Het nutteloze feitje van de dag: Mislukte Amerikaanse snelle trein

Nutteloze feitjes, ze zullen je leven niet drastisch veranderen maar ze zijn wel altijd leuk om te weten. Dus voortaan voor jullie, elke dag een nutteloos feitje om de dag mee door te komen.

We kennen hogesnelheidstreinen tegenwoordig in tal van landen over de hele wereld. Begin jaren '60 was Japan de eerste en ze bouwden een succesvol netwerk van hogesnelheidlijnen uit over het land. Niet veel later zette ook Frankrijk en zelfs de Verenigde Staten en Canada een stap naar snelle treinverbindingen. Maar waar we in Europa niet meer opkijken van een HSL is dat in de VS wel anders, want wist je dat het hogesnelheidstreinproject daar op een sof uitliep?

De Amerikaanse overheid zag begin jaren '60 de internationale ontwikkelingen op het gebied van snelle treinen en zette flink in op deze nieuwe techniek. De vliegtuigindustrie zag een kans en bouwde met hun kennis de UAC TurboTrain, een door gasturbines aangedreven hogesnelheidstrein gemaakt van aluminium. Bij testritten in 1967 haalde de trein een topsnelheid van 274 kilometer per uur en tussen Boston en New York was de trein een uur sneller dan de gebruikelijke treinverbinding, niets leek een succesvolle introductie in de weg te staan.

Echter al snel bleek de trein niet erg comfortabel bij korte bochtjes zoals bij het verlaten van stations en tot overmaat van ramp ramde de Canadese turbo trein tijdens de eerste officiële rit een vrachtwagen. Probleem van de verbinding tussen Toronto en Montreal was namelijk dat de hogesnelheidstrein maar liefst 940 spoorwegovergangen passeerde, waaronder 700 agrarische- en particuliere spoorwegovergangen die niet of nauwelijks beveiligd waren.

Ook kwam de trein vaak 'vast te zitten' achter langzamer verkeer zoals lange vrachttreinen en reguliere passagierstreinen die geen hoge snelheden haalden. Daar werd het verschil met de succesvolle hogesnelheidstreinen in Frankrijk en Japan duidelijk, daar kregen de snelle treinen hun eigen sporen en konden dus veilig hun snelheden halen, iets wat de Noord-Amerikanen dus was nagelaten.

Halverwege de jaren '70 zorgden technische problemen ervoor dat de snelheid van de treinen flink werd teruggeschroefd. En hoewel ze nog altijd sneller waren dat de reguliere treinen moesten ze nog altijd door het normale treinverkeer heen laveren waardoor veel snelheid verloren ging. De Amerikaanse treinen eindigden eind jaren '70 bij gebrek aan succes als oud ijzer en in 1982 kwam er ook een einde aan de turbo trein in Canada. Hierna was het duidelijk, voor een hogesnelheidstrein is een hogesnelheidsspoor nodig.