Generatieconflict
Is het normaal als je kind naar beneden schreeuwt of ik de muziek wat zachter wil zetten, hij kan zijn televisie niet horen.
Of, moet die takke herrie nou weer aan en stampt naar boven.
Als mijn dochter thuiskomst, zet ze de muziek zachter, ja mam, ik wil kunnen communiceren.
En over welke muziek praten we dan? Frans Bauer, Gordon, Marco Borsato.
Nee, Ik praat over death metal, over Gothic, bands zoals Rammstein, Hammerfal, Within Temptation, Nightwish en Epica.
De kinderen kijken me soms wat meewarig aan als ik meezing, als ik sta te "headbangen" achter het strijkbord.
Ze lachen me zelfs uit als ik mijn zwarte kleding draag, vragen of ik een midlifecrisis onderga.
Maar als ik aan ze vraag, of ze dan zouden willen of ik meer op mijn zus moet gaan lijken ( zij is het plaatje dat je zet naast de uitleg over Burgerlijke Truttigheid) slaat de schrik om hun hartjes, dat is nou ook weer overdreven mam.
Dus ik blijf zoals ik ben, een Reborn Gothic, die het heerlijk vindt om de muziek hard te beluisteren, die naar concerten gaat en zelfs naar Party's ( ondanks dat de kinderen dit meetings blijven noemen) gaat in Londen.
De volgende concerten en "Meetings" staan alweer gepland en de kinderen...
Zij rijden mij als het mogelijk is naar de concerten, dochter is zelfs meegegaan naar Fields of Rock en zoonlief kijkt alweer uit naar de tijd dat ik Londen zit, eindelijk kan hij weer rustig naar de televisie kijken en luisteren.