Vier extra gaten
Eigenlijk had ik al een vrij lange haat-liefde relatie met mijn lichaam, m'n benen noch armen vonden het ooit nodig om te breken en eigenlijk was alleen mijn huid de zogezegde achilleshiel van mijn lichaam. Nee, geen puistjes, maar een onverklaarbare verandering van huidstructuur.
Vorige week kwam ik weer eens bij mijn huisarts, ik wilde even zeker weten of het Herpes Zoster virus, ook bekend als gordelroos, vanuit mijn ruggegraat een plekje had gevonden op m'n buik. De dokter moest het bevestigen en het zag er al weer genezend uit dus een heleboel chocolade eitjes en sinaasappelsap later bleef er een schraal stukje over.
Bij ons duurt een consult maximaal tien minuten daar kun je dus best wel wat meer in kwijt dan een ja/nee vraag. Ik wilde eens weten of het mogelijk was om wat interne bobbeltjes te laten verwijderen. Zo ging ik de afgelopen dag rond twee uur op de skates richting onze dokter, geweldige man. Na een oude HP/De Tijd te hebben door te hebben gebladerd en alles te weten over onze knuffel Baron mocht ik naar binnen.
Ik moet bekennen dat ik helemaal niets had met naalden, had ja, want na vandaag is m'n angst al bijna over zijn top. Een volle injectienaald werd op vier plekken in mijn lichaam in gebracht het prikken zelf viel eigenlijk best mee, maar dan het inspuiten van de treffende vloeistof er gaan zo veel in. Interne systeemfout: au, dit bericht herhaalde zich drie keer.
Zo lag ik met een ontbloot bovenlijf en drie gaten in twee armen vervolgens op mijn buik. De laatste prik moest aan de bovenkant van m'n bekken geplaatst worden. Ach echt pijn deed het niet en de schaartjes, pincetten, doekjes en E-40 naaigaren werden uit de kast gehaald. En omdat ik toch op m'n rug lag werd mijn laatst ontdekte vetbult blind verwijderd.
Het kreng kwam er eindelijk uit, ja het duurde even moest er natuurlijk ook nog gehecht worden, waarna ik een spiegelend stukje kunstwerk zag waardoor ik de laatste beelden van mijn rug kon waarnemen.
Niet getreurd, de blik op mijn beide armen was 30cm dus dat kan ik nog in detail beschrijven.
Hoe voelt dat nu zou snee in je arm? Eigenlijk voel je helemaal niets maar het geluid dat het maakt is toch best opvallend. Het geluid of je in rubber snijdt, nog opvallender, er komt geen druppeltje bloed uit het spleetje. Dat laatste zou iets te maken hebben met de gebruikte verdoving.
Ok, je arm ligt open, je kijkt er een beetje in, een hoop vetzakjes en na wat rommelen komt daar een blauwe ader naar boven (ik: dokter, ik zie wat blauws lopen. dokter: ja, ik deed al wat voorzichtiger) ach de man bleef scherp en wist hij mee bezig was. Dus er komt wat vet naar buiten en opeens een kapseltje met het betreffende stukje hard vet.
Toen het er eindelijk uit was, het moest immers voorzichtig gebeuren, bleek de arts naast behoorlijk langs een lijntje te kunnen snijden erg bedreven te zijn in het aanleggen van hechtingen. Diep respect.
Zo ging ik dus weer op de skates naar huis, lekker verder computeren even m'n oorlogswonden gedemonstreerd, toen er een bijzonder rode vlek door twee shirts heen begon te druipen. Mooie bloedvlek.
Nouja waarom ben ik nog zo laat op? M'n armen jeuken en dat is niet omdat het 1 april is...