De huisbaas!

De eerste huisbaas (de geldwolf) wist mij uit het ouderlijk huis te lokken middels een interessante advertentie: ‘Pand te huur, midden in het centrum, op kruipafstand van de kroegen’. Helaas was het Leger des Heils een stuk verder kruipen. Geld voor de kroeg hadden ik en mijn huisgenoten na het betalen van gas, water, licht, gemeentelijke belastingen etc. niet. De huur van het krakkemikkige pand (enkel glas, met slechts een slecht werkende kutkachel) was namelijk exclusief. Exclusief wonen noemen ze dat.

Af en toe stuurde de huisbaas, een yup van een jaar of vijfendertig, ons een brief inzake huurverhoging, bijkomende kosten of iets anders. In het post scriptum wenste hij ons wel altijd ‘succes met eventuele (her)tentamens’. De beste man had zelf namelijk ook gestudeerd, weet je wel.

Toen één van de huisgenoten het pand na een opzegtermijn van drie (!) maanden wijselijk verliet, maakte de huisbaas de overige huurders er per aangetekende brief op attent dat de huur van het pand nu door de resterende huurders betaald diende te worden. Wederom wenste hij ons succes met eventuele (her)tentamens. De beste man had zoals gezegd ook gestudeerd. Rechten.
Cum laude afgestudeerd op onrecht.

Mijn tweede huisbaas, de weerwolf, nam wel gas, water en licht voor zijn rekening. Helaas woonde deze mede-alcoholist zelf ook in het pand. Nadat hij eens –klokslag twaalf- op een door mijn georganiseerd feestje stomdronken en luid jankend mijn kamer was binnengevallen, besloot ik dat spookhuis maar te verlaten. Jammer, want zijn huurprijs was zeer schappelijk, dat in tegenstelling tot mijn eerste huisbaas. Zo zie je maar dat je niet elke huisbaas over één kam moet scheren, want was er wel geschoren, dan was wel gebleken dat mijn huidige huisbaas een onvervalste wolf in schaapskleren is.

“Huisbaas, wat heeft u grote ogen?!”
-“Dat is om te kijken of je je huur wel op tijd betaalt!”
“Huisbaas, wat heeft u grote oren?!”
-“Dat is om te luisteren of jullie niet teveel herrie maken!”
“Huisbaas, wat heeft u een grote bakkes?!”
-“Dat is om jullie valse beloftes te doen!”

Dus geen prachtige, nieuwe keuken, maar een neurotische gek als huisbaas met een fascistisch huisreglement waarbij Mozes’ Stenen Tafelen verbleken tot een soft, geitenwollensokken gedoogbeleid.

Blijkbaar zondigen ik en mijn huisgenoten vaak tegen deze Tien Geboden, want na een wespenplaag zijn we ook al geteisterd door een koudwaterplaag, de welbekende kapotte kachelplaag, en na wat angstig bladerwerk in een bijbeltje las ik dat achter de bloedbesmeurde voordeur weldra de oudste huisgenoot zal komen te overlijden (Exodus 11 vers 5-6).

Ik raad dan ook iedere student aan om na de studie zo snel mogelijk zelf een pand te kopen.
En succes met eventuele (her)tentamens!