Keroppi en de themafeestjes
Als je het zou willen, zou je bijna elke dag van de week op een ander studentenfeestje kunnen rondhangen. Of het nu gaat om een groot feest van meerdere studieverenigingen samen, of om een knus huisfeestje, je zou er bij wijze van spreken een dag- (of moet ik zeggen nacht-) taak van kunnen maken.
Als je dus een feest organiseert moet je zorgen dat jouw feest zich toch wel onderscheidt in die grote brij van feestjes. Je wilt opvallen! Aandacht trekken!
Een beproefde manier om jouw feest een beetje herinneringswaardig te maken, is het meegeven van een thema. Niets is leuker dan een zaal vol bizar uitgedoste mensen toch?
Probleem is alleen dat een groot deel van de feestgangers daar vaak anders over denkt. Niet alleen zijn er zat mensen te vinden die gruwelen van themafeestjes, en daarom ook stelselmatig weigeren om hun outfit aan te passen, de meeste mensen zijn gewoon te lui om hun garderobe ondersteboven te keren om aan de grillen van een of andere feestcommissie te voldoen.
Maar er is ook een groep die juist glimoogjes krijgt bij het zien van een themafeest. Deze (toch hoofdzakelijk vrouwelijke) personen zijn niet alleen bereid om hun kledingkast te doorzoeken op passende kledingstukken, ook een zoektocht door de stad naar bijpassende items wordt niet geschuwd.
En ik, zo zal ik bekennen, hoor bij die laatste groep. Waarschijnlijk is het een overblijfsel uit mijn jeugd, ik was namelijk DOL op verkleden. Niet dat onze verkleedkist zo interessant qua inhoud was, integendeel, maar met een beetje fantasie kom je als kind al heel ver.
Een themafeest is dus nu, op latere leeftijd, slechts een goede smoes om weer eens ouderwets te gaan verkleden. Er weer komt de fantasie om de hoek kijken. Want natuurlijk, als geld geen rol speelt kun je prachtig uitgedost verschijnen, maar ik heb geen geldboom op het balkon, en dus zijn de financiële middelen beperkt.
Dus de inventiviteit moet des te groter zijn.
Zo heb ik bijvoorbeeld een hele zondagmiddag achter de naaimachine zitten zwoegen om een zwart streepjes shirt en een zwarte satijnen band om te toveren in een sexy piratenshirtje. Of een ingewikkelde tekening in drie kleuren metallic make-up op mijn gezicht laten tekenen zodat ik door kon gaan voor postmodernistisch elfje.
Maar over het algemeen kom je met het creatief combineren van kledingstukken al een heel eind. Want eigenlijk zijn de meeste thema’s niet bijster origineel.
"Proud to be fout" "Hookers en Pimps" "Is het je riem of je rokje?" "Op de camping" "Hoeren en Boeren" "P.I.M.P – Pink Is More Pretty" vaak komt het toch allemaal op hetzelfde neer. Kom zo ordinair mogelijk!
Want ja, stiekem is het toch leuk he, die foute fluorescerende joggingbroek uit de jaren 80 met een foute Hawaïbloes. Of dat sleazy topje met een rokje wat je bij het reguliere uitgaan eigenlijk niet aandurft omdat het wel erg kort is. Nep goud om de nek, dames strak in de lak (zowel wat betreft haar als make-up). Leuk toch!
Maar goed, als je voor de twaalfde keer in hetzelfde jaar moet opdraven in je minirokje met netpanty's, dan gaat die lol er ook wel vanaf. En als er een origineel thema wordt verzonnen, dan laat de helft van de feestgangers het afweten. En je voelt je toch minder op je gemak wanneer jij all-dressed-up naar een feest bent gekomen waar iedereen in z’n relaxte kleren staat.
En toch, toch zal ik er de volgende keer ook weer staan, in een door de organisatie gedicteerde dresscode 