10. De Leider & Pauw

In het voorgaande, 9e deel overnacht Ben de Leider in een cel, ergens in een beveiligde overnachtingsplaats in Duitsland ofzo. Daar blijkt zijn in de boeien geslagen moordenares Ursula Dobbelsteen een verklaring te willen afgeven. Ben is niet geïnteresseerd en gaat slapen. De volgende ochtend vindt hij bij zijn ontbijt een briefje in een pak Venz Hagelslag, met het telefoonnummer van Jeroen Pauw, bij wie hij die avond te gast is in de studio van Nova. Ben de Leider belt.
-"Ja, met Jeroen Pauw", hoorde hij zeggen..

Nu deel 10:

"Ja, hoi, met Ben de Leider, de aankomende grootstadhouder der Nederlanden enzo", antwoordde Ben de Leider vrolijk, "Ik moest bellen, want je voordeur is kapot!"
"-Pardon?", hoorde hij Jeroen Pauw aarzelend antwoorden.
"Dat was een kwinkslag naar Samson en Gert, droplul! Je weet wel, die dove rothond, met die kapotte deurbel! Moet ik anders een lachband mee laten lopen, net als in jouw programma?"
"-Ehm, volgens mij verwar je me met Robert Jensen, meneer De Leider, ik ben Jeroen Pauw, ik maak nooit gebruik van lachbanden."
"Wat kan mij het schelen met wie ik jou verwar! Kam je haar, Spaghetti! Doch terzake nu.
Ik moest jou bellen. Tenminste: als ik het briefje mag geloven dat ik zojuist godbetert in een pak Venz hagelslag heb moeten vinden. Het is me wat met die nieuwe communicatiemiddelen van tegenwoordig! Waar zijn de vervlogen tijden van de tam-tam, de flessenpost? De tijden dat je de brandweer alleen met rooksignalen kon waarschuwen terwijl je tipi inmiddels allang afgefikt was! Nee, dan.."
Jeroen Pauw viel hem in de rede: "-Ja ja, Ben, iets anders. Je bent vanavond bij me te gast in Nova, dat weet je hè?"
"Natuurlijk weet ik dat! Ik ben alwetend! Zelfs hoe een koe een haas vangt behoort tot mijn know-how. Weet je hoe een koe dat doet? Welnu, eerst negeert de koe de haas volkomen, maar als de koe eenmaal een schepnetje in.."
Jeroen Pauw viel Ben de Leider opnieuw in de rede: "-Ja ja. Dat zal allemaal wel kloppen, van die koe en die haas, maar.."
Nu viel Ben Jeroen Pauw in de directe rede: "Natuurlijk klopt dat! En je vraag ook. Die vraag moet ook wel kloppen, want de bel doet het niet. En je voordeur is trouwens ook al kapot! Doe er wat aan, Pauwper! Vanavond kom ik.."
"-Vanmiddag! Ik moet je eerst over andere zaken spreken. Om half vijf, in café Panama, te vinden aan de Oostelijke handelskade nummer 4, in Amsterdam."
Jeroen Pauw verbrak de verbinding.

Ben de Leider legde zuchtend de opgeladen telefoon naast zich neer, en nuttigde driftig zijn ontbijt. Hij bevond zich nog steeds in de cel waar Theo de Volggers hem gisteravond uit veiligheidsmotieven naartoe had gebracht. En die cel begon hem, -net als ongeveer het overige alles-, te vervelen!
Gelukkig kwam Theo de Volggers hem niet veel later opzoeken. Ben vertelde hem van het telefoongesprek met Jeroen Pauw, diens kapotte bel en voordeur, hoe een koe een haas vangt, en hoe ook kleine koetjes en kalfjes hazen kunnen vangen. Nadat Ben de Leider hem verder had verteld over zijn ziekte van dr. Rene Reverse-Angle, het bewind van Paus Abdullah d'n Eerste, hoe een koe een haas vangt en zijn ziekte van dr. Rene Reverse-Angle, vertrokken ze tesamen, iets later dan gepland, richting Amsterdam, dat vanuit Bens overnachtingsplaats zeker drie uur rijden was.

"Wat gebeurt er met Ursula, mijn falende moordenares?" had Ben nog gevraagd aan zijn chauffeur Theo de Volggers. Dat zou hij nog wel te horen krijgen, was Theo's korte, en enige reactie, terwijl ze Amsterdam waren genaderd.

Zoals afgesproken was Ben de Leider op de door Jeroen Pauw aangegeven juiste tijd en plaats. Ben de Leider ging tegenover Jeroen Pauw, die zelf al sinds 16.40 uur aanwezig was, aan tafel zitten, en stelde zich voor.
Ondertussen was Theo de Volggers zo onopvallend mogelijk wat tafeltjes verderop gaan zitten. Ondanks zijn plaksnor, clownsbril, hoed, walkie-talkie, lange regenjas met AIVD-logo, viel hij tóch op. Niet zozeer doordat hij zijn krant -met een kijkgat erin- door een loep las, maar meer omdat hij elk mokkel dat voorbij zijn tafeltje liep keihard nafloot.

Net op het moment dat er een groep van zo'n twaalf lekkere wijven langs Ben de Leiders tafeltje voorbij kwam lopen, boog Jeroen zich naar voren. Hij mompelde wat, wat voor Ben de Leider onverstaanbaar was, aangezien Theo de Volggers even verderop als een zwerm luidfluitende parkieten de mokkels aan het nafluiten was..
Ben de Leider draaide zich woedend om naar Theo de Volggers. "Zeg, parkiet-achtige..,wil jij wel eens heel gauw je bek houden? Of wil je de kolenmijnen eventueel gaan testen op aanwezig mijngas. Mijn-gas dus, niet MIJN GAS, al wil ik de hint over hoe ik je denk nóg wel een keer uitbeelden, door bijvoorbeeld je auto voor een tweede keer onder te schijten!? Kappen dus met dat gefluit, ik ben hier in gesprek met Pauw", naar wie hij zich geïrritteerd omdraaide.

Jeroen Pauw floot ondertussen zelf naar de twaalf lekkere wijven, die Panama vanwege al het gefluit besloten te verlaten.
Ben de Leider, toch al geïrritteerd, werd hierdoor nog geïrritteerder, en mompelde dan ook geïrritteerd: "Ik ben geïrritteerd!"
Hij keek Pauw aan, die zichtbaar schrok en zich in een recordtijd herstelde in zijn natuurlijke pose, die Ben de Leider evengoed irriteerde, maar dat terzijde.

'-Waarom denk je dat die Russische agenten (zie ook: deel 4) je geschaduwd hebben?', vroeg Jeroen Pauw.
"Wel..", zei Ben de Leider, "Weet ik het?"
"-Kom op zeg", lachte Jeroen Pauw, terwijl hij zelfgenoegzaam achter in zijn stoel ging leunen.
"Ja, wat nou "kom op"? Moet ik opkomen? Ik kom de hele tijd al op! Later zal deze periode in de geschiedenis omschreven worden als "de opkomst van Ben de Leider", Pauw! Dus laat dat zelfgenoegzame achter in je stoel leunen maar achterwege, voordat mijn gebalde vuist van onder de tafel opkomt, om vervolgens van je onderkaak een puzzel van 100 stukjes te maken, of 2500 stukjes, ..wat jij wilt, ..sudoku is toch niet meer de favoriete hobby onder kaakchirurgen, zo heb ik mij eens laten vertellen op een doodsaaie receptie van de afscheidnemende begrafenisondernemer Hein Mager, van de firma H. Mager en Zn. (ovl.)"
Jeroen Pauw ging weer voorover zitten, en vroeg serieus: "-Wat ik bedoel: u kunt mij niet wijsmaken dat u niet weet wie die twee Russen waren."
"Dat máák ik je toch ook niet wijs! Als ik al iemand iets wijs maak, is dat de kat! Ik heb ooit een kat gehad, trouwens, wist je dat? Wat een kelere-beest was die Catherine zeg, dat hou je niet voor mogelijk! Ik had 'm ooit opgegeven voor een auditie van een Whiskas-reclame, waar hij spijtig genoeg niet door de voorrondes kwam, want hij vrat telkens uit het verkeerde bakje! Als het aan mijn kat lag, kocht ie kattenvoer van de Lidl!
Niet direct een pakkende slogan natuurlijk, daar waren die reclamejongens niet blij mee! Ik ook niet, want ik liep een behoorlijk geldbedrag + 9 kattenjaren gratis kattenvoer mis! Maar om mijn toekomstige minister van sport te citeren: 'Elk voordeel heb z'n nadeel', want in al mijn razernij verzon ik en passant een hoop nieuwe slogans: 'Have a break, have a KutKat', 'Schat, is die kutkat al koud?' en 'Katten leven korter met: Calgon'.
Enkele reclamemakers op de filmset waren zo snugger om deze slogans te citeren, waardoor er nu nog steeds reclameblokken op televisie voorbij vliegen die geheel door mij verzonnen zijn. Driemaal raden wie die reclamemakers waren?"
Jeroen Pauw schrok op. Ergens had hij meer oog voor enkele mooie serveersters in het café dan voor de avonturen van Ben de Leiders kat, die ook nog eens slecht kon acteren.
"-Ehm, wat zei u, meneer De Leider?"
"Wat ik zei? Om het even wat ik zei. Al schraap ik hoestend mijn keel, dan nog zal ik in de geschiedschrijving eerbiedig herinnerd worden als de grote wijze leider die de mensheid verrijkte met de woorden: "Hhhoest, uche kuch, rochel, rochel schrrrraappp"
Die reclamemakers waren natuurlijk die hufters van reclame- en conceptbureau 'anticoncepti'. Dat is net zo makkelijk te raden als wie die Russen waren!
Natuurlijk weet ik wie die Russen waren: Vladimir Smirnov en Pjotr Timofeeff, hoezo?"

Ben de Leider tuurde wantrouwend naar Jeroen Pauw, die met zijn slaperige ogen een slok van zijn koffie nam, en het kopje minzaam glimlachend op het schoteltje terugzette.
"Oh, wacht eens even!", mompelde Ben de Leider aarzelend. "Laat me raden: er is een link tussen Pjotr Timoffeef van de TafkaKGB, en diens iets bekendere achterneef Peter. Jij hebt eergisteren met Peter gesproken en nu ben je in de arrogante veronderstelling dat je geheel op de hoogte bent van het ingewikkelde complot waar ik me thans in bevind?"
Jeroen Pauw nam weer een slok van zijn koffie. "-Laten we de neefjes Timofeeff er even buiten laten. Die ene TafkaKGB-agent; Vladimir Smirnov, die is nu even van belang."
Jeroen Pauw keek plechtig alsof hij een nieuwe aflevering van Nova wilde aankondigden.
"Nou, schiet op! Vertel!", snauwde Ben de Leider gedesinteresseerd, en geïrriteerd omdat hij Theo de Volggers weer hoorde fluiten.., maar ook weer blij dat de serveerster hem glimlachend een prettige consumptie voorschotelde.
Zonder geheime boodschappen erin.
Zonder mes in haar handen..

En Ben de Leider, de verder zo vriendelijk en bescheiden aankomende grootstadhouder der Nederlanden, hoorde vervolgens informatie die zijn op handen zijnde staatsgreep aanzienlijk zou vereenvoudigen..

(wordt vervolgd)