De Toren van Oneindige Hoogte: Online

Xessive
'Strever! De bollen openen zich!'
'Kut, kut, kut, kut...', was het enige wat Strever uit kon brengen terwijl hij op de knop van de deur bleef drukken. Als de lift niet snel dicht ging, waren ze er alsnog geweest.
Erissy keek van de bollen naar het bedieningspaneel van de lift en weer terug en ergens in haar hoofd ging er een knop om. De blik in haar ogen veranderde in een tel van paniek in woede.
'Gore klotelift!' schreeuwde ze. Strever stopte met op de knop duwen en keek verbaasd om.
'Gore klotelift!' schreeuwde Erissy weer en schopte een keer hard tegen het paneel, 'sluit die klotedeur!', weer gaf ze een schop tegen het paneel, 'sluit die klotedeur of ik sloop je finaal uit elkaar!'
De volgende schop was zo hard dat de lift ratelde tegen de muren van de schacht. De deuren klapten dicht en de lift schoot omhoog. Onder hen klonk het steeds zachter wordende geluid van kogels die de metalen buitenste deuren van de lift aan flarden scheurden.

Strever keek vol bewondering naar Erissy die nog met een verbeten gezicht naar het bedieningspaneel stond te kijken.
'Knap werk', zei hij.
Erissy richtte haar blik op hem en gaf hem een nerveuze glimlach, 'de oplossing van iedereen die atechnisch is: geef het apparaat een paar klappen in de hoop dat het het weer gaat doen.'
'Hier hielp het in ieder geval uitstekend', zei Strever.
De lift stopte op -1 en de deuren gingen open. Strever wierp een voorzichtige blik in de gang, maar niets wees erop dat de bollen hier ook actief waren.
'Volg me', zei hij tegen Erissy.

'Wat is dit?' vroeg Erissy.
Strever liep door de kamer en drukte her en der op knoppen. In de kamer begonnen machines te zoemen, sprongen zwarte schermen aan, lichtten toetsenborden op en kwam de ruimte tot leven. In een hoek van de kamer klikte het licht aan in een ouderwetse capsule.
'Dit', zei Strever, 'is de oude assistenten-server. Voordat het spel enorm groot werd en de knappe koppen ingame assistenten ontwikkelden gebruikten we deze capsule om assistentie te verlenen aan de spelers. De server is al jaren buiten gebruik. Het valt me mee dat alles nog werkt.'
'Dus hiermee kun je het spel in?' vroeg Erissy terwijl ze langs de verschillende schermen liep.
'Ja en nee', zei Strever, 'ik kan in de huid kruipen van een bestaande assistent. Ik kan niet als een apart personage het spel ingaan.'
'Heb je daar wat aan?'
Strever wandelde naar één van de schermen en wierp er een blik op, 'ik had liever via de beheerdersserver gegaan, maar dat zit er nu niet in. Shit! Het is al begonnen!'
'Wat?' Erissy kwam naast hem staan.
'Zie je deze twee cijfers', Strever wees op het scherm boven hem, 'het bovenste cijfer is het aantal spelers online, het onderste het aantal spelers dat offline is.'
Erissy keek naar de cijfers, 'er gaan geen spelers meer offline. Er komen alleen maar meer online spelers bij.'
'Hij heeft de servers zo ingesteld dat als een speler eenmaal online is, hij online blijft', zei Strever.
Erissy zei niets. Ze wist dat Strever het over Unteto had, ze had het rapport over hem zelf ook gelezen, en ze wist net zo goed als Strever waarom een speler nooit langer online mocht zijn dan de speldrank toestond. De drank bracht je lichaam in een diepe slaap waar je niet uit kon ontwaken voordat de drank was uitgewerkt. Zo bleef je geest veilig voor een plotselinge schok in het spel. Normaal controleerde de capsule of de drank aan het uitwerken was en verbrak tijdig de verbinding met de server. Dit beveiligingssysteem had Unteto uitgeschakeld.

'Hoeveel speler zijn al over hun speeltijd heen?' vroeg ze.
Strever drukte op een aantal toetsen, 'meer dan 78 miljoen spelers inmiddels, maar dat aantal zal snel toenemen. De maximale speelduur voor spelers is maar 6 uur en er zijn er nu al meer dan een half miljard online.'
Strever liep naar een ander scherm waar de kaart van de spelwereld te zien was. Hij toetste een naam in. Op het scherm zoomde het beeld in op een wijk in Sierward-Ages.
'Unteto laat er geen gras over groeien,' zei Strever, 'hij heeft hem al gevonden.'
Strever tikte verder. Op het scherm verscheen het afzichtelijke uiterlijk van Soktur, de assistent die Thon had uitgezocht.
'Gatverdamme', Strever trok een vies gezicht, 'had hij geen andere assistent kunnen uitzoeken?'
Hij draaide zich naar Erissy, 'ik moet het spel in.'
'Maar ik wil je nog iets vertellen', zei Erissy.
'Later. Eerst moet ik snel wat regelen, anders hoeft het niet meer. Unteto is in een rap tempo bezig de hele spelwereld over te nemen.'

Ergens in de capsule ratelde iets wat niet hoorde te ratelen. Het ding was enorm oud, maar voor de rest leek het er in ieder geval op dat hij nog werkte. Strever zocht tevergeefs in de kamer naar de speldrank en vervloekte zijn eigen stupiditeit dat hij geen voorraadje van thuis had meegenomen. Hij had er rekening mee gehouden dat hij bij de beheerdersservers kon komen, waar altijd speldrank aanwezig was.
'Dan kan je niet het spel in', zei Erissy.
Strever haalde zijn schouders op, 'ik ga wel zonder.'
'Zonder?' zei Erissy geschokt, 'ben je niet goed wijs?'
Strever stapte de capsule in, ging zitten, sloot de glazen deur en glimlachte naar haar, 'nee, niet echt.'
Strever zette de helm op die hem zou verbinden met het spel en ging achterover zitten, 'zet jij hem aan?'
Erissy schudde zachtjes haar hoofd. Ze was het totaal niet eens met de stompzinnige actie van Strever, maar wist ook niet hoe ze het anders zouden moeten oplossen.
'Doe het nou maar,' riep Strever uit de dichte capsule, 'wij zijn de enige die hier nog iets aan kunnen doen.'
'Ok ok!' zei Erissy, 'maar als er iets mis gaat is het je eigen schuld.'
'Als er iets mis gaat kom ik bij je spoken', zei Strever.
'Ja ja, maak maar grapjes', zei Erissy.
'Over een kwartier moet je me uit het spel halen', zei Strever, 'ik kan zonder beveiligingssysteem niet zelf meer ontwaken.'
'Wees niet bang. Ik zal de minuten tellen.'
Erissy pakte de bedieningshendel van de capsule beet, 'klaar?'
Strever knikte en met een ruk trok ze de hendel naar beneden.
In de capsule vlogen Strever's ogen wagenwijd open en begon zijn lichaam spastisch te schokken in de stoel. Speeksel droop over zijn kin terwijl zijn ogen zo ver wegdraaiden dat alleen het wit nog te zien was. Erissy keerde haar hoofd af. Ze wist dat dit het effect was als je zonder drank het spel inging, maar ze hoefde het niet te zien. Na een hele lange minuut verdwenen langzaam de schokken en vielen Strever's ogen dicht. Hij was in het spel.

Voorgaande delen: |1|2|3|4|5|6|7|8|9|10|11|12|13|14|15|16|17|