Bleek je ster!

Xessive
Ik hoorde er van de week voor het eerst van en ik blijk werkelijk máánden achter te lopen, want het schijnt al weer een tijdje te bestaan. Nu is het niet zo vreemd dat ik achterloop. Zoals iedereen wellicht al heeft gemerkt is het enige buitensporige aan mij m'n nickname, die dan ook meer gezien moet worden als hoopvolle wens dan werkelijkheid. Maar goed. Terug naar je anus bleken. Ik mag toch wel zeggen dat ik enigszins verbaasd was. Kijk, voor jezelf hoef je het niet te doen. De keren dat ik vol bewondering naar mijn anus heb staan kijken zijn op één hand te tellen. Dus voor wie dan? Voor je vriend, vriendin, man of vrouw? Dat moet dan haast wel. Blijkbaar zitten er mensen zo vaak met hun reet omhoog richting hun partner dat die zegt: 'weet je wat jij zou moeten doen? Eerst eens langs de lokale aarsbleker.'

Het hele verhaal zette me wel aan het denken. Hoe wordt je een aarsbleker? Welke beroepskeuzetest heeft die gedaan? Niet dezelfde als ik. Daar kwam 'kantoormedewerker' uit en drie keer raden waar ik tot mijn grote spijt terecht ben gekomen. Nee, dat moet toch wel een bijzondere test geweest zijn met vragen als:

- kent u de uitdrukking anale fixatie?
- gaat u vaak tot het gaatje?
- bestaat uw kennissenkring voornamelijk uit sterren?
- voor welke kringspier is lippenstift bestemd?
- als u de vermeende huidziekte van Michael Jackson op één plek op uw lichaam mocht hebben, welke zou dit dan zijn?

Gefeliciteerd! Hier heeft u het potje bleek en een kwastje.

Het gaat toch allemaal erg hard. Nog even en je zoon komt thuis met een gebleekte eikel die half uit zijn broek hangt: 'Hè pa, niet zo zeuren. De laatste mode. Je weet toch.'

Maar ja, het zal wel aan mij liggen. Als kind van de vroege jaren 70 zijn het toch dingen waarbij ik me niet echt op mijn gemak voel. Het lijkt of de hele wereld wat losser en makkelijker is geworden terwijl ik zelf ben blijven steken. Zo voel ik nog altijd een lichte schok bij het woord neuken, heb ik nooit de neiging eens een uitgebreid gesprek over rimmen te beginnen en zou ik in mijn tijd op school de kleedkamer uitgeslagen zijn als ik binnen was komen lopen met getrimd schaamhaar. Terzijde: nog even en je kan het bij de lokale kappert in vormpjes laten knippen. Zit je bij die kruiskapper met je broek op je knieën en een foto van de buxus van de buren die in de vorm van een schildpad is geknipt.
Was het daarnaast vroeger nog stoer om met je blouse tot halverwege de buik open geknoopt, je weelderige dos borsthaar exposerend, over straat te lopen met de Beegees op de achtergrond, tegenwoordig zijn de gatvers niet van de lucht als je tijdens een avondje onverwachte seks niet geheel kaalgeschoren blijkt te zijn. Nu sta ik natuurlijk regelmatig met mijn scheermes in de aanslag twijfelend voor de spiegel, maar ik kan het toch niet over mijn hart verkrijgen het hele zooitje eraf te halen.

Nee, ik ben blijkbaar hopeloos ouderwets aan het worden en mag mijzelf gelukkig prijzen dat ik al voorzien ben, want in het hedendaagse Nederland zou ik met deze instelling knap moeilijk aan een vrouw komen en om nou de d'Agostini serie 'Hoe word ik een metroman in 42 dagen' met iedere week een nieuw tubetje hydraterende crème, aan te schaffen, gaat me ook weer wat ver.

Gelukkig levert dit alles me in ieder geval één voordeel op ten opzichte van de moderne jeugd. Ik hoef niet meer zo. Ik mag onderuit zakken op de bank, de wereld aan me voorbij laten trekken, me verbazen over mensen met een gebleekte ster, er een stukje over schrijven en aan een stuk door roepen: 'ik word oud', en dat bevalt me eigenlijk prima.