Stierenvechten

Dit nummer richt zich op het leed dat paarden wordt aangedaan tijdens stierenvechten. Veel mensen schijnen, volgens de organisatie, niet te weten dat ook paarden het slachtoffer worden tijdens stierenvechten. Niet alleen dat maar er schijnen ook nog steeds veel mensen te zijn die denken dat stierenvechten überhaupt een onschuldige "dans" is tussen stier en mens.
Het moge duidelijk zijn, ook in de 17e jaargang is het nog steeds nodig om ons duidelijk te maken dat het hier om een ernstige kwestie gaat.

Dat gezegd hebbende gaan we verder. Op de tweede bladzijde van de nieuwsbrief staat een artikel over een demonstratie in Lissabon tijdens en tegen de heropening van een stiervechtarena aldaar. De nieuwe arena heeft een dak zodat er ook 's winters gevechten kunnen worden gehouden. De 1000 demonstranten riepen leuzen als: "culture yes, torture no".

Tevens op de tweede bladzijde een klein artikel over een matador die zijn "banderilla" in zijn eigen been heeft gestoken. Bij het artikel een foto van de stierenvechter met een van pijn vertrokken gezicht. Het moet de bewering van de stierenvechters ontkrachten dat de "banderilla" de stier geen pijn doet. Het artikel sluit dan ook af met: "Zo wordt de stierenvechtindustrie wederom ontmaskerd..."

Ook op de andere bladzijden staan soortgelijke artikelen. En hoewel ik grote sympathie heb voor het gedachtegoed van de organisatie mis ik in de nieuwsbrief heel erg het inzicht dat we hier te maken hebben met een diepgewortelde traditie. Vele landen en culturen kennen tradities waarbij dieren worden geslacht of mishandeld. Wil je zoiets ter sprake brengen of bestrijden zul je dat van binnenuit moeten doen en in ieder geval met veel geduld. En dus niet, zoals Comité Anti Stierenvechten, door je eigen normen en waarden erop te plakken.
En dat voor een organisatie die al sinds 1990 bestaat. Onbegrijpelijk.