Wat jij wilt!

Op naar andere zaken. Volgens mij zitten we op de weblog met een redelijk jeugdig publiek zodat ik vandaag eens een klein tipje de deur uit doe. Als, inmiddels, 33 jarige geniet ik met volle teugen van mijn Quarterlife Crisis. Dat is echt dikke humor. Beetje voor je uit staren, mensen afsnauwen en je leven overdenken, zonder er verder iets aan te doen.

Uiteraard niet te verwarren met een Midlife Crisis. Dan schijn je erachter te komen dat je leven redelijk vastgeroest zit en dan ga je als man rare sprongen maken zoals een lekker jong vriendinnetje on the side, of een ruige motor en dan, zoef, de vrijheid tegemoet, of de eerste de beste boom. Allebei kan uiteraard ook: met je vriendinnetje achterop de motor de vrijheid of boom tegemoet. Het grote probleem is natuurlijk, tenminste als ik in mijn directe omgeving kijk, dat de meeste veertigers er al snel achterkomen dat motorrijden na een tijdje best wel saai wordt en dat het eigenlijk best wel lekker was, dat je je eigen vrouw al zo goed kende. Helaas zijn de scheidingspapieren dan al getekend en is je vrouw erachter dat het leven zonder jou best wel ok is, zodat je jezelf alleen in een appartementje vindt met een vriendinnetje waar je zo weinig mee gemeen hebt, dat zelfs de seks vervelend wordt en een motor die buiten op straat staat weg te roesten in de regen.

Maar goed, daar ben ik nog niet aanbeland, dus wellicht kan ik die ellende nog ontwijken. Terug naar mijn Quarterlife Crisis. Volgens de officiële lezing van Carp is een Quarterlife Crisis het niet kunnen omgaan met de vloedgolf aan professionele en persoonlijke keuzen waar dertigers mee geconfronteerd worden. Slachtoffers van de Quarterlife Crisis hebben een goede opleiding, een mooie baan en geld, maar leven in permanente angst dat het gras elders groener is. Carp komt zelfs met een 5-stappenplan om je crisis te verslaan.

Ze missen hier alleen wel een belangrijk puntje. Want wat ik zelf merk als ik uit het raam zit te staren en mijn leven overdenk, is dat ik een aantal zaken verzuimd heb te doen die mij op dit moment toch aardig essentieel lijken op het vlak van verkeerde keuzen. De studie rechten die ik nooit heb afgemaakt bijvoorbeeld. Of de beslissing om niet in te gaan op het voorstel van het meisje dat uitnodigend haar ontblote borsten op mijn gezicht drukte. Of de aanbieding die ik kreeg om in het buitenland te gaan werken. Zo kan ik helaas nog even doorgaan.

De tip zo vlak voor het weekend is daarom deze: doe wat je wilt. Laat je niet tegenhouden door je angsten of remmingen. Spreek dat onwijs lekkere ding in de bar eens aan. Vertel eens iemand wat je er werkelijk van vindt. Bedenk wat je wilt uit het leven en begin daar nu alvast aan te werken. Twijfel je: gewoon doen. Als je intuïtie niet klopt, merk je het snel genoeg. En dan ga je een paar keer op je bek en voel je je de volgende dag klote. Lekker belangrijk. Haal je schouders op en denk: 'ik heb het in ieder geval geprobeerd en dat is al meer dan de meeste kunnen zeggen.' Ik kan je garanderen dat je je uiteindelijk nog verrotter voelt als je terugkijkt op je leven en je alle kansen ziet die je gemist hebt.