De zwerver en het glaasje water

Je kwam ze eigenlijk altijd wel in de Metro tegen of anders wel in een willekeurig tunneltje onder de spoorweg door. Tijden verharden en een dakloze in een Metro station zoeken begint moeilijk te worden. Immers een kaartje is nu vereist.

Naast het pand van onze lokale omroep hadden we ook een zwerver. Hij poepte en pieste in de plantenbak en daar waren onze buren, inclusief de bibliotheek, niet zo blij mee. Maar ach, zolang ik niet over hem heen fietste zaten we elkaar niet in de weg. Onze programma leider wilde een maand of wat geleden toch eens pols hoogte gaan nemen, gewapend met een foto camera en wat bier ging hij dus op die zwerver af die wat agressief werd. Het bier hebben we daar maar laten staan. Wat moet je met zo'n man in verwarde toestand.

Vandaag was ik weer aan het klussen aan computers en andere uitzendzooi toen er iemand binnen kwam lopen. Onze deur stond open en ik stond in de buurt. Daar stond een man van, wat zal het zijn veertig? Een baard een jas, duidelijk een douche gemist. "Heeft u een glaasje water voor me? Ik heb verschrikkelijke dorst", ik keek achter om de jongen achter me schudde 'nee' naar me. "Een glaasje water", dacht ik, "dat kan er vandaag ook nog wel vanaf". Met een kop water achter zijn kiezen, bedankte hij ons en ging weer verder.

Een paar weken eerder kwam ik de kerk uit, er stond een man van rond de dertig te bedelen om geld, wat hij niet leek te krijgen, ook van mij niet. Hij gaf het op, en pakte zijn fictieve pistool en begon schiet geluiden te maken.

Als de man die vandaag water kwam halen had gevraagd om een sollicitatie brief uit te tikken had ik hem direct achter een computer gezet. Maar och de frustratie van de bedelaar, wat moet je daar nu mee?