Weemoed

Eerst de badkamer, de granieten vloer die zo koud was, zowel in de zomer als in de winter. De douche ook geheel van graniet, klein en afgeschermd met een gebloemd gordijn, die er volgens mij al jaren hangt.

De zolder, met de steile trap naar boven, met de betonnen randen en die in de zomer een sauna was en in de winter van ijs leek. Ik heb daar nog enkele maanden met partner gewoond, die er een gat in zijn hoofd opliep toen hij deze stootte aan een betonnen rand. Waar wij stiekem de tv piraat bekeken, met hun uitzendingen van Swedish Erotica.

Dan weer terug naar beneden, voorzichtig en achteruit lopend de trap af, naar slaapkamer 1. Mijn oude slaapkamer, de ombouw van mijn bed staat er nog, zelfs de stickers van Loekie de Leeuw zijn er nog. De paarse vloerbedekking is vervangen, net zoals de knal oranje gordijnen.

De kamer staat vol met de oude radio’s en tv’s die mijn vader door de jaren heen heeft verzameld, het hondenhok, de oude Engels radio’s, hij vertelt van hoe hij deze nog dagelijks heeft meegemaakt en hoe jammer hij het zal vinden dat de verzameling straks verspreidt gaat worden als hij er niet meer is. Ik vertel hem dat ik mijn uiterste best ga doen om de verzameling intact te houden en hij glimlacht.

Nu gaan we naar slaapkamer 2, ik kijk mijn ogen uit. Wat is deze klein, ik kan me niet voorstellen dat mijn jongste zus daar jaren geslapen heeft, deze kamer wordt nu niet meer aangegeven als slaapkamer, maar als opbergruimte.

Ik vind hier de bus met knopen die mijn moeder verzamelde, zij vond het een zonde om kleren weg te gooien zonder eerst de knopen eraf te halen, want je weet maar nooit.
Toen ik langdurig ziek was heb ik hier uren mee gespeeld, de knopen op kleur te leggen, dezelfde knopen bij elkaar te zoeken. Ook de kleinkinderen zijn hier uren mee zoet geweest.

En dan de laatste kamer, de ouderslaapkamer, nog steeds hetzelfde groen houten slaapkamermeubelement, de wekkerradio’s aan beide kanten en de fauteuils bij het raam.
Ik kijk rond en krijg een beklemmend gevoel, ik weet dat er nog maar een persoon slaapt en toch nog het tweepersoonsbed.
Verder liggen er nog wat kleren van mijn moeder en haar eeuwige zakdoekjes met eau de cologne, liggen nog nonchalant op haar kussen.

Ik kijk mijn vader aan en zeg, zullen we maar weer naar beneden gaan en een lekker kopje thee gaan drinken.
Hij zucht en knikt.

En ik voel weemoed, een afsluiting van een jeugd en een nieuwe rol als kind.