10 kleine negertjes deel 1

Tien kleine negertjes gingen uit eten langs verre wegen,
Één overat zichzelf, toen waren er nog maar negen.
Negen kleine negertjes praatten tot diep in de nacht,
Één kon niet meer wakker worden, toen waren er nog maar acht.
Acht kleine negertjes kwamen op een eiland aangedreven,
Één zei dat hij niet verder wilde, toen waren er nog maar zeven.
Zeven kleine negertjes kapten hout met een kapmes,
Één sloeg zichzelf in tweeën, toen waren er nog maar zes.
Zes kleine negertjes hielden een honingbedrijf,
Één werd gestoken door een bij, toen waren er nog maar vijf.
Vijf kleine negertjes kregen met het recht gemier,
Één kwam terdege in de knoei, toen waren er nog maar vier.
Vier kleine negertjes gingen naar zee en zie,
Een rode haring verzwolg er één, toen waren er nog drie.
Drie kleine negertjes gingen naar Artis mee,
Een grote beer drukte er één fijn, toen waren er nog maar twee.
Twee kleine negertjes gingen naar 't zonnebad heen,
Één verbrandde er helemaal, toen was er nog maar één.
Één klein negertje bleef helemaal alleen,
Hij hing zich tenslotte maar op, dus bleef er toen niet één.

Ik herhaalde het versje in mijn hoofd. Een rijmpje dat vroeger in detectiveverhalen altijd naar voren kwam en in nieuwe horrorfilms gold als een succesformule. Ik kon me alleen niet voorstellen wat dit rijmpje bij mij in mijn e-mail box deed. De ontvanger was niet te achterhalen, aangezien één of ander vaag en onbekend e-mail adres werd gebruikt die zo tussen de junkmailadressen zou passen. Ik had het versje pas nog gelezen in een boek van Agatha Christie.
Ik tikte het webadres van FOK! in mijn browser en ging naar het weblogkladblok. Ik was er al een tijdje niet geweest door de vakantie en postte dus een thuiskomberichtje.

Twinky (Weblogger) (*) donderdag 11 augustus 2005 @ 14:33
Zo, ik ben weer onder de levenden! Heerlijk om vakantie te hebben he! Ik heb trouwens een raar mailtje gehad met een evrsje van de tien kleine negertjes. Kent iemand dat versje!? Best cool, maar wel raar dat het via een of ander onbekend e-mail adres naar mij was ervzonden!

Ik nam het maar voor lief dat mijn post wederom vol spelfouten zat en drukte op 'Invoeren'. Ik pakte nog een boterham met Duo Penotti en hing lekker achterover terwijl ik de voorbereidingen trof om in de tuin te gaan liggen. Toen hoorde ik het welbekende geluidje door de speakers heen van de mIRC: Nolius|druk sprak mij aan. 'Twink, beeb, zeg klinkt misschien raar maar ik heb net ook zo'n mailtje gehad! Bij mij was de zin over het laatste kleine negertje dik gedrukt en de rest Italic'. 'Ow?' typte ik terug. 'Ik zal eens kijken hoe dat bij mij zit.' Ik keek nog eens naar het versje en merkte op dat de laatste twee zinnen Bold waren, terwijl de rest alleen schuin was. Wat zou dat betekenen?
Toen ik een kwartier later op refresh drukte in het betreffende topic, zag ik tot mijn verbazing een aantal reacties van webloggers. 'Hee, ik herken dat mailtje!' stond er bij de post van Xessive. 'wat een grafkankerversje is dat zeg, ik had 'm ook in mijn mailbox,' stond er bij de post van Nietzman. Ook rickmans had gereageerd met de mededeling dat hij het mailtje herkende. Andere crewleden lachten ons uit dat we opgezadeld zaten met zo'n raar mailtje.
Iedereen keek trouwens uit naar de weblog meeting. We hadden een tip gekregen van een regelmatige bezoeker van de Weblog dat de Crazy Piano's in Scheveningen toch wel een heel goeie plaats was. Strand, eten, muziek, alles was daar aanwezig. Met dit in mijn achterhoofd reed ik met de auto naar Scheveningen. Ik was benieuwd wie er op de meet kwamen en wie niet. Knut zou eindelijk naar de meet komen en ook Nolius en RealBizkit66 hadden zich laten verleiden om een biertje te komen drinken. In een laatste mailtje dat rondging bij de Webloggers stond de afspraaktijd en de plek. Rond een uur of zeven voor bij de Crazy Piano's. Toen ik aan kwam lopen kon ik de ruige rasta's van Nietzman al rondwaren en ook het lompe silhouet van Knut was tussen de lege stoeltjes op het terras waarneembaar. Ik voegde me verlegen toe aan het gezelschap en begon gezellig te kletsen. Nietzman vertelde over zijn grafkankervertragingen en nadat rickmans zich had toegevoegd aan het gezelschap, begon het gesprek over Tobias. Na een tijdje en nog wat webloggers later, voegden zich geen mensen meer bij het gesprek en merkte Xessive op dat er tien waren komen opdagen. Tien, het getal, ik schrok er ergens van. Tien webloggers op het terras, tien....

De serveerster nodigde ons uit om in een apart zaaltje te gaan zitten, aangezien daar een tafel voor tien stond en we op het terras schijnbaar al geluid voor tien hadden gemaakt. De ruimte keek uit op het podium, alwaar de band bezig was met de grootste hits van het moment te spelen. Aan de andere zijden waren blinde muren en een deur, die terug naar de grote ruimte van de band leidde. We namen plaats op wat krakkemikkig ogende stoelen en voor ons werd het bestek op tafel gelegd. Knut zat het dichtst bij de deur, naast hem Tolgashakur en Nietzman. Tegenover haar zat ik met Rickmans te praten over haar quotum en naast hen zaten Xessive en Nolius over FOK!ers te roddelen. Het gezelschap werd gecompleteerd door 2Mini, RealBizkit666 en Cptmarco in het midden.

Wat toen gebeurde, schokte als een golf door het hele gezelschap: de band begon een versje te rappen, op de melodie van een nummer van Eminem. Een versje, dat ieder van deze tien mensen ook in hun mailbox had ontvangen. Het versje van de tien kleine negertjes. Was dit toeval? Knut, die altijd dingen wilde regelen, wilde de ruimte uitlopen om de band te vragen wie de aanvraag had gedaan voor dit versje, maar de deur klemde, waardoor ze niet naar buiten kon. 2mini werd wit van schrik, toen hij naar het midden van de tafel keek: Tien houten beeldjes in de vorm van tien kleine negertjes. Wat was dit voor grap?

Tien webloggers. Tien negertjes. Is dit een grap van een thuisgebleven Weblogger of is er een andere grappenmaker in het spel? In de volgende WWKW zal het snel duidelijk worden...