De Toren van Oneindige Hoogte: Suzy
Thon opende zijn ogen en staarde gedesoriënteerd naar het houten plafond. Warme schaduwen dansten over de houten balken. Hij tilde zijn hoofd van het kussen en keek de kamer rond. Het was een eenvoudige ruimte, naast een kaal houten plafond ook een kale houten vloer en kale wanden. Het bed waar hij op lag stond met het hoofdeind tegen een wand. Aan weerszijden van het bed stond een houten kastje met op ieder kastje een ijzeren standaard met een brandende kaars. Aan zijn linkerkant zat een deur, maar deze was dicht en het kleine raam naast de deur was duister, alsof het buiten volledig donker was. In de rechterhoek van de kamer bevond zich een open haard waarin een vuur kalm brandde. Voor de open haard lag het vel van een witte Banthu. Thon liet zijn hoofd weer op het kussen vallen. Hij was nog in het spel, hoewel hij niet precies wist waar, en dat betekende dat hij ook nog steeds Issaphaus was. Het leek hem bijna onmogelijk na de vernietigende aanval van de andere speler, maar hier was hij en dat betekende dat de andere speler Issaphaus niet had willen doden. Het hele gebeuren was sowieso raar. Thon kende alle krachtige spelers en wist zeker dat hij de sterkste was. Als iemand in zo'n korte tijd zo sterk was geworden, had hij ervan moeten horen. Het was gewoonweg niet mogelijk.Een korte klop op de deur verstoorde zijn gedachten. De deur ging open en tot Thon's verbazing en plezier kwam Suzy, de kroeghoudster van 'de Gehoornde Quatar', binnenlopen met een dienblad met twee bekers. De onderkant van haar witte satijnen ochtendjas, met een lint dichtgeknoopt op haar buik, wapperde bij iedere stap.
'Suzy! Wat doe jij nou hier?'
Suzy glimlachte even naar hem, maar zei verder niets en liep door naar een kleine tafeltje dat bij de open haard stond, waar ze het dienblad neerzette. Thon zou gezworen hebben dat het tafeltje er eerder nog niet stond, maar werd afgeleid door het naakte silhouet van Suzy dat, verlicht door de vlammen van de haard, door de satijnen stof te zien was. Hij slikte. Dit had hij nog niet eerder gezien in het spel. Suzy nam één van de bekers van het dienblad en kwam naar hem toe waar zij aan het voeteneind op de rand van het bed ging zitten. De bovenkant van de ochtendjas viel een beetje open waardoor de ronding van haar borst te zien was. Thon moest moeite doen om er niet naar te blijven staren. Suzy gaf hem de beker.
'Wat is dit?' vroeg Thon.
'Drank om je kracht weer op te bouwen', zei Suzy, 'je hebt zoveel energie verloren in het gevecht.'
Thon ging rechtop zitten, nam de beker en dronk hem leeg. Een gedeelte van zijn kracht vloeide terug in zijn spieren. Hij zette de lege beker op het houten kastje en richtte zijn aandacht weer op Suzy.
'Beter?' vroeg ze.
'Veel', zei Thon, 'maar vertel eens…'
'Sssttt.' Suzy hield haar vinger voor haar mond als teken dat hij stil moest zijn en stond op van het bed. Ze draaide zich naar hem toe en knoopte het lint rond haar buik los, zodat de stof half open viel. Langzaam werkte ze haar schouders uit het satijn en liet het op de grond glijden. Thon staarde verbluft naar het naakte lichaam van Suzy. Niets wees erop dat ze nog slechts een onzijdig karakter in het spel was. Voor hem stond een echte vrouw, met een echt lichaam. Een echt, prachtig, lichaam.
Suzy leunde voorover en trok langzaam het laken dat over Thon heen lag weg. Voor het eerst merkte Thon dat hij, of liever gezegd Issaphaus, zijn kleren niet aan had. Zijn hand schoot naar het laken en hield het tegen.
'Doe dat maar niet', zei hij, 'daar heb je weinig aan.'
'Weet je het zeker?' vroeg Suzy.
Thon hield het laken omhoog en keek naar zichzelf. Net als Suzy bleek ook Issaphaus in alle opzichten veranderd te zijn. Suzy rukte het laken volledig van hem af en ging naast hem liggen.
Alles was anders. Het leek zelfs of zijn huid gevoeliger was geworden. Suzy wreef met haar hand over zijn borstkas en buik. Thon liet zijn hand over haar schouder en arm glijden, haar zachte huid voelde aan als fluweel. Zijn hand vond haar borst en met zijn duim en wijsvinger kneep hij in haar tepel, die meteen hard werd. Suzy kreunde zachtjes. Thon bewoog zijn hand naar beneden, over haar buik, langs haar navel en liet hem rustten op haar been, onzeker of hij niet te ver ging. Suzy pakte zijn hand, draaide zich op haar rug en leidde zijn vingers langs de binnenkant van haar dij. Hij streelde haar en Suzy kreunde nog wat luider. Het wond hem allemaal enorm op, wat niet onopgemerkt bleef bij Suzy. Ze kwam overeind en ging op hem zitten, haar handen op zijn borstkas. Thon liet het gebeuren. Suzy begon haar heupen te bewegen. Eerst rustig, maar langzaam aan steeds sneller en heftiger. Thon bewoog mee, zijn handen stevig op haar middel, zodat hij haar lichaam nog dichter tegen zich aan kon trekken. Het was een ongelooflijk gevoel. Dit was wat hij had gemist in de spelwereld. Eindelijk had de spelwereld alles wat de echte wereld ook had. Beter nog, want hier was hij niet Thon, maar Issaphaus. Hier was hij belangrijk. Hier was hij geen game-nerd met teveel tijd om handen. Hier vond zelfs een vrouw zo mooi als Suzy hem leuk. En terwijl de geluiden van hun climax het kleine kamertje vulde, besefte Thon zich dat hij de spelwereld nooit meer wilde verlaten.