10 kleine negertjes deel 6

lees eerste de voorgaande delen!
10 kleine negertjes deel 1
10 kleine negertjes deel 2
10 kleine negertjes deel 3
10 kleine negertjes deel 4
10 kleine negertjes deel 5

Van een diskette: neger001.doc

Tien kleine negertjes gingen uit eten langs verre wegen,
Één overat zichzelf, toen waren er nog maar negen.
Negen kleine negertjes praatten tot diep in de nacht,
Één kon niet meer wakker worden, toen waren er nog maar acht.
Acht kleine negertjes kwamen op een eiland aangedreven,
Één zei dat hij niet verder wilde, toen waren er nog maar zeven.
Zeven kleine negertjes kapten hout met een kapmes,
Één sloeg zichzelf in tweeën, toen waren er nog maar zes.
Zes kleine negertjes hielden een honingbedrijf,
Één werd gestoken door een bij, toen waren er nog maar vijf.
Vijf kleine negertjes kregen met het recht gemier,
Één kwam terdege in de knoei, toen waren er nog maar vier.
Vier kleine negertjes gingen naar zee en zie,
Een rode haring verzwolg er één, toen waren er nog drie.
Drie kleine negertjes gingen naar Artis mee,
Een grote beer drukte er één fijn, toen waren er nog maar twee.
Twee kleine negertjes gingen naar 't zonnebad heen,
Één verbrandde er helemaal, toen was er nog maar één.
Één klein negertje bleef helemaal alleen,
Hij hing zich tenslotte maar op, dus bleef er toen niet één.

De dag na het telefoontje van de agent was ik buitengewoon rustig. Op de een of andere manier voelde ik me veel kalmer, misschien wel omdat ik er toch niets tegen kon doen. De politie deed wel verschrikkelijk zijn best. Ze dachten met ons mee, en lieten ons veel dingen uit het onderzoek weten. Wij konden ze bellen als we dachten dat we iets belangrijks te melden hadden. Toch verzwegen ze ook dingen. Ik wilde graag weten wat er nou precies met RealBizkit666 was gebeurd, maar we kregen geen details. Tot ik op een avond een jonge technisch rechercheur aan de telefoon had. Hij vertelde dat RealBizkit666 was gevonden in een bos, waar men bezig was met het kappen van hout voor een meubelmakerij. Hij was bewusteloos geslagen met een boomstammetje, en daarna door midden gezaagd met een kettingzaag. Het vreemde aan de dood was dat RealBizkit666 de kettingzaag zelf stevig in zijn hand geklemd had, iets wat eigenlijk onmogelijk was, omdat een lijk slap wordt. Verder waren er, behalve die van hem, geen vingerafdrukken gevonden, en ook geen DNA. De politie tastte, zoals ze dat zo mooi kunnen zeggen, volledig in het duister.

Het was ook vreemd, alles bij elkaar. Die moorden, die behalve het gedichtje en het feit dat we allemaal op die ene meet geweest waren, geen enkele samenhang hadden. Ergens had ik respect voor de moordenaar, hoe hij het allemaal geregeld en uitgevogeld had. Alles klopte, niks ging verkeerd, en we waren allemaal bang.
Ondertussen begon steeds meer mijn leven eronder te lijden. School ging slecht, mijn privé-leven was helemaal niet meer om over naar huis te schrijven. Ik kreeg ruzie met mijn ouders over de telefoonrekening en dat ik de hele dag achter de computer zat. Ach, gezien het feit dat ik binnen een paar maanden zou overlijden, was dat nog lang niet het ergste!

De politie doorzocht onze post. Pakjes werden in beveiligde ruimtes opgemaakt door mensen met verstand en een gekke outfit aan. We mochten onder geen enkele voorwaarde bij elkaar in de buurt komen en moesten dus altijd laten weten waar we zijn.

Jerruh had ook weer gebeld. Hij had het verschrikkelijk. Zijn telefoongesprekken werden nu ook afgeluisterd, na RealBizkit666. Ze bleven hem ondervragen, en begrepen niet dat hij niemand had gezien in de kajuit. Ik praatte hem zoveel mogelijk bij, en besefte dat ik niet meer geloofde dat hij het was. Het kon niet meer, met de afgeluisterde telefoongesprekken. Maar ergens knaagde het toch. De wc, niets gezien hebben, het was een erg slappe smoes, al kon het echt waar zijn…

Op MSN praatte ik met 2Mini. Hij twijfelde aan de dood van Knut. We hadden het nergens officieel gezien, en waren er maar vanuit gegaan dat het gewoon zo was. Ik vond het verschrikkelijk om er zo over te praten, maar 2Mini dacht dat het een mooie valstrik zou zijn als de dader zichzelf ook om zou hebben gebracht. Geen haan die er naar kraaide, en geen aandacht meer. Het zette me aan het denken. Maar waarom zou Knut dan weer zoiets doen? Hij was een goede SAW, met veel vernieuwende ideeën, en hij was nooit boos of chagrijnig geweest. Ik wist het niet.

Ondanks alles wat de politie deed, was het toch gebeurd. Xessive had op zijn werk een doos nieuw printerpapier open gemaakt. In de doos zaten honderden bijen, die hem helemaal lek hadden gestoken. Letterlijk, want na de aanval stond hij niet meer op. In zijn haast om weg te komen was hij namelijk ook nog met zijn hoofd tegen de punt van een bureaublad geknald. Eén van zijn collega's had hem gevonden, en ze was zich kapot geschrokken. Wat erg logisch was.

Nu ik dit typ, merk ik hoe nuchter het er staat. Het doet me niet zoveel meer, alweer een dode. En ondertussen wordt het steeds erger. Ik blijf achter. Ik kom ook aan de beurt, en dát maakt me dan weer wel ontzettend bang, en de enige waarmee ik erover kan praten zijn de politie en de anderen. Nietzman moet intussen gek worden van de telefoontjes, we bellen urenlang. Maar het bellen is het enige wat me bezig kan houden. Niks interesseert me meer, de hele dag denk ik aan niks anders. Op school zit ik alleen, mijn vrienden laten me in de steek. Hoe kan dit gebeuren, waarom weten we niet wie het is? Ik dacht dat de politie slimmer zou zijn dan dit…

Maar als ik dan weer denk aan de dood van RealBizkit666, besef ik toch hoe ontzettend goed de moordenaar te werk gaat. Geen vingerafdrukken, geen DNA. Hij kreeg iets voor elkaar wat onmogelijk is, tenzij je uren gaat wachten op de lijkstijfheid. Op de één of andere manier heeft hij RealBizkit666 in het bos gekregen, en kon zijn slag slaan. Wie het ook was, hij of zij moest wel krankzinnig zijn. Zoveel mensen vermoorden, en de reden was nog steeds niet bekend. Met RealBizkit666 heb ik een goede collega verloren. Iemand die altijd klaarstond om me even te helpen.

Alleen Nietzman, 2Mini, Tolgashakur, rickmans, en ik zijn nog over. Zo voelt het. De moordenaar is nu op de helft, en geen van ons weet wie de volgende zal zijn.

Tien webloggers. Tien negertjes. Is dit een grap van een thuisgebleven weblogger of is er een andere grappenmaker in het spel?
In de volgende WWKW zal het snel duidelijk worden.

Weet jij wie de dader is? Of heb je andere ideeën over dit mysterie? Reageer!