Goedemorgen!

Als ik op het treinstation een strippenkaart wil kopen, moet ik naar de AKO of het koffietentje. En niemand kijkt er meer vreemd van op dat ik op het tankstation geen benzine koop, maar een half brood en een bos bloemen. Is dat verwarrend? Of is dat juist een verrijking van het consumentengemak? Ik weet het niet, ik twijfel.

Jaren geleden alweer hadden rechters het druk. In veel boekwinkels stond ook een rekje met CD’s. Maar toen de Free Record Shop opeens boeken wilde gaan verkopen was de wereld te klein. De boekwinkelbranche stapte naar e rechter, want het was een schande. Boeken, dat was hún markt en daar moesten anderen afblijven. De uitspraak weet ik niet meer.

 

Maar hoe dan ook: de grenzen vervagen. Aanleiding voor computerketen Norrod om zich te verzetten tegen supermarkten die computers verkopen. Bij Norrod kun je nu flessen cola kopen tegen spotprijzen. Op zich een leuke actie.

 

Maar kan de bedrijfsleiding van Norrod mij even laten weten, wat er mis mee is als een consument een apparaat wil kopen bij een winkel waar niemand er verstand van heeft, en de service nul is? Dat moet die klant toch zélf weten? Is het misschien een idee dat Norrod de klant duidelijk maakt dat die bij hem wél op service en deskundig advies kan rekenen? Dát is de kracht van gespecialiseerde winkels, maar dat wordt volstrekt onvoldoende uitgedragen!