Rollercoaster

Carla (Mutter)
Het laatste half jaar is voor mij een rollercoaster van emoties geweest, zoveel dingen gebeurd, een nieuwe baan, dochter getrouwd en mijn moeder overleden.

Ik probeer om alles zoveel mogelijk te verwerken, en de emoties gieren door mijn keel, geluk, verdriet en ongeloof volgen elkaar in snel tempo op.

Zo kan ik het ene moment hard lopen juichen, omdat Oranje gescoord heeft, en een seconde erna een brok in mijn keel voelen, omdat mijn moeder er niet bij mag zijn.

Dan verdrietig omdat dochter belt dat zij een probleem heeft, en je denkt dat ze haar propedeuse niet gehaald heeft, om een seconde erna te juichen, omdat ze maar een grapje heeft gemaakt, en zegt dat ze wel gehaald heeft. Nog bedankt meid, weet je dat ik je op dat moment wel kon vermoorden (zie je hoe snel mijn emoties veranderen).

Nou heb ik daar nog een probleem bij, mijn partner heeft een autistische stoornis en het wisselen van al die emoties is voor hem eng. Hij kan niet goed volgen waarom en kan mij hierbij dus niet goed helpen.

Maar ik heb iemand gevonden die dat wel goed kan, hij luistert, hij leeft mee en geeft mij die schouder die ik zou hard nodig heb.

Het probleem is dat ik verliefd geworden ben op die man, hij weet dat niet en dat blijft ook zo. Ik ben in het geheel niet van plan om partner te verlaten, ik weet vanuit mijn opleiding maatschappelijk werk, dat dit proces projectie heet, en dat het vaak voorkomt dat een hulpvrager verliefd wordt op hulpverlener.

Ik kan dit heel mooi rationeel verklaren, maar emotioneel is dit dus veel moeilijker. Ik kan helaas niet zomaar een knop omdraaien, en die emoties die bij mij op en neer gaan, uitschakelen.

Het hebben van autisme kan in dit geval een voordeel zijn, aangezien zij die mogelijkheid wel bezitten.

Ik zou er echter toch niet voor willen kiezen, want ondanks de pijn, frustraties en ongeloof, voel ik en ik weet dat dit bij het leven hoort, dat ik straks weer meer levenservaring heb opgedaan en deze ervaring van mij die persoon maakt, die ik ben.

Dus ik probeer zoveel mogelijk met die emoties om te gaan, om ze een juiste plek te geven, om hierna te zeggen, zo is het goed.

Maar tot die tijd, zullen de emoties soms mijn ratio overnemen en zal ik stevig in mijn schoenen moeten blijven staan.