Vliegangst

Er werd verleden week wat lacherig gedaan, over het feit dat van Hanegem uit het vliegtuig stapte, en besloot met de auto naar Zweden te rijden.

Nou, ik begrijp hem volkomen, de angst die je zo aangrijpt, je benauwd maakt en je verstand op nul zet.

Ja, ik begrijp het, omdat ik zelf ook vliegangst heb. Ik ben tweemaal naar Glasgow gevlogen, en ik was een zombie toen ik uitstapte, ik kan me zelfs vaag herinneren dat mijn partner mijn riem los moest maken, omdat mijn vingers de riem omklemde en deze niet los wilde laten.

Ik weet dat het een irrationele angst is. Ik weet dat vliegen een van de meest veilige manier van reizen is, en het meest vreemde is misschien wel het feit, dat ik vliegtuigen fantastisch vind.

In mijn tienerjaren heb ik aan vliegtuigmodelbouw gedaan, en ja,  ik heb zelfs een derde plaats behaald, ik bezat boeken over vliegtuigen en zelfs nu ga ik naar veel vliegshows toe.

Wat is dan het probleem zul je denken? Ik weet het niet, ik kan het niet verklaren, maar als ik in het vliegtuig zit, begint de paniek, ik zit strak in mijn stoel, mijn handen stevig om de leuning geklemd, wil niet bij het raam zitten en ik wil niet praten, met niemand.

Nou is daar een klein probleem, want mijn partner is een echte vluigtuigfanaat, die graag bij het raam zit, die mij graag vertelt wat elke beweging en schok betekend......en dat is iets wat ik nu echt niet wil weten.

Ik reis graag en heb vrienden overal op de wereld wonen, maar ik reis alleen naar plekken die ik met de trein kan bereiken, maar daar gaat nu verandering in komen.

Volgend jaar februari ga ik naar Australië, mijn beste vriendin bezoeken, en ja dat is 25 uur vliegen en ja mijn partner gaat ook mee.

Dus lieve medebloggers, ik heb het al moeilijk genoeg, zweet staat reeds in mijn handen, zouden jullie zo vriendelijk willen zijn om geen blogjes te willen plaatsen over vliegtuigongelukken aub.

Nou geloof ik niet dat mijn medebloggers zo medelevend zijn, dus toch maar die cursus vliegangst overwinnen volgen.