Hoezo solidair???
Ik ga bijna gelukkig kijken, als ik sommige punten lees uit het partijprogramma van de VVD.Belastingverlaging, gratis kinderopvang voor werkende moeders en de hypotheekaftrek mag blijven.
Nou ben ik allang een werkende moeder wiens kinderen geen opvang meer behoeven, en ik huur een woning van een woningbouwcoöoperatie, maar ik ben solidair. En omdat ik vind dat je de lusten en lasten moet delen, valt dit programma geheel verkeerd.
Natuurlijk zijn het leuke punten, en natuurlijk zijn velen mensen hier heel blij mee. Wie wil er nu niet minder balasting betalen en hoelang wordt er al niet geklaagd over hoe duur de kinderopvang wel is, en kijk hoeveel stemmen de PvdA heeft verloren , toen deze het aandurfde om het “ taboe “ rondom de hypotheekaftrek aan te roeren. Maar dat het om populistische punten gaat, blijkt als ik het programma verder lees.
Er wordt daarin verklaard, hoe al de bovengenoemde cadeautjes betaald gaan worden. Het bezuinigingen op de ziektekosten, de WW uitkering die van 38 maanden verlaagd wordt naar 19 maanden, en de bezuinigingen op de bijstand.
Jongeren onder de 27 krijgen geen bijstand meer, en als je in de bijstand zit, moet je gaan werken voor 50% van het mimimumloon.
Ik krijg het benauwd en voel de woede door mijn aderen stromen. Mensen van 27 jaar en jonger, deze mensen hebben waarschijnlijk al gezinnen, en zijn de ziektekosten al niet schrikbarend gestegen voor de onderkant van de maatschappij, de ouderen en chronische zieken zijn hier zwaar de dupe van. En wij betalen de WW premie van ons salaris, het is een verzekering, en als je het nodig heb, mag je straks niet meer aan de deur kloppen. Is het de bedoeling dat ik straks, en dan nog gepresenteerd als een uitdaging, mag rondkomen van 50% van het minimumloon. Ja, dat is een uitdaging, maar dan meer een van "Hoe overleef ik het partijprogramma van de VVD".
Ik vind het altijd plezierig om de ingezonden brieven van de Telegraaf op het internet te lezen, en zeker na de presentatie van de VVD. Ik weet nu zeker, bij deze lezers zit er echt een steekje los, een steek die je nodig hebt, om jezelf in te kunnen leven in andermans leven.
De gemiddelde lezer staat te juichen, de plannen van de VVD zijn gericht tegen klaplopers, buitenlanders en aanstellers. Er is toch altijd werk te vinden, als je armen mist, dan kun je toch nog postzegels plakken. En, zegt de gemiddelde lezer, waarom moeten de werkende altijd voor de kosten opdraaien, wij worden altijd gepakt. Dat heet solidariteit, en dat doe je, omdat een ongeluk altijd in een klein hoekje zit, en denk goed na, zeg nooit nooit.