, maar dat kan ik echt niet. Zij zal het verschrikkelijk vinden. Helemaal als ze hoort dat ik aan het vreemd gaan was, terwijl zij me probeerde te bellen omdat de bevalling was begonnen.”
Martijn knikt. Hij begrijpt het wel.
“Nou jongen, zie dit dan als een goede leer voor de volgende keer. Je hebt een stomme fout gemaakt, die maak je nooit meer. Vergeten dat wijf, en verder met je leven.”
Somber schudt Michael zijn hoofd. “Dat zal niet gaan. Want zij laat mij niet met rust. Ze heeft jou laatst toch gebeld, dat ze geld wilde zien?” Martijn knikt bevestigend. “Nou, ze heeft zich aan haar woord gehouden.” En dan vertelt Michael over haar ‘kraambezoek’ en dat ze zich had voorgedaan als de vervangster van Monique. “Wel een héél dubbelzinnige betekenis, in haar geval. Vervangster,” huivert Martijn. “Wat een griezel, dat wijf.”
Dan klaart zijn gezicht op. “Eigenlijk is het dan toch kat in 't bakkie voor jou?” zegt hij, terwijl hij Michael een klap op zijn schouder geeft. “Dat wijf heeft zelf al laten zien dat ze niet spoort. Ze heeft zich als iemand anders voorgedaan, dus nu kan je aan Monique vertellen, dat Shirley door jou geobsedeerd is geraakt, dat je je mobieltje had laten liggen bij het benzinestation waar die trut werkt, en dat ze zo achter allerlei privé-gegevens van jou is gekomen. Door in jouw telefoon te snuffelen. En dat ze je nou gaat lopen chanteren, door net te doen, alsof jullie seks hebben gehad met elkaar. Wie gelooft haar nog, als ze als Claudia bij jullie is binnengekomen met een zogenaamde spaarrekening namens de bank?”
Michael moet tegen wil en dank toch lachen. Wat is die Martijn toch een moordgozer. Zelf zo monogaam als wat, dolgelukkig met zijn vrouw en kinderen, en hem dan toch nog willen helpen. Alleen: hij weet nog niet het hele verhaal.

Monique kijkt tevreden naar haar slapende dochtertje. Ze voelt zich trots. Voor het eerst is ze alleen thuis met Lisa. De kraamverpleegster heeft aan het begin van de week afscheid genomen, maar Michael was de hele week nog thuis. En haar moeder is gisteren geweest om alle was weg te werken, te koken voor haar, zodat ze volgende week gewoon elke dag een portie eten uit de vriezer kan halen, en om even de puntjes op de i te zetten in huis. Michael had wel geprotesteerd, maar dat was meer voor de vorm. Ook hij vindt het een fijn idee om Monique verzorgd achter te laten.

En nu heeft Monique haar kindje lekker in bad gedaan, haar in een schoon bedje gelegd, zelf gedouched en zich voor het eerst weer wat opgemaakt. Helaas past ze nog niks van haar gewone kleding, er moeten nog heel wat kilootjes vanaf, maar ze ziet er best leuk uit in een legging met een lange blouse eroverheen. Ze heeft haar lange haar opgestoken, en begint zich weer een beetje ‘de ouwe Monique’ te voelen.
Michael is naar de zaak om alles vast klaar te leggen voor maandag. Hij wilde zijn bed vast opmaken, de boodschappen in de kastjes doen, en checken of zijn Scania rijklaar is.
Ze vindt het prima. Het is goed, dat het leven weer zijn normale loop zal krijgen. Zo zoetjesaan begint Monique ook weer wat meer interesse te krijgen in de dingen om haar heen. Hoe veilig en goed het ook voelde, dat kleine wereldje waarin alles om haar en de baby draaide, Monique vindt het ook fijn om uit te vinden hoe het nou is om moeder te zijn zonder kraamverpleegsters, familieleden en vriendinnen met kinderen, die allemaal – hoe goedbedoeld ook – steeds weer met allerlei tips komen. Michael is er ook wel weer aan toe om aan het werk te gaan. Hij heeft het niet laten merken, maar Monique is natuurlijk niet gek. Ze heeft best gemerkt hoe ongedurig hij de laatste dagen is. Hij heeft zijn best gedaan. Niet één keer heeft hij het erover gehad, dat hij graag weer aan het werk wilde gaan, en daar is ze hem ook dankbaar voor. Ze wil nog niet te vroeg juichen, maar heeft wel het gevoel dat het ouderschap hen dichter bij elkaar heeft gebracht.
Lisa heeft een lachstuipje. Monique moet er om lachen. Ze rukt zich los van het bedje. Uren kan ze naar haar dochter kijken. Maar nu moet Lisa lekker slapen en heeft zij even tijd voor zichzelf. Neuriënd loopt ze de trap af, naar de keuken, waar ze een lekker kopje koffie voor zichzelf gaat zetten. Dat heeft ze wel verdiend!

Shirley ligt languit op de bank. Een studieboek ligt op haar buik. Ze heeft al veel pogingen ondernomen om zich in haar studie te verdiepen, maar het lukt niet. Haar gedachten zijn constant bij Michael. Ze wordt heen en weer geslingerd tussen allerlei gevoelens. Dat wil ze niet. Ze wil hard zijn. Tot nu toe hebben mannen haar alleen nog maar bedrogen. Op een of andere manier valt ze altijd op foute mannen. Is dat haar schuld? Nee, ze heeft inmiddels genoeg kennis in huis om te kunnen constateren dat het in haar jeugd al mis is gegaan. Haar ouders waren nou niet bepaald een lichtend voorbeeld. Haar psychologiestudie geeft haar ook steeds meer inzicht in haar eigen functioneren.
Toch heeft haar kraambezoek aan Monique haar aan het twijfelen gebracht. Ze had van te voren het idee dat ze Monique onmiddellijk zou haten zodra ze haar zou ontmoeten, maar dat was niet zo. Ze had zich juist verwant gevoeld met Monique. Zaten ze eigenlijk niet in hetzelfde schuitje? En dan was Monique ook nog getrouwd met de man die haar bedroog, en was ze ook bevallen van zijn kind. Bovendien bleek Monique een erg lieve en hartelijke meid te zijn.

Tijdens de kraamvisite was ze expres even naar het toilet gegaan, omdat ze zo woest was geweest op Michael. Wat was hij geschrokken, toen hij haar zag! En wat was hij opgelucht, toen hij hoorde dat zij de vervangster van Monique was. De vervangster. Zo voelde ze zich ook. Zijn vrouw had niet meer aan zijn behoeften kunnen voldoen, hoogzwanger dat ze was, en toen was Shirley goed genoeg geweest voor hem. Schandalig. Wat een ontzettende hufter. Om al die gevoelens te verbergen, was ze naar het toilet gegaan. In de gang, op een plankje, had ze een sleutelbos zien liggen. Zonder bewuste plannen had ze de sleutelbos gepakt en in de zak van haar jas, die aan de kapstok hing, gestopt. Later zou ze wel zien, wat ze met die sleutels zou gaan doen.

Het was haar niet in de koude kleren gaan zitten om Michael weer te zien. Deze man had maandenlang haar gedachten beheerst, helemaal in de tijd, dat ze hem ineens niet meer zag. Het had haar pijn gedaan, om te zien, hoe lief hij was voor zijn vrouw, hoe trots hij was op zijn dochtertje. Als Monique er niet was geweest, dan had zij dat gelukkige leventje kunnen hebben met Michael.
O, wat was het vanzelfsprekend geweest om met hem mee te gaan, om met hem te vrijen. Gelukkig had ze niet helemaal haar verstand verloren. Ze had een paar keer gezinspeeld op een eventuele vrouw in zijn leven, maar hij had hardnekkig ontkend. “Er is momenteel maar één vrouw in mijn leven, en dat ben jij,” had hij gezegd, en toen had hij haar hartstochtelijk gekust.
Na het vrijen, toen ze naakt en bezweet tegen elkaar aan hadden gelegen, had zij het nog een keer gevraagd. “Ben ik echt de enige vrouw in je leven?” Michael had haar verliefd aangekeken en het puntje van haar neus gekust. “Ja. Er is niemand anders.”

Michael heeft alles aan Martijn verteld, zonder ook maar iets achter te houden. Martijn krabt zich eens op zijn hoofd en zucht diep. “Man, hier ga je nooit uitkomen. Dat loeder heeft echt alle troeven in handen. Maar hoe kon je dat goedvinden? Ik snap er echt geen reet van. Ze heeft jullie dus gewoon gefílmd?”
Michael knikt somber. “Ja. Ze vroeg me voor de zoveelste keer, of zij echt de enige vrouw was in mijn leven. Wat moest ik zeggen? “Nou nee, ik ben getrouwd en mijn vrouw kan ieder moment bevallen van ons kind?”" Martijn, ze was zó achterdochtig, ik denk, dat ze al heel wat pech heeft gehad in haar leven met mannen. We waren klaar met vrijen, zeg maar, lagen nog spiernaakt tegen elkaar aan, en zij pakte haar mobieltje. Toen ik probeerde om haar tegen te houden, had ze iets van: “Als ik de enige vrouw in jouw leven ben, dan vind je het ook niet erg dat ik een paar foto’s van ons maak. Om vanavond in bed nog even na te kunnen genieten.” Ze heeft ons eerst samen gefotografeerd, en daarna, heel langzaam, van top tot teen gefilmd, en mij voor ‘de camera’ nog eens laten zeggen, dat zij de enige vrouw in mijn leven is. En ik heb het nog gedaan ook.”

De volgende aflevering lees je hier.