De Toren van Oneindige Hoogte: Off-line
Vanaf heden een nieuw deel iedere vrijdagmiddag om 12 uur. Voorgaande delen zijn onderaan te vinden.Strever was, tot zijn eigen verbazing, nog in slaap gevallen en schrok wakker van het hinderlijke piepgeluidje van de wekker die op het tafeltje naast de bank stond. Hij stond op, rekte zich uit en draaide een paar keer met zijn romp om de pijnlijke spieren in zijn rug wat soepeler te maken. De laatste tijd sliep hij meer op de bank dan in zijn bed en dat begon zich te wreken. De volgende keer dat hij uit Het Spel moest zou hij echt zijn bed opzoeken, maar nu niet. Nu wilde Strever zo snel mogelijk Het Spel weer in, pijnlijke rug of niet.
In de capsulekamer trok hij het deurtje van de kast met speelvloeistof open en haalde er een flesje uit. Speciaal voor beheerders was de capsuletijd opgerekt tot 12 uur. Ze hadden helaas nog steeds niets bedacht om de vloeistof overbodig te maken. Strever zette het flesje aan zijn mond om de inhoud achterover te slaan, maar zijn ogen vielen op een knipperend licht in de capsule en hij liet het flesje weer zakken. Hij stapte de capsule in en keek naar het schermpje dat aan de rechterkant zat. De woorden 'capsule off-line' knipperde aan en uit.
'Off-line?' zei Strever tegen de lege kamer. Dat was in al die jaren dat hij in Het Spel werkte nog niet voorgekomen.
'Off-line?!' herhaalde hij, alsof hij het twee keer van zichzelf moest horen voordat hij het zou geloven en gaf de wand naast het schermpje een klap. Er veranderde niets.
Strever liep terug zijn huiskamer in. Bij zijn indiensttreding had hij een boekje gekregen waarin stond wie hij buiten de spelwereld moest bellen als er ooit technische problemen waren met de capsule, maar hij had geen flauw idee waar hij het ding gelaten had. Hij rukte willekeurig wat laden open en ging er doorheen. Niets. Met zijn handen in zijn zij keek hij de kamer rond. Waar bewaarde hij dat soort dingen altijd? De piep van de telefoon klonk hard in de lege huiskamer. Strever liep naar het toestel en drukte op opnemen. Erissy werd levensgroot op de wand geprojecteerd.
'Erissy? Ben jij niet in het spel?'
'Nee, ik werd ineens wakker en nu kan ik het spel niet meer in omdat mijn capsule off-line is.'
Een frons verscheen op Strevers gezicht. Eén capsule off-line was nog mogelijk, maar twee was geen toeval meer. Dan had de technische dienst bellen ook geen zin meer.
'Strever? Weet jij wat er aan de hand is?'
'Ik heb geen idee, maar ik woon slechts een paar uur van het hoofdkantoor. Ik ga daar heen. Misschien kan ik er achterkomen wat het probleem is.'
'Zal ik ook naar het hoofdkantoor komen?'
Strever keek verbaasd naar Erissy, 'woon jij ook in de buurt van het hoofdkantoor?'
'Uhhh. Ja.'
'Bizar. Maar is goed. Ik zie je daar.'
Strever drukte de telefoon uit en trok zijn jas aan. Dat was vreemd. De beheerders en het ondersteunend personeel verrichten bijna al hun werk in het spel zodat de woonplaats niet belangrijk was. Ze kwamen dan ook uit alle delen van de wereld. Hij had er eigenlijk nooit bij stil gestaan dat collega’s in de echte wereld bij hem in de buurt konden wonen. Gelukkig was het Erissy. Die was extreem handig met computers en dat kon nog wel eens van pas komen in het hoofdkantoor waar op dit tijdstip helemaal niemand aanwezig was, op de bewaking na dan. Hij trok de deur van zijn appartement dicht en daalde de trappen af. Buiten regende het nog steeds en hij trok een sprintje naar zijn auto. Halverwege de straat, ging achter hem zijn appartement de lucht in.