De spoorweg. Tyne Cot 1917
Zomaar een verhaal, een verhaal van een jonge knul, een van de velen. Bert Fearns heet hij, vrijwilliger en tunneler." We waren al 2 dagen op.
Ik denk niet dat we meer dan een paar honderd meter vooruit geschoven waren.
Er was geen linie, alleen meer granaatkraters die we moesten proberen te bezetten, maar dat was onmogelijk na de mars hierheen en de gevechten- we waren uitgeput.
In de avond deden ze ( de duitsers) een tegenaanval. Ik was op een begraafplaats op de rand van de spoorwegbediing, gewoon zo snel mogelijk schietend in de donkere massa die de heuvel afkwamen. Er waren geen doelen, er was slechts een donkere vorm die op ons afkwam.- je kon niet zien of je iemand geraakt had. Hoe dan ook, we joegen ze weg.. Na dit en de aanval van de vorige dag was ik zo moe dat ik niet geloof dat het me nog iets uitmaakte of ik zou leven of sterven.
Hoe dan ook, ik kroop in een Duitse bunker.
Een smerige donkere plek, je kon er niet rechtop staan- ik heb nooit begrepen waarom ze zo maakten- en ik kon niet veel zien maar er waren al mannen in, allemaal uitgeput.
Toen ik wakker werd had ik mijn hoofd op zijn schouder, het was geen andere Lancashire Fusilier, het was een dode duitse officier! Hij had geen schrammetje- we keken allemaal- hij was gedood door schokken.
Er waren 3 anderen in dezelfde toestand.
De Australiërs losten ons die nacht af: zijn jullie de LF's? Goed, piss off"
We hadden geen tweede aansporing nodig, ik gleed een heuvel af naar de holle weg en probeerde de spoorweg naar Ieper terug te volgen"
Luchtfoto van Tyne Cot 9-10-17
Dit is het landschap dat hij om zich heen zag.
Private Bert Fearns, D Compagny, 2/6 Battallion, Lancashire Fusillierss, 9-11 oktober 1917
Beneath Flanders Fields, Peter Barton, Peter Doyle en Johan vandeWalle
Trieste foto dit.. de ontreddering op die knul's gezicht..
Op 11 november van dit jaar zijn we wat voetstappen van Bert na gaan wandelen, onder andere naar de spoorweg.
Eigenlijk is deze plek, als je beide foto'van 1917 en 2005 naast elkaar legt niet veel veranderd, een van de weinige plekken waar je na kunt denken, je inbeelden, stilstaan bij alle gruwelen die de mannen doorstaan hebben.
Hier kwam dan ook het kruisje..
11-11-2005
Is het er volgend jaar nog?
Nee, er komt een fietspad...