Een jaar later!

Vandaag zou mijn moeder 81 zijn. Helaas heeft ze dit niet meer mogen meemaken, twee weken na haar verjaardag is ze plotseling overleden aan een hersenbloeding.

Verleden jaar was ik hard bezig met de trouwerij van mijn dochter, veel contact met de moeder van de bruidegom, het nalopen van de invitaties, de kleren, de bloemen. Het draaiboek moest nog in elkaar gezet worden. Ik was druk, druk. Mijn baan vroeg ook veel aandacht, moest veel overwerken, nieuwe baas inwerken en ik kwam niet zo vaak thuis, wat ik normaal wel deed.

Haar verjaardag viel samen met moederdag, en ik bracht altijd plantjes voor haar mee, ze vond het heerlijk om de tuin in bloei te zien, om mijn vader te zien werken in de tuin.

Ik beloofde dat ik de week daarop zou komen, ik had het nu zo druk, ach je begrijpt het toch wel. “Tuurlijk, meid” zei ze “ Ben zo blij dat ik er nog bij kan zijn”. Ik knikte bijna gedachteloos, ik was al weer met andere dingen bezig. Ik zou een week na het trouwen op vakantie gaan naar Engeland en ik moest ook nog de nodige dingen regelen.

De week daarop kwam niet, want ik was vergeten dat er nog een concert was, waar ik naar toe moest en ja de Zondag voor het trouwen, moesten de laatste dingen nog geregeld worden. “Geeft niet meid, ik begrijp het wel, kom maar de week daarna”

Maandag trouwde mijn dochter, het was fantastisch, mooi weer , prachtige bruid, bruidegom om door een ringetje te halen. Mijn moeder zo verschrikkelijk trots en in tranen. “ Dat ik het nog mag meemaken”vertelt ze me nog bij het afscheid. “Nou tot Zondag dan “ riep ik haar na.

Vrijdag krijgt ze een hersenbloeding, ik fiets als een gek naar het ziekenhuis, ze is nog bij en ik kan zelfs nog met haar praten. “Ja ik ben nou eenmaal een gek wijf” zegt ze met een glimlach. ’S Avonds valt ze weg, er ontstaat nog een bloeding.

Zondag ben ik bij haar, alle kinderen zijn er. Ze wordt hersendood verklaard en wij vragen of ze van de beademing mag. Zondag ben ik er mam, ik hou je hand vast, vertel wat een fantastische moeder je was, hoe lief je was voor je kleinkinderen en dat je mag gaan. Mam is eigenwijs, zo ken ik haar ook, overal tegenin gaan, mam sterft pas de dag daarna.

En ik, ik slik een brok weg, voel me schuldig om de Zondag die nooit kwam. Mam van harte en ik hou van je.