King Kong

En dat is gelukt. Maar wat mij betreft niet in positieve zin. De film hangt van los zand aan elkaar, bevat een bak vol met totaal zinloze scenes, volstrekt idote situaties, een groot gebrek aan creativiteit en een onwaarschijnlijk hoeveelheid onmogelijkheden. Daarbij waren de intermenselijke relaties zeer matig uitgewerkt. Met andere woorden, de film lijdt ernstig aan wat ik noem het "Jurassic Park syndroom".

Wat ik hiermee bedoel is het volgende: dat de film uitgaat van een onmogelijk principe, een overdreven grote aap in dit geval, is een acceptabel gegeven, het is immers de basis van de film. Maar ook de normale wetten van logica en zwaartekracht lijken ineens niet meer te bestaan.
Zo zien we in de film een wildeman van rots naar rots polstokspringen zonder aanloop, feilloos landend op vlijmscherpe rotsen. Een kleine sloep vaart zonder problemen door een woeste zee die zojuist een veel groter schip op de klippen heeft gejaagd. En dan nog een groep mensen die schijnbaar moeiteloos een stampede van brontosauriërs overleefd waarbij en passant een aantal koegrote roofdieren middels een elleboogstoot worden geveld. En natuurlijk de eeuwige T-Rex (zich gedragend als roofdier waarover grote twijfels bestaan maar dat terzijde) die kennelijk, terwijl hij een prooi in zijn bek heeft, meent de hoofdrol- speelster ook nog te moeten achtervolgen.
En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Maar goed, de film krijgt, op IMDB, een hoge beoordeling (7,8). Gelukkig nog net lager dan het origineel van 1933.
Oftewel, ik ben een roepende in de woestijn en dus zullen velen het met me oneens als ik zeg: ik vond het een belachelijke vertoning!