Ambities!

Waar zouden we zijn zonder? Alles wat je om heen ziet is te weeg gebracht door menselijke ambitie. Of je nu materialisme neemt als voorbeeld of wetenschap of op religieus gebied. Een leven zonder ambitie betekent weinig. Mensen zonder ambitie kun je het best vergelijken met vampieren. Wandelende lijken met hun ziel onder de arm. Opzoek naar aanhangers. 

Nieuwe leden. Dit type vampieren kunnen absoluut tegen daglicht. Waar ze niet tegen kunnen is ambitie. Niet om bepaalde doelgroepen op hun tenen te trappen. Het is nu eenmaal een feit dat niet iedereen ze heeft. Ik ken mensen waarvan de ambitie tv kijken is en lekker chillen. Of 8 uur per dag op paltalk ouwehoeren. Prima gasten! Als die mensen dat echt willen, moeten ook hun gerespecteerd worden. Maar ook echt alleen omdat het moet!

Iedereen dient gerespecteerd te worden ongeacht hoe zinloos hun leven ingericht is.Totaal mee eens! Al denk ik wel soms dat het leven dan iets te lang duurt. Evenwicht is waar het allemaal omdraait. Balans is wat onze heerlijke planeet lekker doet dobberen in onze melkweg. Ga je lopen sleutelen aan deze natuurwet dan komt het niet goed. Daar is een specifieke reden voor. Iedereen die dat wel op zijn geweten heeft weet wat daar de gevolgen van zijn. De beleving daarvan is bij iedereen uiteraard anders.

Tv kijken is een fijne bezigheid. Je zintuigen lekker laten masseren terwijl je lichaam samensmelt met het bankstel. Maar niet 12 uur per dag. Zelfde geldt voor het consumeren van drugs, alcohol of nutricia. Dingen dienen gedoseerd te worden omdat we mensen zijn en hier op aarde bepaalde spelregels hanteren die je niet hoort te onderschatten. Als je wijs bent!

We maken ons er allemaal schuldig aan. Ben je nuttig wanneer je continue tv kijkt of uren achter de bar slijt? Natuurlijk niet! Mensen met ambities zijn opzoek naar hun ware roeping in plaats van het uit te stellen door tv te kijken en bier te zuipen. Want iedereen heeft een roeping. Je kan misschien 5 jaar alcoholist geweest zijn en met terugwerkende kracht pas zien dat dat puur een tussenstop was van een doorreis. Om vervolgens een miljoenen business te runnen. Het is nooit te laat en de poorten der mogelijkheden zijn voor iedereen toegankelijk. Aan die deur wordt gelukkig niet gediscrimineerd. Waar geen wil is is geen weg. Dat voorop. Met de nodige spirit natuurlijk! 

Iedereen kent wel van die mensen om zich heen die constant lopen te jammeren. Dat dingen niet lukken of kunnen. Wanneer je enthousiast een plan trekt en alle middelen wilt inzetten wordt dat meteen gedwarsboomd door hypotetische scenario's. Die beginnen vaak zo: Wat als er dit of dat gebeurt... maar als ze nu niet willen en...morgen moet ik nog dit en...ga zo maar door.

Als ze dat beginnen te doen begin ik serieus mijn twijfels te krijgen over de definitie van vriendschap. Vrienden horen je niet te belemmeren of te demotiveren. En als ze dat wel doen moet je maken dat je wegkomt. Zo luidt mijn advies. Mensen vertellen het met een blik op het gezicht alsof ze het menen. Het is slechts angst! Pure angst voor het onbekende. Als onze voorouders diezelfde mentaliteit gehad hadden, dan liepen we waarschijnlijk nog met speren op onze rug en een berevel. Het is toch niet te geloven dat je jezelf misgunt om te ontwikkelen. Erger nog, als je andere daarin meeneemt en je virus verspreidt.

Alles draait om groei! Alles om je heen doet het. Dat is missie nummer 1 op deze planeet! Je bent heel de dag getuige van hoe dingen groeien. Misschien zie je het niet. Maar het gebeurt wel. Toch zie ik mensen elke dag weer hoe ze tegen het verkeer in rijden en ongelukken blijven maken. Ze willen de aangegeven borden maar niet zien. Natuurwetten dienen niet onderschat te worden. Als jij jezelf niet de mogelijkheid biedt om als persoon te ontwikkelen, te groeien, is dat heel onnatuurlijk. Je hele leven staat in het teken van groei. Tv, internet, gsm, hyves, playstation. Dit is allemaal nieuwe interieur voor onze zogenaamde moderne wereld. De wereld heeft hier heel lang niet mee te maken gehad. Er was een wereld ver hiervoor wat nog veel langer geduurd heeft dan deze relatief korte hypermoderne technologie-tijdperk. Dus laat je niet gek maken. Maar je laat je wel gek maken. Ook ik! Maar ik bied weerstand. Ik geef me niet zomaar over. Alles begint uiteraard met bewustwording.

Laatst had ik een chrome HP-laptop gekocht. Ik bespaar je mijn euforische details over hoe ik blij ik was. Die was gecrashed. Daar is nu op eerste gezicht niets bijzonders aan. Maar voor een schrijver. Want dat ben ik tegenwoordig is een laptop niet zomaar een laptop. Het is meer een soort 2e rechterhand. Als je een 2e rechterhand zou hebben dan zou die automatisch ook onmisbaar zijn. Vanuit die perspectief moet je deze metafoor benaderen. Dus ik zie op een afstand met mijn ooghoek hoe mijn laptop zijn laatste adem uitblaast. Niet meer aan te krijgen. Ik belde mijn broer. Mijn broer is goed in zijn vak. Repareert telefoons, computers en laptops. Mocht je hem ooit nodig hebben mail mij gerust. Normaal gesproken als ik mijn telefoon in een kop koffie laat vallen weet hij er wel raad mee. Hij reanimeert apparatuur. Dat is wat hij doet. Dat is zijn ambitie.

Dus toen hij met de diagnose kwam dat mijn laptop niet meer te redden was en terug moest naar de HP- fabriek voelde het aan als amputatie van mijn 2e rechterhand. Mijn wereld stortte in. Snap je mijn punt hier? Ik ben zo afhankelijk geworden van dat ding dat ik hier dagen mee gezeten heb. Mijn creativiteit nam af. Productief was ik ook niet meer. De laatste keer dat ik wat met de hand geschreven had, was mijn handtekening op de achterkant van mijn bankpasje. schrijven met de hand kun je bijna beschouwen als  ambacht. Dat moet je oefenen en bijhouden. Ik wil hiermee aangeven dat we ons er allemaal aan schuldig maken.

Nu je de diagnose kent en weet wie of wat er tussen jouw en je ambities instaat, weet je als het goed is ook wat je te doen staat.

Appie