Vechtsport in Nederland
Sportwedstrijden zijn leuk, in welke vorm dan ook. Geen wonder want de meeste films van tegenwoordig zijn meer dan voorspelbaar. Sportwedstrijden daarentegen zijn de enige vorm van amusement waarvan je de afloop nog niet kent, hoe vaak je er ook heen gaat. In Amerika is sport het opium van het volk. Als er een Amerikaan kampioen wordt dan kijkt het hele land vol trots naar zijn of haar prestaties. Wonder boven wonder gaat deze logische redenering niet altijd op voor ons koude kikkerlandje. Nederlanders kijken graag naar voetbal, schaatsen, wielrennen, tennis en sinds enkele jaren darts. Mensen kruipen in een leeuwenpak en zelfs het grootste voetbaltuig voelt zich eensgezind. De enige voorwaarde van de fans is de kleur oranje. Amerika is het land dat meteen van het barbarendom is terechtgekomen in de decadentie zonder de omweg van de beschaving te hebben gekend. Het zijn rare jongens die Amerikanen maar toch steunen en erkennen ze alle sportprestaties tot het bittere eind. Nederlanders zijn echter wat selectiever in hun keus. In het verleden konden sportuitslagen bijna alleen in kranten worden gelezen (kranten waren literaire werken die mensen aangenaam bezig hielden voordat de televisie was uitgevonden). De tijd van de krant (ook tabloid) is voor vele brave burgers voorbij maar televisie is echter de eerste democratische cultuur die voor iedereen in het westen verkrijgbaar is. En naar mijn mening moet het volledig geregeerd worden door het verlangen van haar consumenten. Helaas denken bepaalde invloedrijke mensen hier heel anders over. De sportuitzendingen in Nederland dekken namelijk maar een zeer beperkt deel van het totale aanbod. Basketbal, honkbal, ijshockey en vooral vechtsporten zijn bijna nergens te vinden. Op de laatste sport wil ik me wat verder verdiepen in deze column.
Als de consument wil genieten van publieksamusement in de vorm wederzijdse hersenbeschadiging dan kan men in Nederland alleen rekenen op Eurosport. Eurosport zendt naast vergeten voetbalwedstrijden zo nu en dan een samenvatting uit van de grootste vechtsport evenementen in de wereld. Fans willen echter geen samenvatting maar een volledige wedstrijd zien. De tijd dat Anthonius Johannes (Anton) Geesink in 1961 het enige Nederlandse succes heeft gehaald is namelijk al lang voorbij. Eén van de meest populaire sportevenementen is tegenwoordig de K-1 in Japan. Deze competitie werd in 1980 door Kazuyoshi Ishii geïntroduceerd. Elk jaar worden er in de hele wereld K-1 toernooien gehouden om te bepalen welke acht vechters aan de K-1 World Grand Prix mogen meedoen. De finale wordt elk jaar in het Tokyo Dome door tientallen miljoenen mensen bekeken. Veel Nederlanders zullen het echter niet weten maar Nederland is al elf keer wereldkampioen geworden. Een prestatie die volgens mij alleen overtroffen wordt door ons schaatstalent. Fans van volksport nummer één, voetbal, kunnen hier alleen maar over dromen. De finalisten en vooral kampioenen zijn wereldberoemd maar in Nederland worden ze nauwelijks herkend op straat.
Er zijn duizenden mensen in Nederland die graag een goede en spannende bokswedstrijd willen zien, helaas wordt het nergens meer live uitgezonden. De tijd dat mijn vader en opa ’s nacht nog voor de televisie zaten, om een bokswedstrijd live vanuit Las Vegas te bekijken, is helaas voorbij. De overheid heeft het logischerwijs nooit zo gehad met geweld en agressiviteit op televisie. Stel je voor dat mensen hierdoor op verkeerde ideeën komen. Zelfs mijn moeder heeft me altijd geleerd dat “genezen beter is dan voorkomen”. Bureaucraten weten echter niet waar ze het over hebben want als zij vechten dan vloeit er immers inkt en geen bloed. De beoefening van een vechtsport en het vechten van wedstrijden betekenen namelijk niet dat je elke week onder het bloed thuiskomt om je ouders te laten schrikken. Vechtsport stimuleert het zelfvertrouwen. Je eigenwaarde stijgt en mentale discipline en focus worden beter. Niet alleen tijdens de training maar ook in het dagelijks leven. Blessures komen zelden voor.
Een harder wordende maatschappij met meer gewelddadige incidenten is helaas een groeiende realiteit en voor veel mensen zou het verstandig zijn een cursus te volgen. Je leert immers niet alleen jezelf verdedigen maar ook je medeburgers. De keus in Nederland, ondanks de zeer geringe aandacht van de media, is verassend groot en divers. De meeste kinderen gaan op Judo en sommigen op Karate. Karate is een vorm van vechtsport. Jarenlang trainen de beoefenaars deze kunst, waarbij ze alleen hun handen en voeten gebruiken. Eenmaal afgestudeerd werken ze mee aan de slechtste films uit de wereldgeschiedenis. Maar er zijn honderden andere vechtsporten waaruit u kunt kiezen.
Ik ben een fanaticus en ik geef niet op voordat deze Nederlandse topsporters erkenning van hun eigen volk krijgt. Want een fanaticus is iemand die voor iets blijft vechten (zelfs al heeft hij het doel ervan vergeten).