10 kleine negertjes deel 2

Tien kleine negertjes gingen uit eten langs verre wegen,
Één overat zichzelf, toen waren er nog maar negen.
Negen kleine negertjes praatten tot diep in de nacht,
Één kon niet meer wakker worden, toen waren er nog maar acht.
Acht kleine negertjes kwamen op een eiland aangedreven,
Één zei dat hij niet verder wilde, toen waren er nog maar zeven.
Zeven kleine negertjes kapten hout met een kapmes,
Één sloeg zichzelf in tweeën, toen waren er nog maar zes.
Zes kleine negertjes hielden een honingbedrijf,
Één werd gestoken door een bij, toen waren er nog maar vijf.
Vijf kleine negertjes kregen met het recht gemier,
Één kwam terdege in de knoei, toen waren er nog maar vier.
Vier kleine negertjes gingen naar zee en zie,
Een rode haring verzwolg er één, toen waren er nog drie.
Drie kleine negertjes gingen naar Artis mee,
Een grote beer drukte er één fijn, toen waren er nog maar twee.
Twee kleine negertjes gingen naar 't zonnebad heen,
Één verbrandde er helemaal, toen was er nog maar één.
Één klein negertje bleef helemaal alleen,
Hij hing zich tenslotte maar op, dus bleef er toen niet één.

We zaten dus in Scheveningen, in dat café en de deur was dicht. Toen ik probeerde hem open te maken, bleek dat we geen kant op konden. "Shit hey" zei 2Mini. "Grafkanker" zei Nietzman. Cptmarco keek rickmans aan. Op dit moment wist onze trouwe Weblogcoördinator ook niet wat we moesten doen. Xessive haalde een blaadje uit zijn zak. Het was het versje. "Ja sorry, ik had vanmorgen geen tijd om mijn e-mail te lezen dus heb ik het uitgeprint" zei hij. Hij legde het op tafel, en RealBizkit666 zag het meteen. De houten negertjes op tafel stonden allemaal schuin. En dat was niet het enige. Elk negertje beeldde een stervend negertje uit. Er was er één in tweeën geslagen, één fijngedrukt, er was er één met een bult op zijn voorhoofd, en alle andere waren gemakkelijk te plaatsen. We liepen ze één voor één na. "Jezus" zei Cptmarco. "Twink, kruip bij me op schoot" zei Nietzman. Iedereen was duidelijk onder de indruk. rickmans schraapte zijn keel. Het laatste negertje had een strop om zijn nek, het hing ook schuin en was gezegend met een bolle buik. "We moeten hier weg" zei Tolgashakur. Nolius probeerde nog eens de deur. Ondertussen speelde de band Bob Marley, alsof het rapversje niet eens was geweest. Knut, die tot nu toe redelijk stil was geweest riep de serveerster, die zenuwachtig aan kwam dribbelen. "Wat is er?" vroeg ze, en Knut wilde weten wat er met de deur was. Ze antwoordde niet, maar rende weg. RealBizkit666 stond op. Zo snel, dat zijn stoel naar achteren viel. "Ik blijf hier geen seconde langer" zei hij. Hij pakte de vaas die op het midden van het tafeltje stond, en gooide het glas van de deur in. Één voor één kropen we erdoor, de blikken van de enkele cafégasten negerend.

We renden zo hard mogelijk naar buiten. Met 2mini en Cptmarco voorop liepen we over het strand. Niemand zei iets. We gingen zitten in het vochtige zand langs de vloedlijn. Xessive trok zijn schoenen en sokken uit, en strekte zijn tenen uit naar het water. Toen hij zijn hand verzette gaf hij ineens een gil. In het zand stond een negertje getekend. Een negertje dat aan het overgeven was. Bij de volgende golf was het weg. Ik hield het niet meer, en sprong op. In mijn hele leven had ik me nog nooit zo gevoeld. Er was één of andere creep bezig ons heel erg bang te maken, en het lukte. Zonder iets te zeggen liepen we naar de parkeerplaats van het café. We stapten in de auto's en achter elkaar reden we over de snelweg.Ik zat bij RealBizkit666 in de auto, en er waren er meer die samen reden.

Na een half uur stopte Knut, onze leider, bij een McDonalds, ver weg van de Crazy Piano´s in Scheveningen. Een beetje bibberig zaten we rond een tafeltje. We bestelden wat te drinken, en sommigen namen een hamburger of frietjes. "Ik ga naar huis" zei Xessive. Nolius ging met hem mee. Precies toen ze opstonden gebeurde het. Cptmarco, de enige met een cheeseburger, begon te hoesten. Knut sloeg op zijn rug, en lachte een beetje erom, maar het hielp niet. Het werd steeds erger. Cptmarco greep naar zijn keel, werd steeds blauwer. Uiteindelijk viel hij van zijn stoel af, en lag te rochelen op de grond. In onze shocktoestand was 2Mini de enige die normaal kon reageren. Met zijn GSM belde hij een ambulance. Toen die vijf minuten later arriveerde, en wij alles hadden geprobeerd om Cptmarco op te laten houden, was het al te laat. Hij was overleden, en de reanimatiepogingen van het ambulancepersoneel waren tevergeefs. De politie kwam erbij, de McDonalds werd afgezet.

Het ging allemaal als in een waas aan mij voorbij. Ik herinner me nog dat ik thuis in mijn bed lag te denken. Uiteindelijk ging ik er nog uit en zette mijn laptop aan. Ik opende het mailtje van de negertjes. De eerste regels waren duidelijk.

Tien kleine negertjes gingen uit eten langs verre wegen.
Eén overat zichzelf, toen waren er nog maar negen.

Ik belde Nietzman, want hij was de enige waarvan ik het telefoonnummer had. Het kon me niks schelen dat het midden in de nacht was, half vier. Hij nam meteen op. "Heb je het gelezen?" vroeg ik. "Ja" zei hij "grafkanker!". We praatten door. Cptmarco had zich niet overeten, maar het leek alsof hij was vergiftigd.

Tien webloggers. Tien negertjes. Is dit een grap van een thuisgebleven weblogger of is er een andere grappenmaker in het spel?
In de volgende WWKW zal het snel duidelijk worden