Goedemorgen!

Iedere ochtend bekijkt Driek Oplopers het nieuws, om daarna een lastige vraag aan een betrokkene te stellen. Vandaag over gemorrel aan het ontslagrecht:

Vakbonden verwijten minister Donner van Sociale Zaken dat ‘ie onbetrouwbaar is. Dat is natuurlijk logisch. In de taalwetenschap noemen we dat een pleonasme. Witte sneeuw, ronde cirkel, onbetrouwbare CDA’er. Maar waar zijn de vakbonden zo kwaad over dan?

Donner zou de economische crisis misbruiken om de positie van werknemers te verzwakken. Zo heeft de bewindsman besloten, dat bedrijven sommige werknemers als “onmisbaar” mag bestempelen. Bij personeelsinkrimpingen lopen die werknemers dat niet het risico dat ze worden ontslagen, terwijl personeelsleden die wel “misbaar” zijn, de laan uitvliegen. Volgens de bonden werkt dat willekeur in de hand. De bonden hebben daarbij slechts deels gelijk.

Het mag niet zo zijn, dat de regeling wordt misbruikt om mensen die niet zo jong meer zijn, of niet zo gezond, op een eenvoudige manier te kunnen lozen. Maar anderzijds: kunnen de bonden mij eens vertellen, waarom een bedrijf als de zaken wat minder gaan een slechts matigjes functionerende, luie werknemer niet als eerste zou mogen ontslaan? Dat bedrijf heeft toch het best gemotiveerde personeel nodig om te overleven?