10 kleine negertjes deel 4

lees eerste de voorgaande delen!
10 kleine negertjes deel 1
10 kleine negertjes deel 2
10 kleine negertjes deel 3

Door enkele technische problemen is deze aflevering enigszins vertraagd, sorry daarvoor. Hij wordt er gelukkig niet minder op!
Van een diskette: neger001.doc

Tien kleine negertjes gingen uit eten langs verre wegen,
Één overat zichzelf, toen waren er nog maar negen.
Negen kleine negertjes praatten tot diep in de nacht,
Één kon niet meer wakker worden, toen waren er nog maar acht.
Acht kleine negertjes kwamen op een eiland aangedreven,
Één zei dat hij niet verder wilde, toen waren er nog maar zeven.
Zeven kleine negertjes kapten hout met een kapmes,
Één sloeg zichzelf in tweeën, toen waren er nog maar zes.
Zes kleine negertjes hielden een honingbedrijf,
Één werd gestoken door een bij, toen waren er nog maar vijf.
Vijf kleine negertjes kregen met het recht gemier,
Één kwam terdege in de knoei, toen waren er nog maar vier.
Vier kleine negertjes gingen naar zee en zie,
Een rode haring verzwolg er één, toen waren er nog drie.
Drie kleine negertjes gingen naar Artis mee,
Een grote beer drukte er één fijn, toen waren er nog maar twee.
Twee kleine negertjes gingen naar 't zonnebad heen,
Één verbrandde er helemaal, toen was er nog maar één.
Één klein negertje bleef helemaal alleen,
Hij hing zich tenslotte maar op, dus bleef er toen niet één.

Ik deed geen oog meer dicht. Eerst Cptmarco, en toen ook nog Knut. Ik was echt doodsbang, en kon nergens anders meer aan denken. Op de weblog, en dan vooral achter de schermen liep het ook helemaal in het honderd. Gelukkig hadden de users niks in de gaten, en ik was echt dankbaar dat we het timed bloggen hadden. De andere webloggers waren ook onder de indruk. Het was nu niet meer iets van ons tienen. Achten, bedoel ik. Ook hun collega en Site-Admin waren er niet meer. Na enig overleg besloten we het nog niet bekend te maken op de weblog zelf. We wisten niet wat er nog zou komen, en ieder van ons was doodsbang om de volgende te zijn. Ook vroegen we ons natuurlijk allemaal af wie dit in godsnaam gedaan kon hebben.

Na een paar dagen werd het toch weer wat rustiger op de weblog. We werden niet zo vaak meer lastig gevallen door de politie, en eigenlijk leek de hele negertjesaffaire weer een beetje te zijn afgelopen. Ook ik kon weer wat inspiratie vinden voor mijn nieuwe column. Zoals normaal had ik MSN aanstaan tijdens het schrijven, zodat ik eventueel mensen om hulp kon vragen. Opeens sprak Jerruh, een ex-weblogger waar ik nog steeds goed contact mee heb, me aan.

Jerre <op de TU/e> says:
Twink! Luister! Ik was vorige week jarig he, en nou heeft mijn vader me zo ongeveer een boot gegeven! Ik moest wel zelf wat betalen, maar ik heb ‘m nou echt wel, eindelijk.
Twinky---> seven ways--->(*) says:
Wow! Dat is echt tof!
Jerre <op de TU/e> says:
Ja, en nou zat ik te denken... op de weblog had ik niet echt zo'n heel waardig afscheid, en je vertelde me al dat die meet zo was mislukt, zouden jullie misschien met z'n allen een keer meewillen? Iig dan een beetje de oude garde, maar wil je dat voorstellen?
Twinky---> seven ways--->(*) says:
Ja joh, doe ik. Echt cool, wanneer dan?
Jerre <op de TU/e> says:
Komend weekend misschien? Hij ligt aan het Ijsselmeer nu. Mail me maar ofzo als ze het leuk vinden.

En zo geschiedde. Ik postte de oproep in het kladblok, en de reacties waren echt gigantisch. Heel anders dan ik gewend was met de meets en zulke dingen, konden echt heel veel mensen. Even dacht ik nog aan het gedichtje van de negertjes, maar het was nu niet eens van belang. Bijna de hele weblogcrew kwam, en niet alleen diegenen van de meet. Toevallig was wel, dat net de regeltjes van op het eiland aandrijven aanwezig waren, maar ik schonk er geen aandacht aan. Als niemand dat zou doen, zouden we er niet eens aan hoeven te denken. 2Mini postte nog wel even een opmerking: 'als we maar niet naar een eiland gaan' en dat zette de rest wel een beetje aan het denken, maar er waren toch niet zo heel veel eilanden in het Ijsselmeer, en de moeite van het bezoeken waren ze zeker niet waard.

Uiteindelijk, na een heleboel geregel, was het dan zover. We zouden ons op zaterdag rond 1 uur treffen in één of ander klein haventje. Tolgashakur zou me op komen halen, en wij gingen dan een uurtje eerder omdat we al wat ervaring hadden met zeilen. Het was een erg leuk bootje, met best veel ruimte op het dek. Er stond niet zo heel veel wind, maar de zon scheen erg fel. Het kon nog een fijne dag worden, en gelukkig was er ook de motor. Binnen drie kwartier hadden we de zeilen uitgerold en geheven, en waren alle voorbereidingen getroffen. De bloggers zouden allemaal wat te eten meenemen, zodat we op het water konden lunchen.

Langzaam kwamen de webloggers binnengedruppeld. Ik kende ze lang niet allemaal, maar na een tijdje kwamen bijvoorbeeld Xessive en 2Mini, en met nog een paar anderen vormden we een groepje op het achterdek. Voorop zaten er ook nog een stel. Om een uur of half drie waren we midden op het water. De zon scheen, en we voeren toch maar op de motor bij gebrek aan wind. RealBizkit666 had een rol koekjes mee, en die was erg snel leeg. Nolius stelde voor om een nieuwe rol te halen, die bij de rest van het eten in de kajuit lag. Net toen hij weg was, vroeg Jerruh of ik het stuur even wilde overnemen, en zo gezegd zo gedaan. Ik vind het heerlijk om te varen, en je voelt echt wat een kracht de boot heeft als je zelf het roer in handen hebt. Ondertussen kletste ik naar achteren mee met het gesprek over voetbal.

Opeens hoorden we een gil. Daarna een dreun, alsof iemand zijn hoofd ergens tegenaan stootte, en toen een afgrijselijke plons. Iedereen stond op en rende naar de kajuit, waar het geluid vandaan was gekomen, of naar de rand van de boot. Zo snel als ik kon legde ik de boot stil, en rende erachteraan. Ongeveer zeventig meter achter de boot verdween langzaam de schuimplek waar Nolius overboord was gevallen. Jerruh kwam, zijn broek ophijsend van de wc, en had niets gezien, zei hij. Met de boordradio riepen we de Waterpolitie op, en een paar mensen doken in het water. Nolius was nergens te zien, en het water was precies op deze plek erg diep. Een zeldzaamheid in het Ijsselmeer, dus moest degene die het gedaan had, er wat vanaf weten.

Nolius was de volgende geweest. Een boot leek genoeg op een drijvend eiland om de volgende strofe uit het gedicht te laten geschieden. Het vreemde was, dat ik echt geen idee had wie het gedaan kon hebben. Had de dader afgewacht tot er een goed moment kwam en we allemaal toevallig op een boot zaten? Of had Jerruh er iets mee te maken? Dat kon ik me helemaal niet voorstellen, maar op de een of andere manier zat het niet lekker. Hij kwam nét te laat uit de wc, en had er niets van meegekregen. En als botenfan wist hij ook erg veel van het Ijsselmeer.

Twee uur later was Nolius opgevist. Morsdood, aangezien hij door een klap op zijn schedel buiten bewustzijn was, en dus eenvoudigweg is verdronken.

Tien webloggers. Tien negertjes. Is dit een grap van een thuisgebleven weblogger of is er een andere grappenmaker in het spel?
Volgende WWKW zal het snel duidelijk worden.